Przepisy art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach nie są przepisami szczególnymi, wyłączającymi stosowanie art. 81 § 1 k.p., czyli prawo do wynagrodzenia za gotowość do wykonywania pracy, gdy pracownik był częściowo niezdolny do pracy.

Tylko zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podleganiu ubezpieczeniu, opłacenie zaś składki wiąże się zawsze z wolą jego kontynuowania, dlatego opłaceniu składki w niższej od należnej wysokości nie należy nadawać znaczenia powodującego ustanie ubezpieczenia, wbrew woli ubezpieczonego. Jeżeli taka jest wola ubezpieczonego, to nie może jej być przeciwstawiona decyzja organu

Zarzut naruszenia wskazanej regulacji nie może być z kolei oparty na polemice z oceną, wyrażoną w uzasadnieniu, co czyni kasator w rozpoznawanej sprawie. Przyznać wypada, że interpretacja znaczenia uzasadnienia wyroku mogła rodzić określone trudności, co prawdopodobnie było przyczynkiem dla wniesienia skargi kasacyjnej z daleko idącej ostrożności procesowej.Teza od Redakcji

Skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Materialne prawo administracyjnego winno zawierać normę przyznającą ochronę prawną podmiotowi, który z takiej normy wywodzi swój naruszony interes prawny.

Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisów, natomiast błędne zastosowanie to błąd subsumcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Przy zarzucie błędnej wykładni skarga kasacyjna powinna wskazywać na czym polegała niewłaściwa wykładnia konkretnych przepisów oraz jaka powinna być wykładnia właściwa, natomiast sporządzone