W razie zatarcia skazania należy usunąć z akt osobowych pracownika i wydawanej na ich podstawie opinii o pracy wszelkie dane dotyczące zatartego skazania - wyrok SN z 17 grudnia 1976 r., I PR 185/76, OSNC 1977/8/139.

Aby ustalić, czy nawiązany między stronami stosunek prawny jest stosunkiem pracy, należy szczegółowo przeanalizować jego treść, a w szczególności wolę i zamiar stron. Pochopne stwierdzenie istnienia umowy o pracę, bez rozważenia wszystkich postanowień umowy, jest podstawą do odwołania się od decyzji organu rentowego (wyrok Sądu Najwyższego z 25 listopada 2005 r., I UK 68/05).

Jeżeli pracownik stawia się u pracodawcy dysponując orzeczeniem o zdolności do wykonywania pracy, pracodawca powinien skierować go na kontrolne badania lekarskie - nawet jeżeli nie upłynął jeszcze termin wcześniej wystawionego zwolnienia lekarskiego (wyrok Sądu Najwyższego z 25 listopada 2005 r., I PK 89/05).

Przejęcie obowiązków innego pracownika bez uzgodnienia z pracodawcą nie uzasadnia roszczenia o zwiększenie wynagrodzenia. Pracodawca nie ma obowiązku przeznaczenia środków uzyskanych w wyniku zmniejszenia zatrudnienia na podwyższenie wynagrodzeń pozostałym pracownikom (wyrok Sądu Najwyższego z 9 września 1999 r., I PKN 403/99, OSNP 2001/9/303).

Przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę powoduje przejęcie zatrudnionych w niej pracowników, wobec tego nie dochodzi do likwidacji ich stanowisk pracy, a były pracodawca nie może wypowiedzieć im umów o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2004 r., I PK 103/04, OSNP 2005/15/220). Przejęcie zakładu pracy ma miejsce nie tylko przy przekazaniu składników majątkowych, ale także przy przejęciu

Wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę przez dotychczasowego pracodawcę po przejęciu zakładu pracy przez nowego pracodawcę nie prowadzi do rozwiązania stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 17 listopada 2004 r., II PK 69/04, OSNP 2005/8/112).

Jest zasadą, że prawo do nagrody jubileuszowej nabywa pracownik, który w czasie zatrudnienia spełni przesłankę posiadania odpowiedniego stażu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 21 grudnia 2004 r., I PK 114/04, Pr. Pracy 2005/6/29).

Ukształtowanie trybu przydzielania sobie premii uznaniowych świadczy o demonstracyjnym lekceważeniu przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego (art. 100 § 2 pkt 6 k.p.) (wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 2003 r., I PK 534/02, Pr. Pracy 2004/4/29).

W umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 1012 Kodeksu pracy) należy skonkretyzować zakres tego zakazu. W przypadku osób wchodzących w skład organu osoby prawnej, mających dostęp do wszystkich informacji istotnych dla funkcjonowania jednostki organizacyjnej, zakres zakazu konkurencji może być określony ogólnie, gdyż jego szczegółowe wskazanie groziłoby niebezpieczeństwem pominięcia

Odmowa udzielenia zwolnienia od pracy w celu prowadzenia szkolenia na kursie zawodowym nie jest poleceniem dotyczącym pracy, którego pracownik może nie wykonać z powodu sprzeczności z prawem (wyrok Sądu Najwyższego z 9 września 2004 r., I PK 396/03, OSNP 2005/6/82).

Pracodawca nie ma obowiązku zwolnienia pracownika od pracy w przypadku „wezwania go” do wzięcia udziału w naradzie organów samorządu terytorialnego, poświęconej realizacji celów społecznych (wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 1998 r., I PKN 350/98, OSNP 1999/24/777).

Obowiązek zapewnienia pracownikom bezpiecznych i nieszkodliwych dla ich zdrowia warunków pracy obejmuje przestrzeganie nie tylko ogólnie obowiązujących norm w tym zakresie, lecz także indywidualnych przeciwwskazań związanych ze stanem zdrowia lub osobniczymi skłonnościami pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 12 grudnia 1974 r., II PR 262/74, PiZS 1976/3/67).

