Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przy ustalaniu uprawnień do świadczeń z pomocy społecznej przepisy przewidują fikcję prawną uzyskiwania dochodu z gospodarstwa rolnego, wykluczając dodatkowe ustalenia faktyczne, co skutkowało odmową przyznania zasiłku.

W sytuacji, gdy posiadacz gospodarstwa rolnego, będący beneficjentem pomocy społecznej, nie uzyskuje faktycznego zysku z gospodarstwa, organy nadal prawidłowo stosują art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, przyjmując dochód ryczałtowy. Nieprzychylność skargi kasacyjnej wobec przyznanego zasiłku była nieuzasadniona.

Dla uznania, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, istotne jest posiadanie odpowiedniej infrastruktury i kontroli nad nią; sama współpraca z innym podmiotem nie stanowi o posiadaniu takiego miejsca.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, której suma dochodów z emerytury i innych źródeł przekracza wysokość najniższej emerytury, co należy ustalać również poprzez uwzględnienie diet niewyłączonych z opodatkowania.

Umorzenie postępowania administracyjnego po 30 latach od ogłoszenia decyzji na podstawie nowelizacji KPA z 2021 r. jest zgodne z Konstytucją RP, nie narusza zasady zaufania do prawa oraz nie wymaga rozproszonej kontroli konstytucyjnej.

Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.

Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, w tym bliźniacza, może być szeroko rozumiana w kontekście planowania przestrzennego, jeśli spełnia warunki prawne i zasady ładu przestrzennego; zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń procesowych i materialnoprawnych są bezzasadne.

Pokrycie dachowe w postaci blachy na rąbek stojący stanowi materiał imitujący dachówkę zgodnie z mpzp. Przestrzeń pod dachem budynku mieszkalnego wielorodzinnego jest zgodna z lokalnym planem jako poddasze użytkowe. Zaskarżone decyzje administracyjne, w części dotyczącej infrastruktury postojowej, nie wykazały naruszenia prawa.

Wydatki banku na Fundusz Pomocowy SGB są ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ocena legalności decyzji administracyjnej dokonana przez sąd pierwszej instancji była prawidłowa, a w sprawie nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności tej decyzji ani podstaw do jej uchylenia.

Nieprawidłowe jest podnoszenie zarzutu naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej, który opiera się wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez sąd I instancji w sytuacji braku zarzutów naruszenia przepisów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż spółka, w której Skarb Państwa posiada pozycję dominującą, jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej, bez względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, a wnioski o informację publiczną muszą być rozpatrywane zgodnie z ustawowymi procedurami.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej, powodujące uchybienie terminom ustawowym, uzasadnia zarówno ocenę jego działania jako rażącego naruszenia prawa, jak i wymierzenie grzywny oraz przyznanie odszkodowania.

Skarga kasacyjna PKP S.A. dotycząca uznania nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntów została oddalona, gdyż nie spełniono wszelkich przesłanek z art. 34 ustawy o komercjalizacji PKP, w szczególności związanych z historycznym posiadaniem nieruchomości.

Oddalenie skargi kasacyjnej Gminnej Spółdzielni wobec niezasadności zarzutów o rażące naruszenie prawa, przy jednoczesnej nieprecyzyjności postawionych zarzutów oraz braku wskazania konkretnych norm naruszonych rażąco w decyzjach administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że przodkowie powódki nie spełniają wymogów polskiego pochodzenia zgodnych z ustawą o cudzoziemcach i ustawą o repatriacji, co wyklucza możliwość przyznania zezwolenia na pobyt stały.

W sytuacji przekroczenia kryterium dochodowego, przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, uzasadniającego udzielenie wsparcia pomocy społecznej, co nie zostało dowiedzione przez skarżącą.

Skarga kasacyjna M.P. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1058/22, dotycząca przyznania zasiłku celowego, oddalona. Organy prawidłowo ustaliły sytuację finansową Skarżącej, przyjmując dochód z posiadania 1,64 ha przeliczeniowego, zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., legalnie ograniczając przekazane wsparcie.

Dochód przypisywany samoistnemu posiadaczowi gospodarstwa rolnego, określony na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, stanowi obligatoryjną przesłankę oceny prawa do świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od rzeczywistego korzystania z gruntu.

NSA utrzymuje, że dla przyznania pomocy społecznej posiadaczowi gospodarstwa rolnego przypisuje się dochód określony art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, niezależnie od faktycznych przychodów. Zatem dochód z gospodarstwa wpływa na ocenę sytuacji dochodowej w ramach przywołanych przepisów.

Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odsetek od nadpłaty, organy ARiMR oraz sądy obu instancji błędnie zastosowały art. 61a §1 k.p.a. Zobowiązuje się organy do merytorycznej analizy przepisów intertemporalnych, których brak nie powinien ograniczać ochrony prawnej strony.

Umowa zawarta między skarżącym a uczestnikiem postępowania, mimo nazwania jej "umową o dzieło", jest w rzeczywistości umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, uzasadniając obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

NSA uznaje, że brak wystarczającego uzasadnienia w decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej, szczególnie w odniesieniu do całości żądania, może prowadzić do jej uchylenia z powodu naruszenia art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 16 i 5 ust. 2 u.d.i.p.