Zwolnienie z podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l., nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 TFEU. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że pierwszy sąd instancji rozpatrzył sprawę prawidłowo, analizując kwestie również poza zarzutami strony.
Uchylenie wyroku WSA z 24 października 2023 roku oraz oddalenie skargi A.G. w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia zgłoszenia SD-Z2, z uwagi na brak uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w uchybieniu terminu.
WSA prawidłowo orzekł o uchyleniu decyzji KNF, gdyż niewłaściwe rozważenie i nieuzasadnione pominięcie kwestii przedawnienia prawa do nałożenia kary pieniężnej narusza zasadniczo przepisy k.p.a. oraz ustawy o obrocie.
NSA uznał, że jednostki gospodarki uspołecznionej, tj. spółki, w których Skarb Państwa posiada większość udziałów, podlegają zwolnieniu z opodatkowania operacjami kapitałowymi od podatku w myśl Dyrektywy 69/335/EWG oraz krajowych przepisów z dnia 1 lipca 1984 r., a tym samym czynności te nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
Podwyższenie kapitału zakładowego przez jednostki gospodarki uspołecznione nie powinno było być objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na stan prawny z dnia 1 lipca 1984 r., gdy takie operacje były zwolnione z opłaty skarbowej.
WSA błędnie uchylił decyzję DIAS, uznając za istotne nieprzeprowadzenie przesłuchania świadków w sprawie, co nie miało związku z rozliczeniami podatkowymi Spółki za 2015 r. NSA uchyla ten wyrok z powodu wadliwego uzasadnienia i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.
Projekt budżetu obywatelskiego nie może przekraczać dopuszczalnych kosztów i musi spełniać wymagania proceduralne; głosowanie obywateli nie legalizuje projektu niezgodnego z prawem.
Stwierdzenie o uchyleniu dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych w decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., a jedynie informacyjną konsekwencją wyrejestrowania pojazdu.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że decyzje organów administracyjnych muszą być oparte na kompletnym materiale dowodowym, uwzględniającym cały kontekst prawno-historyczny sprawy z uwagi na ochronę zabytków i wymogi prawne dotyczące samowoli budowlanej.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż naruszenie zasady ochrony interesów w toku przez nowelizację przepisów podatkowych jest niezgodne z Konstytucją RP, co uprawnia Skarżącą do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami obowiązującymi przed 2018 rokiem.
NSA uchyla wyrok WSA i stwierdza nieważność części uchwały Rady Miejskiej w Mroczy dotyczącej trybu udzielania i rozliczania dotacji, w szczególności w zakresie wymogów przekazywania danych osobowych oraz kopii dokumentów jako wykraczających poza ustawowe upoważnienia.
Orzeczenie NSA stwierdza, iż przy rozpatrywaniu zatwierdzenia projektów budowlanych oraz udzielaniu pozwoleń na budowę dokonuje się oceny zgodności z prawem materiałowym, uwzględniając uzasadnione interesy osób trzecich, które muszą wynikać z przepisów ustawowych.
NSA stwierdził, że uchybienia proceduralne ani merytoryczne nie wystąpiły podczas badania skargi kasacyjnej, co uzasadnia utrzymanie w mocy decyzji o zobowiązaniu do wyjazdu cudzoziemca i zakazie ponownego wjazdu do Schengen.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłową i uzasadnioną decyzję administracyjną o nałożeniu kary na Spółkę A. w związku z nielegalnym przewozem odpadów, stwierdzając, że zebrany materiał dowodowy wystarczająco potwierdzał wymagany status odpadowy ładunku.
Wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego w postępowaniu podatkowym nie może być ustalone poniżej minimalnej stawki przewidzianej w rozporządzeniu z 2018 r.; przepisy te nie przewidują możliwości jego miarkowania w dół.
Przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku VAT jest skuteczne tylko w zakresie nieprzerwanej ciągłości decyzji organów podatkowych; w razie przerwania tej ciągłości, konieczna jest ponowna ocena dopuszczalności przedłużenia.
Zakwestionowane faktury wystawione przez S. sp. z o.o. były 'pustymi fakturami' w rozumieniu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, mimo dobrowolnego uiszczenia przez Spółkę podatku, co nie niwelowało nałożonego obowiązku zapłaty wykazanego VAT. Skargę kasacyjną oddalono.
NSA uznał, iż brak winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, że przedstawiciel ustawowy dołożył należytą staranność, a depresja czy stan epidemii nie stanowiły wystarczających okoliczności dla przywrócenia terminu zgłoszenia SD-Z2.
Skarga kasacyjna nie została uwzględniona wobec stwierdzenia, że zarzuty proceduralne i materialnoprawne dotyczące doręczenia i wprowadzenia do obrotu prawnego decyzji administracyjnej z 1961 r. nie mają podstaw. Art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej zgodnie z Konstytucją wprowadza 30-letni termin wpływający na umorzenie postępowania po doręczeniu lub ogłoszeniu decyzji.
W przypadku radnego utrata biernego prawa wyborczego następuje przy braku stałego zamieszkiwania w gminie, co skutkuje wygaśnięciem mandatu, jeżeli uchwała o wygaśnięciu mandatu oparta jest o dowody wskazujące na faktyczny brak zamieszkania w danej gminie.
Prokurator Generalny jest wyłącznym organem administracyjnym właściwym do wydania decyzji w sprawie dodatku wyrównawczego prokuratorom wojskowym przeniesionym do jednostek powszechnych, mimo likwidacji wojskowych jednostek prokuratury.
Przedawnienie zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej następuje z końcem piątego roku od zakończenia roku podatkowego, a zawieszenie terminów z art. 15zzr ustawy COVID-19 nie ma w tym przypadku zastosowania.
Bocznica kolejowa, udostępniana przewoźnikom kolejowym, może korzystać ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l., niezależnie od szerokości torów, na zasadzie literalnej wykładni przepisu i bez zawężania jego zakresu.
Odmawia się uwzględnienia skargi kasacyjnej, potwierdzając nieważność uchwały Zarządu Powiatu Proszowickiego z racji proceduralnych uchybień, w tym braku uzasadnienia i naruszenia prawa do wypowiedzenia się przez zainteresowanego, co skutkuje utrzymaniem wyroku I instancji w mocy.