Sąd administracyjny zważył, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania ekwiwalentu za urlop zgodnie z zasadami konstytucyjnymi, mimo zmiennych przepisów Policji. Poprawność uzasadnienia Sądu I instancji uznał za ostatecznie odpowiadającą prawu.

Podjęcie decyzji administracyjnej w sprawie udostępnienia informacji publicznej bez wymaganego podpisu wnioskodawcy powoduje jej nieważność (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Decyzje o odmowie dostępu do informacji publicznej muszą respektować procedury KPA w zakresie uzupełnienia braków formalnych.

Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków dopuścił się rażącego naruszenia prawa poprzez bezczynność w udostępnieniu informacji publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał wyrok stwierdzający to naruszenie i oddalił skargę kasacyjną organu.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, choć częściowo błędnie uzasadniony, nie narusza prawa i podlega utrzymaniu ze względu na zgodną z prawem zasadę ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zgodnie z obecnie obowiązującą wykładnią systemową.

W przypadku żądania udostępnienia informacji publicznej, organ administracji publicznej zobowiązany jest szczegółowo uzasadnić, dlaczego uznaje informację za przetworzoną i wskazać konkretne działania wymagane do jej uzyskania; nie można wymagać wykazania szczególnego interesu publicznego bez wykazania przetworzonego charakteru informacji.

Skarga kasacyjna H.K. od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego została oddalona jako bezzasadna; przepisy Prawa budowlanego w brzmieniu sprzed nowelizacji z 19.09.2020 r. miały zastosowanie; decyzja organu była prawidłowa i zgodna z prawem.

NSA potwierdził, iż umorzenie postępowania administracyjnego, której podstawą było przedwczesne uznanie bezprzedmiotowości postępowania, bez pełnego ustalenia faktów dotyczących ważności decyzji konserwatorskiej, nie jest prawidłowe. Wyrok NSA oddala skargę kasacyjną, wymagając pełnego wyjaśnienia, czy decyzja konserwatorska może być przedłużona.

Umorzenie postępowania w sprawie samowolnej budowy jest zasadne, gdy istnieje prawomocna decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Legalność budowy nie może podlegać ponownemu badaniu przez organy nadzoru budowlanego po wydaniu takiej decyzji.

Postępowanie w przedmiocie zgodności montażu instalacji wentylacyjnej umorzono poprawnie z uwagi na brak niezgodności z prawem materialnym; sąd potwierdził brak naruszeń proceduralnych i całkowitą zgodność działań inwestora z przepisami.

NSA stwierdza, że decyzje organów pierwszej instancji i SKO sformułowały zasady ustalenia warunków zabudowy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a uchylenie ich przez WSA w Białymstoku na podstawie wadliwości dokumentacji było bezzasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że określenie parametrów zabudowy oparte na istniejącym zagospodarowaniu terenu respektuje zasadę dobrego sąsiedztwa i jest zgodne z prawem. Organ administracyjny słusznie zastosował podstawowy wzorzec wyznaczenia obszaru analizy.

Postępowanie administracyjne wszczęte przez funkcjonariusza Policji w sprawie wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu z chwilą jego zwolnienia ze służby na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Dopuszczalne jest obciążenie wnioskodawcy dodatkowymi kosztami za udostępnienie informacji publicznej, jeśli oznacza to istotny nakład pracy oraz przekształcenie informacji zgodnie z wnioskiem. Koszty te muszą być rzeczywiste i uzasadnione.

Wyniki audytów mogą stanowić informację publiczną, a organ administracji publicznej jest zobowiązany do powtórnego rozpatrzenia wniosku o ich udostępnienie, uwzględniając przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznych.

Okręgowa Rada Adwokacka, jako organ samorządu adwokackiego, jest zobowiązana do udostępnienia informacji publicznej dotyczącej wykonywania zawodu adwokata. Brak jakiejkolwiek reakcji na wniosek skutkuje uznaniem bezczynności organu, nawet jeśli odmowa oparta była na błędnym rozumieniu prawa.

Prawo dostępu do informacji publicznej nie może być nadużywane w celu naruszenia interesów publicznych czy uzyskania korzyści majątkowych, lecz nadużycie musi być stwierdzone poprzez wydanie odpowiedniej decyzji administracyjnej.