Opłata manipulacyjna dodatkowa, o której mowa w art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie może być pobierana za okres zwłoki strony w złożeniu wniosku o prolongatę terminu powrotnego wywozu lub przywozu towaru w ramach odprawy celnej czasowej, jeżeli organ celny, uwzględniając ten wniosek ustali nowy termin wywozu lub przywozu.
Za towar posiadający "status pochodzenia" może być uznany jedynie towar uzyskany w jednym z dwunastu państw członkowskich EWG, bądź towar wyprodukowany przez jedno z tych państw w wyniku przetworzenia lub obróbki surowców, części i materiałów uzyskanych z państw innych, nie stowarzyszonych. Nie jest towarem wyprodukowanym w krajach EWG produkt, którego jedynie części składowe pochodzą z krajów członkowskich
Przedmiotem sprostowania mogą być wszystkie elementy decyzji, jednakże sprostowanie to nie może dotyczyć zmian lub uzupełnienia treści decyzji. Nie jest zwłaszcza dopuszczalne sprostowanie, które prowadziłoby do ponownego odmiennego rozstrzygnięcia sprawy. Mylne zastosowanie przepisu prawnego nie może być w żadnym wypadku przedmiotem sprostowania.
Celem art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest nie obciążanie obowiązkiem uiszczenia cła osób, które zostały na trwałe pozbawione możliwości korzystania ze sprowadzonego z zagranicy towaru /na skutek zniszczenia, kradzieży/ przed dopuszczeniem go do obrotu na polskim obszarze celnym. Kradzież towaru przed podjęciem do obrotu na polskim
1. W stosunku do towaru będącego przedmiotem czasowego przywozu nie można dokonywać żadnych innych czynności, poza tymi, które są przewidziane w art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. 2. "Podmiotem zobowiązanym" do wywozu w rozumieniu prawa celnego /art. 18/ jest jedynie podmiot, który przyjął na siebie obowiązek wywiezienia towaru podczas odprawy celnej
1. Instytucje prawa cywilnego nie mogą być wykorzystywane do obejścia obowiązków wynikających z prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego. Dokonując wykładni prawa podatkowego, trzeba zwracać uwagę na to, że swoboda w kształtowaniu stosunków międzyludzkich na gruncie prawa cywilnego czy też przyjmowanie cywilistycznego punktu widzenia w interpretacji przepisów ustaw podatkowych nie może
Naruszenie przez organy procesowe przepisów prawa procesowego, które uniemożliwiło uczestnikowi postępowania wstąpienie w prawa strony, może stanowić z reguły podstawę do podniesienia zarzutu odwoławczego z art. 387 pkt 2 k.p.k. Odmienne stanowisko prowadziłoby do fikcyjności gwarancji procesowych uczestników postępowania, statuowanych w kodeksie postępowania karnego.
1. Obowiązek zasięgania przez organy samorządu terytorialnego opinii odpowiednich władz statutowych ogólnokrajowych organizacji międzyzwiązkowych lub ogólnokrajowych związków zawodowych reprezentatywnych dla pracowników większości zakładów pracy (art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych Dz.U. nr 55, poz. 234) dotyczy założeń lub projektów aktów wykonawczych do ustaw, podejmowanych
Wyeliminowanie przez sąd wojskowy z opisu czynu przypisanego oskarżonemu jednego lub kilku czynów, objętych zakresem zarzucanego mu przestępstwa ciągłego, z tego powodu, że gdyby je rozpatrywano odrębnie, czyny te jako wykroczenia nie podlegałyby właściwości sądu wojskowego, traktować należy na gruncie art. 383 § 1 k.p.k. analogicznie do umorzenia postępowania. W postępowaniu przed sądem odwoławczym
Dokonanie potrącenia zobowiązania podatkowego z wzajemnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa jest możliwe po ostatecznym ustaleniu tego zobowiązania.
Obowiązkiem organu administracyjnego jest dokonanie oceny każdego dowodu, w tym także dowodu z opinii biegłego. Oznacza to konieczność prześledzenia toku rozumowania autora, wyjaśnienia stwierdzeń niejasnych i sprawdzenia czy końcowy wniosek pozostaje w logicznym związku z poprzedzającą go treścią. W praktyce orzeczniczej organów administracyjnych utarła się zasada bezkrytycznego przyjmowania konkluzji
Minimum połowy kary, jako warunek pozwalający ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 91 § 1 k.k.), odnosi się także do sprawców, których działanie w ramach kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy (art. 10 § 2 k.k.) wyczerpuje znamiona zarówno przestępstwa umyślnego, jak i nieumyślnego, jeżeli odbywają tę karę po raz pierwszy i jako karę zasadniczą.
Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.
Jeżeli osoba fizyczna zgłosiła obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zawartej umowy sprzedaży akcji, obliczyła ją i uiściła w Urzędzie Skarbowym to błędny jest pogląd Izby Skarbowej, że wymiaru opłaty dokonano w prawnej formie decyzji. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z art. 5 ust. 4 ustawy o opłacie
Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej
Stanowienie przez organy gminy przepisów powszechnie obowiązujących jest ograniczone do spraw publicznych o znaczeniu lokalnym.
Pracodawcę przejmującego na zasadzie art. 231 § 2 k.p. inny zakład pracy wiążą warunki indywidualnych umów o pracę wynikające z zakładowego systemu wynagradzania obowiązującego w przejmowanym zakładzie.
Dopuszczalność skargi na niewydanie w ustalonym przez przepis prawa terminie decyzji przez naczelny organ administracji państwowej nie jest uzależniona od wyczerpania środków przewidzianych w art. 37 Kpa.
1. Przepisy art. 1060 k.p.c. nie mają zastosowania do Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. 2. Decyzja organu założycielskiego o przekazaniu Agencji majątku, wierzytelności i zobowiązań zlikwidowanego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej oraz protokół zdawczo-odbiorczy sporządzony przez podmiot przekazujący i Agencję nie są dokumentami, o jakich mowa w art. 53 ust. 2 prawa bankowego (j.t. Dz.U. z
Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ jest procesowym terminem zawitym, którego niedotrzymanie /uchybienie/ powoduje ujemne skutki procesowe dla strony.
Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ ma charakter materialnoprawny.
Dochodzenie w drodze sądowej uznania bezskuteczności wypowiedzenia udziału w dwuosobowej spółce cywilnej nie stanowi przeszkody do wykreślenia spółki z ewidencji działalności gospodarczej.
1. Nie zgłoszenie przez spółkę działającą na podstawie koncesji zmian o stanie faktycznym i prawnym rażąco uchybia warunkom wykonywania działalności gospodarczej /art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ i wypełnia dyspozycję art. 22a ust. 1 pkt 2 podanej ustawy. 2. Posługiwanie się przez osoby zatrudnione przez spółkę przy wykonywaniu
1. Bezskuteczny upływ terminu płatności ustalony w decyzji przyznającej odroczenie w sprawie, sprawia że decyzja ta, pozostając nadal w obrocie prawnym, nie wywołuje żadnych skutków. 2. Podatnik zatem, który nie spełnił zobowiązania podatkowego w terminie wyznaczonym w decyzji o odroczeniu płatności nie może skutecznie twierdzić, iż skutki prawne tego zaniechania powstają dopiero z upływem terminu