Uregulowania zawarte w art. 54-60 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, również przed ich nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U nr 80 poz. 718/ nie wykluczały udzielenia pozwolenia na użytkowanie tych inwestycji, dla których wyeliminowane zostały z obrotu prawnego decyzje

Stwierdzenie nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i pozwoleniu na budowę może stanowić wyłącznie przesłankę dla ewentualnego wznowienia postępowania po myśli /art. 145 par. 1 pkt 8 Kpa/.

Skoro spółka działająca w łańcuchu podmiotów wystawiających faktury dotyczące obrotu, którego w rzeczywistości nie było, nie tylko otrzymywała faktury, ale również sama faktury na sprzedaż towaru wystawiała, to nie istnieją nie tylko podstawy do uznania, że nie była ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego w otrzymanych fakturach, ale również sama nie była zobowiązana do zapłaty podatku wykazanego

Najemca lokalu w budynku nie może być stroną w postępowaniu administracyjnym, toczącym się na podstawie art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, w sprawie nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego. Nie może zatem skutecznie podnosić zarzutu bezczynności organu w tej sprawie. Może natomiast w oparciu o przepisy prawa cywilnego dochodzić

1. Uchwała rady gminy, która "przewiduje, że mieszkańcy wniosą opłaty" i która nie ma być publikowana w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie stanowi aktu prawa miejscowego, opłaty zaś takie - nie mają charakteru publicznoprawnego obowiązku mieszkańców tej gminy. 2. Ustalenie wysokości ewentualnych, dobrowolnych wpłat mieszkańców mających wspomóc budowę miejskiej sieci sanitarnej z podaniem stawek za

Skarga na bezczynność organu administracji publicznej w zakresie jego działalności normatywnej /np. nie rozpoznanie wniosków zgłoszonych w postępowaniu dotyczącym ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania/ nie mieści się w kompetencjach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet jeśli zostały podjęte jakieś czynności w trybie Kpa, to w istocie były to czynności wykonane w toku postępowania legislacyjnego

Przepis art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie obliguje orzekającego w tej sprawie organu do prowadzenia negocjacji przed wydaniem decyzji zezwalającej na wejście do sąsiedniego lokalu.

1. Podatnik nie może skorygować rozliczenia VAT naliczonego w oparciu o umowę z kontrahentem. Rozliczenia podatku mogą być dokonywane jedynie na podstawie faktur korygujących i duplikatów. 2. W stanie prawnym obowiązującym przed 1.01.2003 r. prawo do wydania i doręczenia decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe wygasło po upływie 3 lat licząc od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy

Podatnik, który kupuje towary od zakładu pracy chronionej, a jednocześnie nie potrafi wykazać, że faktycznie je sprzedał, może być posądzony o działanie mające na celu obejście praw i wyłudzenie podatku VAT.

Skoro unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego na podstawie art. 29 w związku z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./ uzasadnia tylko takie podobieństwo do znaku towarowego powszechnie znanego w Polsce, które w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mogłoby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, rozpoznając

Ukształtowanie szczegółów technicznych inwestycji jak i przesądzenie o konkretnym usytuowaniu jej elementów w ramach ustalonych linii rozgraniczających, może nastąpić dopiero w decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę.

Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jako akt prawa miejscowego nie może być uchwalony jako załącznik do uchwały, a jego zapisy nie mogą naruszać obowiązku dostosowania umów odbiorców do aktualnych przepisów prawa. Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jest powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego. Normy prawa powszechnie obowiązującego nie mogą być ustanowione

Rada gminy może określić w statucie gminy, jak rozumieć zwykłą i bezwzględną większość głosów radnych. Mimo że w aktach normatywnych nie ma tego rodzaju definicji, sformułował je przed kilku laty Trybunał Konstytucyjny i nie ma żadnych przeciwwskazań, aby przenieść je do statutu jako informację użyteczną dla radnych. Nie może natomiast wprowadzać nieprzewidzianych ustawą środków dyscyplinowania radnych

1. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczania i pobierania od podatnika podatku i do wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Skoro pojęcie podatku, zgodnie z art. 3 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

Jeżeli przesłanką odmowy prawa dostępu do informacji publicznej będzie niezgodne z ustawą z dnia 5 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/ zastosowanie klauzuli tajności np. przez nieuprawniony do tego organ lub w niewłaściwym trybie, sąd administracyjny odmówi uwzględnienia skutków takiej klauzuli, jako przesłanki wydania odmownej decyzji.

W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych za granicą, uprawnienia, o których była mowa wyżej, przysługują łącznie wszystkim jego spadkobiercom lub jednemu z nich, wskazanemu przez osoby uprawnione. Oznacza to, że prawo do zaliczenia wartości pozostawionych nieruchomości jest prawem majątkowym i przechodzi na spadkobierców. Zgodnie z art. 922 par. 1 Kc do spadku należą prawa i obowiązki

Pojawienie się nowych dowodów w sprawie jest przesłanką do uchylenia decyzji i wznowienia postępowania, także wówczas, gdy decyzja została zaskarżona do sądu administracyjnego.

Niedopuszczalne jest by w odniesieniu do inwestycji realizowanych na tej samej nieruchomości, skarżący raz był uznawany za stronę innym razem zaś nie. Stwarza to niepożądane, z punktu widzenia zasad określonych w art. 6 i art. 8 Kpa, przekonanie o dowolności działania organów administracji publicznej.

Załącznik do protokołu rozprawy nie ma znaczenia autonomicznego; jego rola jest pomocniczą w stosunku do obowiązującej zasady ustności rozprawy. Powinien ograniczać się do zreferowania i streszczenia ustnych wywodów i wniosków przedstawionych uprzednio na rozprawie.

Decyzja wydana na podstawie art. 66 ustawy z dnia z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie tworzy dla właściciela obiektu lub jego zarządcy nowego obowiązku tylko precyzuje ustawowy obowiązek i dodaje element pozwalający na skuteczne egzekwowanie jego wykonalności.

1. Organ orzekający w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie bada celowości zamierzeń inwestycyjnych ani stanu prawnego nieruchomości, której dotyczy inwestycja, bada wyłącznie zgodność tych zamierzeń z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie do tego organu należy także zmiana planu ani wywłaszczenie nieruchomości, nie jest to także postępowanie, dotyczący

Właściciele sąsiednich nieruchomości nie mogą w drodze umowy "zwalniać się" od respektowania powszechnie obowiązujących przepisów, w tym przepisów techniczno-budowlanych, a zarzut nie wyjaśnienia przez organy orzekające w sprawie treści umowy określającej usytuowanie budynków na ich działkach, jest niezasadny.

1. O przynależności zastrzeżeń wnoszonych do projektu planu do kategorii protestów lub zarzutów decyduje gmina po stwierdzeniu czy ustalenia projektu planu naruszają interes prawny podmiotu wnoszącego te zastrzeżenia. 2. Analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wskazuje, że w postępowaniu planistycznym chroniony jest interes

Normodawca może na drodze legislacyjnej zmieniać każdy z przepisów, w których w miejsce dotychczasowego organu państwowego powstaje inny organ państwowy, bądź może ufać, że organy stosujące prawo, w ramach kultury prawnej, będą ową zmianę za każdym razem odpowiednio uwzględniać przy stosowaniu prawa. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego powszechnie obowiązującego