Skarga kasacyjna P.R. została oddalona, potwierdzając zasadność nałożenia sankcji podatkowych przez Naczelnika Małopolskiego UCS wobec nierzetelności ewidencji VAT-marża i nieudokumentowania transakcji gospodarczych zgodnie z art. 120 ustawy o VAT.

Przewoźnik drogowy wykonujący przewozy okazjonalne zobowiązany jest do zgłoszenia wszelkich zmian w danych licencyjnych w terminie oraz spełnienia konstrukcyjnych wymogów przewozu określonych w ustawie o transporcie drogowym. Naruszenie tych obowiązków uzasadnia nałożenie kary pieniężnej przez organy transportowe.

Skarga kasacyjna A. Sp. z o.o. została oddalona jako bezzasadna, wobec przyjęcia, że przewóz okazjonalny został prawidłowo zakwalifikowany, a obowiązek zgłoszenia pojazdu do licencji nie został dopełniony.

Stwierdzono, iż brak orzeczeń lekarskich i psychologicznych kierowcy wykonującego przewóz nie wyklucza możliwości nałożenia niezależnych kar, jako że nie jest tożsame z innymi naruszeniami ustawy o transporcie drogowym. NSA oddalił skargę kasacyjną.

Dla uznania za przewóz taksówkowy, pojazd musi być zgłoszony do właściwej licencji i spełniać kryteria dla taksówek. Niezgłoszenie pojazdu i brak wymaganych dokumentów stanowi odrębne naruszenia, podlegające karze. Przewóz pasażera, nie zgłaszającego się do posiadanej licencji, kwalifikuje się jako okazjonalny.

Oddalenie skargi kasacyjnej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sprawie ostateczności stosowania przepisów rozporządzeń wykonawczych wobec ustawowych ramach unijnej pomocy finansowej.

Na operatorach gospodarczych ciąży odpowiedzialność za przewożenie pasażerów zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym wymaganiami licencyjnymi dotyczącymi pojazdów i dokumentacji. Brak formalnego związku kierowcy z przewoźnikiem nie wyklucza odpowiedzialności przewoźnika za naruszenie przepisów prawa o transporcie drogowym.

Brak uzasadnienia czynności administracyjnej w postępowaniu konkursowym na realizację zadania publicznego uzasadnia jej uchylenie z uwagi na istotne naruszenie zasady praworządności, w tym obowiązku uzasadnienia decyzji administracyjnych.

Komisja Egzaminacyjna II stopnia, rozpoznając odwołanie od uchwały o wyniku egzaminu notarialnego, nie jest związana jedynie zarzutami z odwołania, lecz ma obowiązek ponownie ustalić ocenę pracy, uwzględniając wszystkie błędy istotne dla jej końcowej oceny.

Decyzja o zobowiązaniu do zwrotu dofinansowania unijnego została podtrzymana, gdyż zmiany umowy miały charakter istotny, naruszając zasady konkurencyjności. Zarzuty proceduralne sądów nie znalazły potwierdzenia. Skarga kasacyjna jest oddalona.

NSA potwierdził, iż wszczęcie postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony fizycznej uzasadnia jego wykreślenie z listy kwalifikowanych pracowników na podstawie art. 29 ust. 6 pkt 1 ustawy o ochronie osób i mienia.

NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę na decyzję GITD, potwierdzając, że organy prawidłowo ustaliły fakty przewozu i nałożyły karę administracyjną zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym. Protokół kontroli stanowił kluczowy dowód administracyjny.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a postępowanie organów administracyjnych przebiegło zgodnie z wymaganymi standardami.

Zawieszenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę nie wpływa na jego obowiązek podatkowy, jeśli jest właścicielem nieruchomości, które mogą być potencjalnie związane z działalnością gospodarczą, nawet jeśli w danym momencie nie są wykorzystywane do tejże działalności.

Precedensowy problem art. 92a ust. 10 u.t.d., dotyczący nałożenia jednokrotnej kary, ma zastosowanie wyłącznie przy tożsamości naruszeń opisanych w załącznikach nr 3 i 4. Odmienność naruszeń wyklucza zastosowanie tej normy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do współczynnika ustalania ekwiwalentu. Ekwiwalent należy określić według ustawy z 2020 r., stosowanej wobec spraw wszczętych po 6 listopada 2018 r.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest ścisły związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną. Wymaga to wykazania, iż zakres opieki uniemożliwia podejmowanie pracy zarobkowej, nawet w niepełnym wymiarze czasu.

Członek zarządu spółki z o.o. odpowiada za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie wykaże, że wniosek o upadłość zgłoszono we właściwym czasie, bądź jeśli nie jest w stanie wskazać mienia spółki, umożliwiającego zaspokojenie zaległości. Zaniechanie zgłoszenia upadłości uzasadnia odpowiedzialność, nawet przy braku innych przesłanek exoneracyjnych.

Zawieszenie działalności gospodarczej nie eliminuje obowiązku podatkowego w zakresie nieruchomości związanych z tą działalnością, jeżeli istnieje możliwość ich przyszłego wykorzystania do działalności gospodarczej; operaty szacunkowe oraz procedury podpisywania decyzji nie naruszają prawa proceduralnego.

Sąd uznał, że skarga kasacyjna nie wykazała istotnych naruszeń przepisów postępowania, które mogłyby wpłynąć na zaskarżony wyrok, i potwierdził zasadność nałożenia opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez koncesji.

Kara pieniężna nałożona za każde niezależne naruszenie przepisów o transporcie drogowym opisana w różnych załącznikach do ustawy jest dopuszczalna, gdy te naruszenia nie stanowią jednego czynu w rozumieniu art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych, w szczególności wynikających z art. 18 ustawy o transporcie drogowym, uzasadnia nałożenie kary, gdy przewóz osób zamawiany jest za pomocą aplikacji mobilnej. Utrzymanie decyzji administracyjnej przez sąd I i II instancji jest prawidłowe, nawet przy uznaniu, że aplikacja nie została szczegółowo wyjaśniona w decyzji

Decyzja organu administracyjnego o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była prawidłowa i zgodna z prawem, a podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty procesowe nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy.

Nieprawidłowo przeprowadzone doręczenie decyzji administracyjnej, w którym brak możliwości ustalenia tożsamości odbiorcy przesyłki, skutkuje naruszeniem przepisów proceduralnych, co uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie sprawy przez sąd I instancji.