Art. 9 ust. 1 nowelizacyjnej ustawy nie stanowi przeszkody dla stosowania ekwiwalentu według przelicznika 1/21 zawartego w art. 115a ustawy Policji, nadanym nowelizacją od 1 października 2020 r., również retrospektywnie dla stanów faktycznych przed tą datą.

Kandydat na prezesa zarządu banku nie jest stroną w postępowaniu administracyjnym przed Komisją Nadzoru Finansowego dotyczącym zgody na powołanie na to stanowisko, zgodnie z art. 11aa ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym.

Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyklucza podwójną karalność administracyjną tylko wtedy, gdy to samo zachowanie wypełnia tożsame znamiona naruszeń określonych w obu załącznikach do ustawy. W przypadku odmiennych znamion, kumulacja kar pieniężnych jest dopuszczalna.

Wyznaczenie przez gminę miejsca handlu zlokalizowanego w pasie drogowym, bez umocowania do rozporządzania tym terenem, narusza przepisy ustawy o drogach publicznych, wymaga bowiem decyzji zarządcy drogi i nie realizuje celu ułatwień w handlu przewidzianych ustawą z dnia 29 października 2021 r.

Sąd uznał, że organ administracyjny prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego oraz procesowego przy nakładaniu kary na przewoźnika za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej jako bezzasadnej.

Wobec poważnych wad w uzasadnieniu wyroku WSA i niewystarczającej analizy stanu faktycznego, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ten wyrok, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, celem prawidłowej kwalifikacji działań beneficjenta względem przepisów dotyczących wydatkowania środków unijnych.

Dopuszczalne jest przenoszenie kosztów kwalifikowalnych w zakresie do 20% do części niekwalifikowalnej, bez ich zwiększania względem pierwotnych wartości budżetowych, celem zgodności z wytycznymi o regionalnej pomocy inwestycyjnej.

Cofnięcie uprawnień diagnostycznych jest uzasadnione w przypadku stwierdzenia istotnych naruszeń przepisów dotyczących badań technicznych pojazdów, niezależnie od stopnia winy czy okoliczności zawinionego działania diagnosty, co umacnia zasadność decyzji administracyjnych opartych na art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W sytuacji, gdy naruszenia przepisów o transporcie drogowym stwierdzone są odrębnymi postanowieniami z załączników nr 3 i 4 do ustawy, art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania, a odrębna odpowiedzialność za każde z naruszeń jest uzasadniona.