Prawo krytyki nie może przerodzić się w szykanę, do czego doprowadzić by musiało pomawianie pokrzywdzonego o czyny nie popełnione przy każdym spotkaniu bez rzeczywistej potrzeby i bez zamiaru chronienia interesu publicznego. Pewnego rodzaju, uwarunkowany dobrą wiarą sprawcy immunitet osób wykonujących prawo krytyki, powinien być stosowany ściśle do krytyki podjętej w interesie społecznym, a więc w

Dla przypisania występku z art. 269 k. k. nie wystarczy ustalenie, iż oskarżona nie dopełniała obowiązku sprawdzania przyjmowanych do sklepów towarów. Takie niedopełnienie obowiązków - w przeciwieństwie do pracownika podlegającego odpowiedzialności karnej art. 286 k. k. - nie stanowi jeszcze bez ustalenia zamiaru oskarżonej podstawy do odpowiedzialności karnej z art. 269 k. k., albowiem z uwagi na

Ocena, czy sprawcy czynu można przypisać taki stan psychiczny, który uzasadnia stosowanie § 2 art. 225 k. k. wynikać musi nie z fragmentarycznego zachowania się sprawcy, lecz z analizy całego materiału dowodowego, a w szczególności z analizy tła i pobudek, dla których przestępstwo zostało dokonane, gdyż dopiero taka analiza pozwala stworzyć obraz stanu psychicznego oskarżonego i wysnuć wniosek w przedmiocie

Postanowienie o zwróceniu się o przesłuchanie oskarżonego w drodze pomocy sądowej na podstawie art. 14 ustawy z dn. 20. VII. 1950 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 348) może wydać sąd a nie prezes i tylko wówczas, jeżeli na rozprawie stwierdzi potrzebę sprowadzenia oskarżonego i nie-współmierność kosztów tego sprowadzenia, a przy tym, jeżeli według okoliczności danego przypadku można przewidywać wymierzenie mu

Wymaganie istnienia prawomocnego wyroku odnosi się do zarzutów propter falsa" (art. 461 k. p. k.) uzasadniających wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego, natomiast nie odnosi się do zarzutów propter nova'' uzasadniających w myśl art. 463 k. p. k. wznowienie postępowania na niekorzyść oskarżonego.

Z przepisu art. 57 § 1 k. k. bynajmniej nie wynika, by Sąd maja do wyboru karę więzienia i aresztu był obowiązany zastosować karę aresztu. Sam brak niskich pobudek nie uzasadnia jeszcze, przy znacznym stopniu społecznego niebezpieczeństwa czynu, zastosowania w oparciu o tę tylko przesłankę kary łagodniejszej.

Pomówienie współoskarżonego nie stanowi dowodu pełnowartościowego, chyba że jest ono jasne i konsekwentne, a nadto znajduje potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich, w szczególności zaś w logice wydarzeń. Nie bez znaczenia w tym względzie jest też osobowość pomawiającego, jako zasadnicza podstawa do uznania wszelkiego wyjaśnienia czy zeznania za prawdziwe i wiarogodne.

Przepis art. 443 k. p. k. nakładając na powoda cywilnego obowiązek ponoszenia kosztów powództwa oddalonego lub pozostawionego bez rozpoznania wyraźnie stanowi, że chodzi tu o koszty wynikłe z tego powództwa. Obejmują one zatem przede wszystkim koszty związane z wniesieniem i dochodzeniem powództwa cywilnego przez powoda oraz te koszty poniesione przez pozwanego (oskarżonego). które są związane z czynnościami

Przepisy o bezpieczeństwie pracy w górnictwie posiadają istotne, znaczenie zarówno dla ochrony życia ludzi zatrudnionych pod ziemią, jak i dla całości produkcji kopalnianej, toteż osoby odpowiedzialne za urządzenia zapewniające bezpieczeństwo pracy winny utrzymywać je w stanie gwarantującym bezpieczeństwo, a w razie konieczności mają obowiązek pracę w zagrożonym miejscu wstrzymać, aby ochronić życie

Przedmiotem procesu jest nie opis i ocena prawna czynu, dokonana przez prokuratora w akcie oskarżenia, lecz czyn przestępny, który faktycznie miał miejsce, a na którego istnienie wskazuje akt oskarżenia, zarysowując zarazem jego ramy faktyczne i czas jego dokonania. Sąd nie jest związany opisem ani oceną prawną czynu dokonano: przez oskarżyciela (argument z art. 324 § 2 k. p. k.). W miejsce tego opisu

Dla bytu przestępstwa z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej nie jest istotne, w jaki sposób współsprawcy zagarnięcia mienia społecznego dzielą się tym mieniem. Wysokość pobranej przez poszczególnego sprawcę zagarnięcia sumy (lub wartość zagarniętego przezeń dla siebie przedmiotu) może mieć znaczenie przy określaniu kary. Odpowiedzialność kwalifikowana z art.

Art. 111 k. p. k. nakłada na Sąd obowiązek wezwania biegłych w wypadkach, wymagających wiadomości specjalnych, a art. 125 k, p. k. zezwala Sądowi zasięgnąć opinii odpowiedniego urzędu lub zakładu zamiast wzywania biegłych lub niezależnie od ich wezwania. Art. 9 k. p. k. stanowi, że sędziowie orzekają na mocy przekonania opartego na swobodnej ocenie dowodów, a zatem przepis ten nie stwarza podstaw do

Czynnością urzędową w rozumieniu przepisu art. 290 § 2 k. k. jest nie tylko ostateczna decyzja w sprawie, lecz także każda czynność urzędowa, do której wykonania urzędnik jest obowiązany w związku z załatwieniem sprawy urzędowej.

Z przepisu art. 259 k. k. nie wynika bynajmniej, by elementem niezbędnym do przyjęcia zbrodni z tegoż artykułu była groźba użycia broni palnej. Przemoc lub groźba użycia natychmiastowego gwałtu przybierać może różnorodne farmy i do bytu przestępstwa 2 art. 259 k. k. nie jest konieczne, by sprawca rzeczywiście rozporządzał środkami umożliwiającymi mu natychmiastowe wykonanie zbrodni. Wystarczające jest

1. Wprawdzie §§ 6 i 5 art. 299 k. p. k. zezwalają za zgodą stron na zaliczenie w poczet dowodów ujawnionych na rozprawie, bez odczytania, wszelkich protokołów przesłuchania świadków i oskarżonych, jednakże przepis ten jako wyjątkowy nie powinien być stosowany wówczas, gdy skorzystanie z niego prowadziłoby do przekreślenia procesowej zasady bezpośredniości, stanowiącej obok zasady prawdy obiektywnej

Prawo karne uznaje niedopełnienie obowiązków umownych za przestępstwo tylko w przypadkach wyraźnie w ustawie określonych (np. art. 105 k. k., art. 3 pkt. 3 mi. k. k.). Są to przypadki, w których niedopełnienie umowy jest działaniem na szkodę Państwa i jego interesów. W stosunku zaś między osobami prywatnymi niedopełnienie umowy jest przestępstwem przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy mieści w sobie charakter