Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za niezasadne zarzuty instrumentalnego wszczęcia postępowania karnoskarbowego, przez co zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu do dnia przedłożenia wniosku o ulgę płatniczą.

Przepis art. 67b ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich nie znajduje zastosowania do przywrócenia terminu na wniesienie odwołania, które toczy się poza aktywnym postępowaniem administracyjnym, zatem nie stanowi przesłanki proceduralnej umożliwiającej przywrócenie terminu na złożenie odwołania.

Za niepodatkowe zaległości budżetowe odpowiada członek zarządu spółki, jeżeli spełnione są przesłanki bezskuteczności egzekucji oraz nie wykazał on przesłanek egzoneracyjnych, takich jak złożenie wniosku o upadłość we właściwym czasie, co obciąża go solidarną odpowiedzialnością.

Dla przyznania pomocy finansowej w programie premiowym dla młodych rolników, musi zostać spełniony wymóg posiadania w momencie składania wniosku gospodarstwa rolniczego o wielkości ekonomicznej minimum 13 000 euro, co weryfikowane jest na podstawie danych z okresu wyjściowego.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, nawet po zlikwidowanej linii kolejowej, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania gospodarczo.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał decyzję o zwrocie nienależnych płatności z uwagi na naruszenie przepisów rozporządzenia UE dotyczącego wsparcia producentów rolnych, potwierdzając legalność działań ARiMR.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegają wyższej stawce podatku od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą, gdy istnieje możliwość ich potencjalnego wykorzystania w celach gospodarczych, niezależnie od faktycznego sposobu użytkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że pięcioletni termin na wydanie decyzji o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zaległości publicznoprawne biegnie od stwierdzenia nieprawidłowości, a zarzuty skargi kasacyjnej, dotyczące wykładni prawa i kompetencji organu, są niezasadne.

Członek zarządu, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, musi wykazać brak swej winy w niezłożeniu wniosku o upadłość. Do wykazania przesłanki zwalniającej odpowiedzialność konieczne jest przedłożenie obiektywnych dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieprawomocne uchylenie decyzji podatkowej przez sąd administracyjny nie wpływa na dalsze prowadzenie postępowania egzekucyjnego, nie wstrzymuje jego przebiegu ani rozpoznania zarzutów, co wymaga ponownego zbadania przez sąd administracyjny niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zasadnym było uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przez WSA w związku z koniecznością wyjaśnienia, czy ewidencja środków trwałych z 2018 r. była nowym dowodem w sensie art. 240 § 1 pkt 5 Ord. pod., uzasadniającym wznowienie postępowania.

Podmiot składający wniosek o wznowienie postępowania, oparty na art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., wymaga oceny przymiotu strony już po wznowieniu postępowania, jeśli jego związek ze sprawą nie jest bezsporny.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok WSA w Krakowie, stwierdził konieczność zapewnienia rzetelnego i wyczerpującego uzasadnienia sądowego, jako nieodzownego elementu kontroli sądowoadministracyjnej oraz instrumentu umożliwiającego prawidłowe rozpoznanie zarzutów kasacyjnych w sprawach dotyczących oceny projektów unijnych.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki powstaje, gdy wykazana jest bezskuteczność egzekucji z majątku spółki, a przesłanki egzoneracyjne nie zostały wykazane.

Stosowanie art. 31 pkt 2 ustawy o obywatelstwie polskim musi uwzględniać szczególne okoliczności czynów karalnych, których niska szkodliwość może wykluczać negatywną przesłankę do nabycia obywatelstwa, mimo formalnego wypełnienia znamion przestępstwa.

Złożenie nowego projektu budowlanego w odpowiedzi na nałożony obowiązek usunięcia wad nie stanowi zmiany tożsamości sprawy pozwolenia na budowę, jeśli dotyczy tej samej inwestycji. Przepisy Prawa budowlanego oraz wcześniejsze orzeczenia sądowe nie obligują organów do odmiennej oceny, jeśli brak jest sprzeczności z planem miejscowym.

NSA uznał, że zgodnie z art. 184 p.p.s.a., skarga kasacyjna na wyrok dotyczącą solidarniej odpowiedzialności członka zarządu za zwrot środków unijnych jest niezasadna. Decyzja administracyjna mieściła się w ogólnych granicach prawa materialnego i procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że Agencja Mienia Wojskowego prowadzi działalność gospodarczą, a sporne nieruchomości są z nią związane, uzasadniając ich opodatkowanie według stawek najwyższych od działalności gospodarczej.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, aby uniknąć odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, musi wykazać brak winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość oraz istnienie mienia spółki umożliwiającego zaspokojenie tych zaległości w znacznej części.

„Bezskuteczność” może być dowodzona każdym środkiem dowodowym adekwatnym do wykazania braku zaspokojenia wierzyciela z majątku spółki (w tym postanowieniem o umorzeniu), bez potrzeby i bez możliwości merytorycznej kontroli prawidłowości przebiegu egzekucji w ramach postępowania z art. 116 O.p.

Skarga kasacyjna dotycząca solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości dofinansowania unijnego jest oddalona z uwagi na brak uzasadnionych zarzutów co do wykładni i zastosowania prawa przez sądy niższej instancji.

Skarga kasacyjna W. G. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość formułowania odpowiedzialności solidarnej osoby trzeciej na podstawie ustawy o finansach publicznych przy zachowaniu przewidzianych warunków proceduralnych.

Uchwała sankcjonująca istnienie istniejącej zabudowy na sąsiedniej działce w ramach planu miejscowego może naruszać interes prawny właściciela działki sąsiedniej, wpływając na zakres jego praw ochronnych wynikających z prawa sąsiedzkiego, co wymaga merytorycznego rozpoznania skargi.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, brak jednoznacznych postanowień nie pozwala na odstąpienie od ustawowej definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego zgodnie z art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.