Bezczynność organu w udostępnieniu informacji publicznej, znacznie przekraczająca ustawowy termin, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniając wymierzenie grzywny, zaś odpowiedzialność za bezczynność spoczywa wyłącznie na organie.

Bezczynność organu administracji publicznej w kwestii udostępnienia informacji publicznej, mimo znacznego opóźnienia, stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniając tym samym nałożenie grzywny na organ. Niezorganizowanie pracy organu nie usprawiedliwia opóźnień.

Przedstawiciel organu zawodowego adwokatury, zobowiązany jest do udostępnienia informacji publicznej o działalności i kwalifikacjach adwokata, jeśli wniosek dotyczy działalności publicznej adwokata. Brak uzasadnienia interesu publicznego wniosku nie wyłącza obowiązku jego rozpoznania.

Dla terenów oznaczonych MN/U, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustanawia wyłącznie możliwość zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej, co uniemożliwia wydanie zaświadczenia o zgodności na funkcję mieszkaniowo-usługową wielorodzinną.

Umorzenie postępowania administracyjnego w związku z rzekomą utratą ważności decyzji konserwatorskiej było przedwczesne, gdyż organ odwoławczy nie dokonał wystarczających ustaleń faktycznych dotyczących przedłużenia tej decyzji. De facto nieważność nie została dowiedziona.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej mogą być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą, gdy ich posiadanie oraz potencjalne wykorzystanie gospodarcze są wykazane. Opodatkowanie nie wymaga fizycznego wykorzystywania do działalności, wystarczające jest ich faktyczne lub potencjalne zaangażowanie w działalność przedsiębiorstwa.

Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż doręczenie zastępcze zostało uznane za prawidłowe, a termin na wniesienie zażalenia przez Skarżącego został uchybiony. Dokumenty urzędowe posiadają domniemanie prawne i brak dowodów na ich obalenie.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 2020 r. do stanów faktycznych wcześniejszych. Zaskarżony wyrok WSA z błędnym uzasadnieniem odpowiada prawu, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji, uznając prawidłowość wyroku Sądu pierwszej instancji, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, w zakresie interpretacji zasad wypłaty ekwiwalentów zgodnych z obowiązującymi normami konstytucyjnymi.

Informacja publiczna przetworzona wymaga ponadstandardowego nakładu pracy urzędu, dlatego udostępnienie jej jest warunkowane wykazaniem przez wnioskodawcę szczególnej istotności dla interesu publicznego. Odmowa jej udostępnienia była prawidłowa wobec braku takiego wykazania.

Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków dopuścił się rażącego naruszenia prawa poprzez bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, uzasadniając wymierzenie grzywny wobec organu administracyjnego w celu prewencyjnym oraz dyscyplinującym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że bezczynność Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w udostępnieniu informacji publicznej stanowiła rażące naruszenie prawa, a oddalenie skargi kasacyjnej potwierdziło zasadność nałożonej grzywny jako środka dyscyplinującego.

Ogrodzenie na działce zabudowanej może być klasyfikowane jako urządzenie budowlane, podlegające procedurze naprawczej z art. 51 Prawa budowlanego, pod warunkiem spełnienia funkcji służebnej względem obiektu budowlanego. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zgodność działań organów z obowiązującymi przepisami.

Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej w rozumieniu art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej istotne jest złożenie we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, a nie skuteczność tego wniosku ani faktyczne ogłoszenie upadłości przez sąd.

Sąd administracyjny zważył, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania ekwiwalentu za urlop zgodnie z zasadami konstytucyjnymi, mimo zmiennych przepisów Policji. Poprawność uzasadnienia Sądu I instancji uznał za ostatecznie odpowiadającą prawu.

Podjęcie decyzji administracyjnej w sprawie udostępnienia informacji publicznej bez wymaganego podpisu wnioskodawcy powoduje jej nieważność (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Decyzje o odmowie dostępu do informacji publicznej muszą respektować procedury KPA w zakresie uzupełnienia braków formalnych.