Informację publiczną można uznać za 'przetworzoną', jeśli wymaga istotnego zaangażowania organu; udostępnienie jej wymaga wykazania interesu publicznego.

Prawo do informacji publicznej może ulec ograniczeniu, jeżeli kontrakty dotyczą prywatnych osób niepełniących funkcji publicznych, a ich treść stanowi tajemnicę przedsiębiorcy, w szczególności gdy ujawnienie treści umów mogłoby naruszyć interesy handlowe stron.

W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe spółki, członek zarządu powinien mieć możliwość podważenia ustaleń faktycznych i kwalifikacji prawnych zawartych w decyzji wymiarowej wobec spółki. Przeprowadzenie dowodu przeciwdowodowego jest warunkiem skutecznej obrony.

Nieruchomości należące faktycznie do PKP, bez udokumentowanego prawa zarządu w 1990 r., podlegają komunalizacji na rzecz gminy, jako że pozostają w domenie rad narodowych i organów administracji stopnia podstawowego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w przypadku braku szczególnych okoliczności dotyczących sytuacji rodziny, organy administracyjne mogą odmówić umorzenia nienależnie pobranego świadczenia, nawet jeśli ze względu na trudną sytuację materialną umorzone zostały odsetki.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu istnienia innych zobowiązanych alimentacyjnie osób, nie jest zgodna z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., jeśli wnioskodawca faktycznie sprawuje stałą opiekę wymagającą rezygnacji z zatrudnienia. NSA uchyla postanowienie WSA oraz decyzje niższych instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargi kasacyjne na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, iż wyrok ten, mimo nieprawidłowości uzasadnienia, jest zgodny z prawem, umacniając zasadę odpowiedzialności na gruncie przepisów akcyzowych i właściwości organu.

Skarżąca kasacyjnie P. sp. z o.o. niewłaściwie realizowała obowiązki pomiarowe wynikające z pozwolenia wodnoprawnego, co uzasadniało nałożenie administracyjnej kary pieniężnej, pomimo braku wykazania znikomej wagi naruszenia prawa. NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organów administracyjnych.

Spółka K. S.A., realizując zadania publiczne na zlecenie Skarbu Państwa, nie mogła skutecznie powołać się na tajemnicę przedsiębiorcy jako podstawę odmowy udostępnienia informacji publicznej dotyczącej kosztów transportu maseczek i certyfikatów, gdzie zadania te były poza zakresem jej działalności gospodarczej.

Odwołanie podatkowe, które nie spełnia wymogów art. 222 Ordynacji podatkowej w zakresie określenia zarzutów, istoty i zakresu żądania oraz dowodów, może zostać pozostawione bez rozpatrzenia po wezwaniu do uzupełnienia braków i w przypadku ich nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie przez organ odwoławczy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA oraz postanowienia organu administracyjnego z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących interesu prawnego i błędne zastosowanie znowelizowanych przepisów K.p.a., co wymaga ponownego rozpoznania sprawy.

Wstrzymanie robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane jest możliwe jedynie w przypadku, gdy roboty te są faktycznie wykonywane w momencie wydania postanowienia. Jeśli roboty zostały zakończone, postanowienie jest zbędne.

Nałożenie na M. sp. z o.o. administracyjnej kary pieniężnej za niezgodne z zezwoleniem gospodarowanie odpadami nie narusza przepisów prawa, gdyż decyzja ta ma charakter obligatoryjny, wynikający z obiektywnej odpowiedzialności za delikt administracyjny przewidzianej w ustawie o odpadach.

Dla skutecznego wykazania interesu prawnego koniecznego do uzyskania dostępu do akt administracyjnych, podmiot musi przedstawić prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, co wyklucza opieranie się wyłącznie na faktycznych powiązaniach rodzinnych lub toczącym się postępowaniu spadkowym.

W sprawach dotyczących odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, organ podatkowy właściwy według art. 17a Ordynacji podatkowej musi rozstrzygać zgodnie z przepisami, bez konieczności ustalania nowej miejscowej właściwości na podstawie miejsca wykonywania czynności opodatkowanych.

Właściwość miejscową organu podatkowego w sprawach odpowiedzialności osób trzecich określa art. 17a ordynacji podatkowej jako ogólną, nie akcyjną. NSA uznał za uzasadnione oddalenie skarg kasacyjnych, potwierdzając prawidłowość uchylenia przez WSA decyzji organu odwoławczego.

Procedura administracyjna dotycząca zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę musi uwzględniać ścisłe spełnienie norm przewidzianych w § 12 ust. 3-4 rozporządzenia o warunkach technicznych, zwłaszcza w kontekście usytuowania budynku względem granicy działki sąsiedniej.

Przeniesienie odpowiedzialności podatkowej w stosunku do osób trzecich powinno być orzekane przez właściwy organ podatkowy, a właściwość miejscową określa się z uwzględnieniem specyficznego podatku oraz intencjonalności wszczęcia postępowań karnych-skarbowych jako czynnika zawieszającego termin przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Rażące naruszenie prawa przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, polegające na przewlekłym prowadzeniu postępowania w sprawie odwołania od decyzji administracyjnej, uzasadnia przyznanie sumy pieniężnej stronie skarżącej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną M.P., potwierdzając, że działalność skarżącego nosiła cechy prowadzenia transportu drogowego wymagającego spełnienia ustawowych wymogów dotyczących badań lekarskich i psychologicznych.

Nie można wykluczyć możliwości przyznania świadczenia na podstawie art. 15zzb ustawy o COVID-19, nawet jeśli wcześniejsze dofinansowanie przyznano na podstawie art. 15gg, o ile różnią się one okresem rozliczeniowym. Wadliwe działanie organu nie powinno negatywnie wpływać na sytuację prawną wnioskodawcy.

Na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia nr 2017/891, zawieszenie płatności dla organizacji producentów owoców i warzyw w przypadku prowadzonego dochodzenia dotyczącego zarzutów oszustwa jest uzasadnione jako środek zabezpieczający interesy finansowe Unii Europejskiej.

Sąd Najwyższy orzeka, iż wyrok łączny jest dotknięty naruszeniem powagi rzeczy osądzonej, gdy obejmuje wcześniejsze prawomocnie osądzone wyroki. Taki wyrok podlega uchyleniu z powodu braku nowych podstaw do łączenia skazań.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dowodów na istnienie stosunków osobistych wyłączających bezstronność członków komisji egzaminacyjnej wobec zdających, co uniemożliwia wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.