Zakaz reformationis in peius w postępowaniu apelacyjnym oznacza, że w przypadku braku środka odwoławczego wniesionego na niekorzyść oskarżonego, jego sytuacja prawna nie może ulec pogorszeniu, nawet w sprawach ustaleń faktycznych, które mogą negatynie wpłynąć na jego sytuację prawną.

Przepisy rozporządzeń dotyczących zwalczania epidemii, wprowadzające ograniczenia dotyczące przemieszczania się i obowiązek zakrywania twarzy, nie spełniają znamion przepisów porządkowych, o których mowa w art. 54 k.w., gdyż ich głównym celem jest ochrona zdrowia publicznego.

Postępowanie nakazowe jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy okoliczności czynu i wina obwinionego są oczywiste i nie budzą wątpliwości; w przeciwnym razie konieczne jest przeprowadzenie normalnego postępowania dowodowego.

Wyrok NSA: M. Sp. z o.o. nie miała prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez A., niebędącego właścicielem towaru, a wewnątrzwspólnotowe nabycie było fikcyjne. NSA oddalił skargę na tę decyzję.

Strona wnioskująca o stwierdzenie nabycia z mocy prawa nieruchomości zajętej pod drogę publiczną ponosi ciężar dowodu na potwierdzenie zajęcia i władztwa publicznego; organ administracji nie jest zobowiązany do gromadzenia materiału dowodowego z urzędu.

Dla przyznania dodatku węglowego na podstawie art. 2 ust. 3c i 3d ustawy o dodatku węglowym, warunkiem nie jest uprzednie podjęcie formalnych działań w celu ustalenia odrębnego adresu miejsca zamieszkania przez wnioskodawcę. Weryfikację tej przesłanki dokonuje się na podstawie doświadczeń życiowych i oświadczenia wnioskodawcy.

W przypadku umorzenia nienależnie pobranego świadczenia z pomocy społecznej wymagana jest sytuacja szczególnie uzasadniona, wyróżniająca się na tle innych trudnych przypadków. Sama trudna sytuacja materialna i osobista dłużnika nie wystarcza do zastosowania art. 104 ust. 4 u.o.p.s.

Umorzenie postępowania w sprawie zwrotu nieruchomości było zasadne z uwagi na wcześniejsze prawomocne rozstrzygnięcia dotyczące tożsamości zarówno podmiotowej, jak i przedmiotowej sprawy.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddalona; spełniony cel wywłaszczenia uzasadnia odmowę zwrotu zgodnie z art. 136 i 137 u.g.n., przy braku naruszeń w ustaleniach faktycznych i stosowaniu prawa materialnego oraz procesowego.

Organ odwoławczy nie może z urzędu uchylać decyzji w zakresie, który nie został formalnie zaskarżony, zaś decyzja powinna być uchylana wyłącznie w zakresie zaskarżonym przez stronę, przy jednoczesnym sprostaniu przesłankom z art. 155 k.p.a.

Zrealizowanie celu wywłaszczenia nieruchomości wymaga wykazania funkcjonalnego związku istniejącej na niej infrastruktury z celem pierwotnym. W przypadku wątpliwości, zwrot nieruchomości pozostaje możliwy, chyba że zostanie dowiedzione, iż infrastruktura była integralną częścią osiedla mieszkaniowego.

Rokowania, o których mowa w art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie muszą spełniać standardów przewidzianych w kodeksie cywilnym i mogą być uznane za przeprowadzone nawet w przypadku braku woli zawarcia umowy ze strony właściciela nieruchomości.

Obowiązek przedstawienia mapy geodezyjnej jest uzasadniony w postępowaniach administracyjnych dotyczących ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości w celu umieszczenia na niej infrastruktury telekomunikacyjnej, zgodnie z odpowiednio stosowanymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Decyzja kasacyjna organu II instancji, stosującego art. 138 § 2 kpa, jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy nie można uzupełnić postępowania dowodowego zgodnie z art. 136 kpa; NSA dopuścił możliwość uzupełnienia dowodów w postępowaniu odwoławczym, eliminując zbędne przedłużania postępowania.