Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarga kasacyjna Spółdzielni D. nie wykazała zasadności zarzutów naruszenia zarówno przepisów materialnych, jak i procesowych, co skutkowało oddaleniem skargi dotyczącej wtórnej zdolności odróżniającej znaku "TWAROŻEK W.".

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, bowiem WSA i organy skarbowe prawidłowo oceniły, iż skarżąca spółka dokonywała fikcyjnych transakcji w celu wyłudzenia zwrotu VAT, a zgromadzone dowody nie potwierdziły rzeczywistości zdarzeń gospodarczych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2025 r. orzekł, że decyzja organu o zwrocie dofinansowania przez P.P. "B." Sp. z o.o. była zgodna z prawem, a zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń proceduralnych w postępowaniu administracyjnym są nieuzasadnione.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, niewykazujący przesłanek zwalniających z odpowiedzialności nałożonych na niego przepisami art. 116 O.p., ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki była bezskuteczna.

Organ administracyjny zobowiązany jest do wezwania strony do wyjaśnienia sprzeczności między treścią wniosku a jego załącznikiem, jeżeli z ustalonych faktów wynika możliwość uzyskania pomocy na mocy innego aktu prawnego. Obowiązek ten wynika z zasad pogłębiania zaufania do organów administracji (art. 8 KPA) oraz powinności właściwego wyjaśnienia rzeczywistej woli strony w postępowaniu administracyjnym

W sprawach dotyczących wydawania decyzji o warunkach zabudowy wszczętych przed wejściem w życie nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dnia 23 września 2023 r., czynności te podlegają przepisom w dotychczasowym brzmieniu, jednak nowe przepisy dotyczące ochrony gruntów rolnych stosuje się do decyzji wydanych po tej dacie, zgodnie z zasadą bezpośredniego działania nowego prawa

Zasady proporcjonalności i neutralności podatku VAT wymagają, aby korekta podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w przypadku cesji wierzytelności była dokonywana jedynie w odniesieniu do wartości, którą faktycznie odzyskuje wierzyciel.

Inwestycja publiczna, mimo braku objęcia rejestrem dawnym cmentarzem, nie może być zlokalizowana na tym terenie bez uwzględnienia ochrony dziedzictwa, co prowadzi do odmowy uzgodnienia projektu.

Uchwały organów samorządu terytorialnego ustalające opłaty za usługi komunalne muszą opierać się na wyraźnej podstawie prawnej, a niejednoznaczność w przepisach kompetencyjnych skutkuje ich nieważnością.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził obowiązek ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji celem uzupełnienia materiału dowodowego dotyczącego zwolnienia skarżącego z opłat za pobyt ojca w DPS, wskazując na naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania.

Rozbudowa i modernizacja istniejącej drogi, która nie koliduje z przepisami o ochronie ujęć wód podziemnych, jest dopuszczalna. Prawidłowo oceniono raporty środowiskowe, a skarga kasacyjna Fundacji J. została oddalona z braku zasadności zarzutów.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia na budowę terminalu LNG, zgodna z wymaganiami specustawy gazowej i Prawa budowlanego, jest prawnie uzasadniona. Priorytet interesu publicznego nad indywidualnym nie naruszył praw proceduralnych stron postępowania.

Gmina, która przekazuje infrastrukturę służącą zadaniom własnym swojej jednostce organizacyjnej za symboliczny czynsz wyłącznie w celu uzyskania pełnego odliczenia VAT, nie działa jako podatnik w rozumieniu ustawy o VAT, a taki schemat stanowi nadużycie prawa.

Właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, na podstawie rozporządzenia nr 2017/625, mogą pobierać opłaty za nadzór weterynaryjny, nawet w przypadku braku faktycznego wykonania czynności kontrolnych, o ile przepisy krajowe nie sprzeciwiają się takim działaniom. Oddalenie skargi kasacyjnej K. S.A. przez NSA potwierdza prawidłowość tej interpretacji.

Oddala się skargę kasacyjną Polskich Kolei Państwowych S.A., uznając, że warunki nabycia prawa użytkowania wieczystego określone w art. 34 ustawy z dnia 8 września 2000 r. nie zostały spełnione, ponieważ nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa na dzień 5 grudnia 1990 r.

Decyzja końcowa o pozwoleniu na budowę ulega wznowieniu, jeśli strona, nie z własnej winy, mimo doręczeń i wezwań organu, nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym. Brak zawiadomienia i insuficjencja dowodów świadomości o postępowaniu nie pozwalają przyjąć winy strony.

Podanie przez cudzoziemca nieprawdziwych informacji we wniosku o pobyt czasowy uzasadnia odmowę zezwolenia bez konieczności dalszej weryfikacji intencji wnioskodawcy; sąd kasacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej złożonej przez skarżącego.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części niezgodnej z obowiązującym Studium, uzasadnia brak zgodności przeznaczenia terenów planu z przyjętymi przez Studium ustaleniami dotyczącymi rodzaju zabudowy.

Brak dowodów jednoznacznie wskazujących na zastosowanie art. 2 ust. 1 lit. e Dekretu PKWN z 1944 r. uniemożliwia prowadzenie postępowania administracyjnego mającego na celu weryfikację podlegania nieruchomości reformie rolnej; organy administracji nie są zobowiązane do ustalania podstaw prawnych nacjonalizacji bez jednoznacznych dowodów.

Przedsiębiorcy, który sprzedaje napój alkoholowy osobie nieletniej, cofane jest zezwolenie bez względu na winę czy intencję. Wystarczającą podstawą zastosowania sankcji jest prawomocny wyrok karny potwierdzający sprzedaż, co wyklucza stosowanie zasady proporcjonalności oraz uznaniowość organu administracyjnego.

Decyzje administracyjne dotyczące zatwierdzenia projektu robót geologicznych, spełniających wymogi prawa, są zgodne z prawem i nie naruszają wymagań ochrony środowiska. Skarga kasacyjna A. S. została oddalona jako bezzasadna.

Inwestycja polegająca na rozbudowie sieci elektroenergetycznej stanowi cel publiczny, niezależnie od rozmiarów i liczby beneficjentów, co skutkuje utrzymaniem decyzji o lokalizacji tej inwestycji jako zgodnej z przepisami prawa planistycznego.

Naruszenie zakazu zbywania produktów leczniczych przez aptekę ogólnodostępną innej aptece ogólnodostępnej skutkuje obligatoryjnym cofnięciem zezwolenia na prowadzenie apteki, co stanowi sankcję o charakterze obiektywnym, niezależną od winy podmiotu. Organy farmaceutyczne dokonały prawidłowej oceny dowodów, co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny.