Rozstrzygnięcie o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego nie może ignorować potrzeby zapewnienia ochrony socjalnej osobom opiekującym się niepełnosprawnymi, co wyraża się poprzez umożliwienie wyboru świadczeń na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, w kontekście gwarantowania równego traktowania.

Jeżeli wnioskodawca złożył wniosek o świadczenie pielęgnacyjne wraz z oświadczeniem o rezygnacji z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, to świadczenie pielęgnacyjne powinno zostać przyznane od miesiąca, w którym wpłynął wniosek, bez względu na wcześniejsze przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom uprawnionym do alimentacji w kolejności dalszej niż pierwszy stopień spokrewnienia wymaga, aby osoby zobowiązane do alimentacji w pierwszej kolejności legitymowały się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Przyznanie zasiłku okresowego osobie przekraczającej kryterium dochodowe zgodnie z art. 41 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej jest możliwe tylko w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, które muszą być ocenione indywidualnie i wyraźnie odbiegać od typowych sytuacji osób ubiegających się o pomoc, co jest przedmiotem uznania administracyjnego.

W myśl artykułu 30 ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych, organ administracyjny ma prawo odroczyć płatność niesłusznie pobranego świadczenia rodzinnego wraz z odsetkami, całkowicie lub częściowo, jeśli istnieją istotnie uzasadnione powody związane z sytuacją danej rodziny.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest możliwe jedynie po rezygnacji z wcześniej przyznanego świadczenia konkurencyjnego, takiego jak zasiłek dla opiekuna, z uwagi na przepisy wykluczające możliwość jednoczesnego pobierania kilku świadczeń przysługujących z tego samego tytułu. Rezygnacja musi być wyraźna i skuteczna, co oznacza wyeliminowanie z obrotu prawnego

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, w kategorii dochodu na potrzeby ustalania prawa do świadczeń z pomocy społecznej, należy uwzględniać nie tylko bezpośrednie wpływy pieniężne, ale również pomoc finansową otrzymywaną w formie regulowania zobowiązań pieniężnych przez osoby trzecie, ponieważ stanowi ona realne przysporzenie majątkowe beneficjenta.