Rodzice, którzy chcą skorzystać z ulgi z tytułu wychowania dziecka, powinni brać pod uwagę wysokość podstawy opodatkowania, a nie zarobioną przez nie kwotę brutto.

W normach materialnego prawa administracyjnego zapisany jest hipotetyczny stan faktyczny, który ma znaczenie dla wyprowadzenia konsekwencji prawnych nie tylko dla podmiotu żądającego udzielenia uprawnienia ale też dla innych podmiotów przez ingerencję w ich uprawnienia przez ich ograniczenie lub pozbawienie.

Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku wiąże się z obowiązkiem strony dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. W konsekwencji o braku winy można mówi tylko w sytuacji, gdy dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia

Przy ocenie braku winy strony w niedotrzymaniu terminu do wniesienia odwołania powinien być brany pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony, należycie dbającej o swoje interesy. Nie sposób uznać za zachowanie odpowiadające temu kryterium, gdy podatnik opuszczając miejsce zamieszkania, wiedząc o toczącym się postępowaniu po powrocie nie podejmuje działania zmierzającego

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.

Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego jedynie, gdy uzasadnienie sporządzone jest w taki sposób, że niemożliwa jest kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku.

Z treści art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335 nie można wyprowadzić wniosku, że poza uzależnieniem utrzymania podatku kapitałowego od spełnienia w dacie odniesienia (1 lipca 1984 r.) warunku opodatkowania podatkiem kapitałowym w określonej wysokości (powyżej 0,50%) operacji (innych niż operacje określone w art. 9), znaczenie prawne miało istnienie w tej dacie określonej formy prawnej spółki, która - mimo