Jeżeli organ pierwszej instancji błędnie ustalił obszar oddziaływania inwestycji, co uniemożliwiło udział wszystkich stron postępowania, organ odwoławczy zobowiązany jest uchylić decyzję na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., aby nie naruszyć zasady dwuinstancyjności postępowania, wynikającej z art. 15 k.p.a. Teza od Redakcji

Organ administracyjny, wydając decyzję w sprawie nałożenia kary pieniężnej, musi bezwzględnie przestrzegać oceny prawnej zawartej w prawomocnych wyrokach sądów administracyjnych, a także uwzględniać aktualny stan faktyczny, aby decyzja była zgodna z zasadami praworządności i proporcjonalności.

Interes publiczny jako przesłanka odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej w ramach ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów wymaga uwzględnienia indywidualnych okoliczności sprawy oraz zasady proporcjonalności, nie może być ograniczony wyłącznie do spełniania celów ustawy SENT.

Decyzja administracyjna o skierowaniu na badania lekarskie ma charakter decyzji związanej, jeśli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uprawnionego do kierowania pojazdem, w tym uzasadnione zastrzeżenia oparte na opinii sądowo-psychiatrycznej potwierdzającej uzależnienie od alkoholu.

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów wymaga uwzględnienia zasady proporcjonalności i indywidualizacji kary, nie ograniczając się tylko do oceniania samej wysokości kary, ale także interesu publicznego oraz interesu przewoźnika w kontekście ustalonych okoliczności faktycznych.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r. powinien być ustalany na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji przed tą datą, ale z zastosowaniem nowego brzmienia art. 115a wprowadzonego ustawą nowelizującą, zapewniając ekwiwalentność zgodną z konstytucyjną ochroną płatnego urlopu.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjanta winien być ustalany zgodnie z nowymi zasadami przyjętymi po wyroku TK z dnia 30 października 2018 r., nawet jeśli dotyczy to okresu przed 6 listopada 2018 r., co wynika z potrzeby zapewnienia zgodności z Konstytucją RP.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop powinien być ustalany na zasadach wynikających z norm materialnoprawnych regulujących prawo do urlopu, przy czym wymiar uposażenia policjantów uwzględniać musi korektę wynikającą z wyroku Trybunału Konstytucyjnego, eliminującego nieproporcjonalne ustalenie przysługującego świadczenia. Zasady ustalania ekwiwalentu, mimo braku jasno określonego ustawowego

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy ustalać na podstawie ogólnych zasad ustalania tego ekwiwalentu, uwzględniając wymiar urlopu zgodnie z normami obowiązującymi przed zmianą przepisów, eliminując z tego przepis, który ustalał niekonstytucyjny przelicznik 1/30 miesięcznego uposażenia.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjanta winien być ustalany zgodnie z art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym po 1 października 2020 r., jako że wcześniejsze normy dotyczące jego wyliczenia zostały uznane za niekonstytucyjne decyzją Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r.

W odniesieniu do spraw dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, ekwiwalent ten powinien być ustalany na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji przed 6 listopada 2018 r., ale bez niekonstytucyjnego przelicznika 1/30 części miesięcznego uposażenia, co oznacza odwołanie się do zasad ekwiwalentności określonych w Konstytucji RP.

Zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop powinny być interpretowane w kontekście orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego eliminujących niekonstytucyjne przepisy, co zobowiązuje organy do dokonania ponownego przeliczenia ekwiwalentu zgodnie z aktualnym stanem prawnym, nawet dla spraw sprzed wyroku Trybunału.