Rażące naruszenie obowiązków informacyjnych poprzez nieujawnienie istotnych niepewności finansowych uprawnia KNF do nałożenia kary na członka zarządu spółki publicznej. Decyzja o karze pozostaje w zgodności z wymogami prawnymi i uzasadniona jest wcześniejszym ukaraniem emitenta.

Z uzgodnieniem decyzji o warunkach zabudowy wszczętej przed nowelizacją, należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych w brzmieniu sprzed nowelizacji, biorąc pod uwagę ich powiązanie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w poprzednim brzmieniu.

Sąd kasacyjny uznał, że brak jest podstaw dla oceny nieruchomości w kontekście norm dekretu o reformie rolnej, gdy przejęcie nastąpiło na podstawie innych przepisów. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa, zatem została oddalona.

Decyzja Ministra Finansów o zwrocie nienależnie uzyskanej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej przez Powiat W. została uchylona z uwagi na błędne zastosowanie przepisów dotyczących wyliczenia zwrotu.

Organ podatkowy nie naruszył przepisów o doręczeniach, kierując korespondencję na adres widniejący w ewidencji, który skarżący sam potwierdził jako adres zamieszkania w dokumentach, co potwierdza prawidłowość doręczenia i skuteczność decyzji.

Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Przepis art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotyczy wszystkich cudzoziemców, co usprawiedliwia zawieszenie terminów rozpatrywania ich wniosków, niezależnie od narodowości. Stwierdzenie bezczynności organu w przypadku wniosku obywatelki Filipin było nieuzasadnione.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary, niezależnie od zgłoszenia licencji. Zamówienie takiego przewozu poprzez aplikację mobilną potwierdza jego charakter zarobkowy i nie zwalnia z wymogów przewozu okazjonalnego.

W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych odwołania poprzez dostarczenie pełnomocnictwa organ podatkowy może prawidłowo pozostawić takie odwołanie bez rozpatrzenia. Skarga kasacyjna musi jasno uzasadniać podstawy naruszenia prawa, w przeciwnym razie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej, dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opłaty skarbowej, winno być zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG.

Orzeczenie Sądu Najwyższego wskazuje, że jeśli sąd skazuje oskarżonych za przestępstwo z art. 27c ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym, obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości.

NSA uchyla rozstrzygnięcia organów podatkowych, podkreślając konieczność rzetelnego uzasadnienia przedłużenia terminu zwrotu VAT, polegającego na wskazaniu konkretnych wątpliwości i czynności sprawdzających.

Zwolnienie podatkowe na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.o.l. nie stanowi niedozwolonej pomocy państwa zgodnie z art. 107 TFUE, ponieważ nie przysparza selektywnej korzyści, co orzekł NSA, oddalając skargę kasacyjną P. S.A.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązania spółki, wskazując na brak zarzutów proceduralnych umożliwiających kasacyjny przegląd ustaleń faktycznych sądu I instancji.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną działkę nr [...] jest bezprzedmiotowe, a Skarżąca nie jest legitymowana do żądania odszkodowania, gdyż nie była właścicielem w dacie wywłaszczenia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 4 września 2025 r., podkreślił konieczność jednoznacznego ustalenia podstawy prawnej nacjonalizacji mienia z dniem wejścia w życie dekretu o reformie rolnej, uchylając poprzednie decyzje administracyjne jako niewystarczająco uzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że uchwała Rady Miejskiej Nasielska częściowo narusza przepisy o finansowaniu zadań oświatowych, a kontrola dotacji musi być zgodna z przepisami o ochronie danych osobowych.

Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.

Przepisy dotyczące zwrotu dotacji oświatowych nie znajdują się w pojęciu "prawa administracyjnego" w kontekście ustawy COVID-19; decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem kwestii przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddala skargę kasacyjną w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, podtrzymując prawidłowość zastosowanej wykładni i uznając zarzuty skargi za niezasadne.

NSA stwierdził, iż decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla terenów będących w większości użytkami leśnymi nie spełnia wymogów art. 61 ust. 1 u.p.z.p., jeśli nie występuje co najmniej jeden sąsiadujący teren analogicznie zainwestowany, a dostęp do drogi publicznej jest niepewny.

Niezgodność z prawem i nieważność uchwały Rady Miejskiej w Niemodlinie w zakresie ustaleń dotyczących nieprzekazywania dotacji z uwagi na brak ustawowego upoważnienia oraz nałożenie kwartalnego obowiązku rozliczenia dotacji, sprzecznego z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako nieposiadający interesu prawnego w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej dotyczącej decyzji dotyczącej własności nieruchomości publicznych.