Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.

Uchwała o wygaśnięciu mandatu radnego wymaga spełnienia wymogu zapewnienia radnemu możliwości złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 383 § 3 Kodeksu wyborczego; niewypełnienie tego obowiązku uzasadnia unieważnienie uchwały jako sprzecznej z prawem.

Z art. 11 p.p.s.a. wynika, że ustalenia prawomocnego wyroku karnego są wiążące dla sądu administracyjnego, co wyklucza odmienne rozstrzyganie co do istoty samowoli budowlanej i zasadności zarządzenia jej rozbiórki. Skarga kasacyjna została oddalona, potwierdzając prawidłowość wcześniejszych decyzji.

Stawka opłaty zmiennej za usługi wodne musi uwzględniać różnorodność celów, na jakie pobierana jest woda, zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, i oparta jest na różnicy między zbiorowym a innym wykorzystaniem wody; podział celów poboru oparty na §5 ust. 1 pkt 27 i 40 rozporządzenia.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach może być wydana dla zrealizowanego już przedsięwzięcia, jednak brak uzyskania wymaganych prawem opinii organów współdziałających stanowi istotne naruszenie proceduralne, uzasadniające konieczność uchylenia decyzji i ponownego rozpoznania sprawy.

Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.