Odstąpienie przez pracodawcę od wykonania obowiązku zapewnienia pracownikom odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy może być usprawiedliwione względami technologicznymi, a nie jego sytuacją ekonomiczną (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 września 2001 r., SA/Bk 75/01, Pr. Pracy 2002/3/35).

Pracownik ma obowiązek zwrócić koszty szkolenia, gdy wynika to z uzgodnienia stron stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 14 maja 1998 r., I PKN 110/98, OSNP 1999/10/338).

Pracownikowi, który usprawiedliwił nieobecność w pracy z opóźnieniem, nie można zasadnie zarzucić opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia. Nieusprawiedliwienie w terminie nieobecności w pracy i opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia stanowią odmienne rodzajowo naruszenia obowiązków pracowniczych (wyrok Sądu Najwyższego z 4 grudnia 1997 r., I PKN 416/97, OSNP 1998/20/596).

Pobranie przez pracownika pieniędzy za towar należący do pracodawcy jest równoznaczne z ich powierzeniem pracownikowi odpowiedzialnemu materialnie. Takie przypadki określane są jako wtórne powierzenie mienia (wyrok Sądu Najwyższego z 18 grudnia 2001 r., I PKN 757/00, Pr. Pracy 2002/11/32).

Ujawnienie niedoboru kasowego w sytuacji, gdy pracodawca zapewnił warunki zabezpieczenia powierzonych pieniędzy, łączy się z domniemaniem zawinionego wyrządzenia szkody przez pracownika materialnie odpowiedzialnego (art. 124 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy) (wyrok Sądu Najwyższego z 27 maja 1999 r., I PKN 73/99, OSNP 2000/18/680).

Przez rażące naruszenie przepisów prawa pracy, o którym mowa w art. 281 pkt 3 Kodeksu pracy, należy rozumieć jedynie sytuację, w której bezprawność rozwiązania stosunku pracy jest jaskrawa, oczywista dla każdego, a przez to budząca oburzenie społeczne. Nie każde zatem naruszenie przez pracodawcę, lub działającego w jego imieniu, przepisów art. 32 ustawy o związkach zawodowych, gwarantujących ochronę

Przesłanką rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia ze względu na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika i uzyskania odszkodowania (art. 55 § 11 Kodeksu pracy) jest wina umyślna lub rażące niedbalstwo pracodawcy. Pracodawca, który nie wypłaca pracownikowi w terminie całości wynagrodzenia, ciężko narusza swój podstawowy obowiązek z winy umyślnej, choćby z przyczyn niezawinionych

Do ochrony przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem umowy o pracę kobiety w okresie ciąży nie jest istotny termin wykazania powyższej okoliczności, lecz wyłącznie obiektywny stan rzeczy istniejący w chwili wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę. Pracownicy podejmującej pracę w wyniku przywrócenia, jeżeli rozwiązano lub wypowiedziano jej umowę o pracę w okresie ciąży, przysługuje wynagrodzenie za cały

Pracownica, która nie wiedząc, że jest w ciąży, złożyła oświadczenie woli zmierzające do rozwiązania umowy o pracę, może się uchylić od skutków tego oświadczenia niezależnie od tego, czy błąd został wywołany przez pracodawcę czy wiedział on o błędzie lub mógł go z łatwością zauważyć (wyrok Sądu Najwyższego z 19 marca 2002 r., I PKN 156/01, OSNP 2004/5/78).

Rozwiązanie stosunku pracy, wraz z którym pracownik uzyskuje świadczenie przedemerytalne, nie jest ustaniem stosunku pracy „w związku z przejściem na emeryturę” w rozumieniu art. 921 § 1 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 6 maja 2003 r., I PK 257/02, OSNP 2004/15/267).

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy (art. 55 § 11 Kodeksu pracy) nie może być uznane za ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę (art. 921 § 1 Kodeksu pracy), wobec czego pracownikowi nie przysługuje odprawa pieniężna, choćby przed rozwiązaniem stosunku pracy posiadał ustalone prawo do emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z 16 listopada 2000

Ochrona trwałości stosunku pracy ze względu na ciążę (art. 177 § 1 k.p.), obejmuje także sytuację, gdy ciąża zakończyła się poronieniem przed upływem okresu wypowiedzenia. Ciężar udowodnienia ciąży spoczywa na pracownicy (wyrok Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1999 r., I PKN 468/99, Pr. Pracy 2001/5/31).