Decyzja GDDKiA o odmowie udzielenia zgody na przebudowę zjazdu była zgodna z prawem, opierając się na wszechstronnym rozważeniu bezpieczeństwa ruchu oraz wymogach technicznych określonych ustawą o drogach publicznych.

Utwardzenie powierzchni gruntu, prowadzące do powstania samodzielnego obiektu budowlanego – parkingu na więcej niż [...] pojazdów, wymaga pozwolenia na budowę. Brak związku funkcjonalnego z innym obiektem budowlanym wyklucza kwalifikację utwardzenia jako urządzenia budowlanego, zwolnionego z tego wymogu.

Ocena pochodzenia tuczników wymaga stwierdzenia ich przynależności do loch objętych właściwym wnioskiem o płatność dobrostanową, niezależnie od podmiotu formalnego zbywcy.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku przekazania odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny, traktowanego jako danina publiczna. Odpis ten jest objęty definicją legalną zawartą w ustawie o finansach publicznych.

Na wykonującego transport drogowy zawsze ciąży odpowiedzialność za przestrzeganie przepisów ustawy o transporcie drogowym; niezaistniały przesłanki wyłączające odpowiedzialność administracyjną za naruszenia w transporcie.

Były członek zarządu spółki ponosi solidarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki związane z nieprawidłowym wydatkowaniem środków unijnych, jeśli nieprawidłowości te wystąpiły w czasie jego urzędowania, niezależnie od daty późniejszej decyzji o zwrocie.

W przypadku informacji wymagającej przetworzenia, prawidłowe jest jej nieudostępnienie w braku wykazania szczególnego interesu publicznego, a wymóg ten nie zostaje spełniony przez cele osobiste wnioskodawcy.

Decyzja o zezwoleniu na niezwłoczne zajęcie nieruchomości wymaga szczegółowego uzasadnienia faktycznego i prawnego, zgodnie z art. 124 ust. 1a u.g.n. oraz art. 108 k.p.a., które musi być dostosowane do specyficznych okoliczności każdej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za niezasadną, stwierdzając prawidłowość postępowania egzekucyjnego oraz zgodność tytułów wykonawczych z orzeczeniami organów administracji, potwierdzając brak naruszeń proceduralnych.

Opłata produktowa, wynikająca z niezrealizowania obowiązku odzysku, określana jest decyzją na podstawie dokumentów DPR i DPO, które są wyłącznym dowodem realizacji tego obowiązku. Opłata nie stanowi administracyjnej kary pieniężnej, lecz mechanizm realizacji zasady "zanieczyszczający płaci".

NSA potwierdza, iż zarządzenie pokontrolne wydane przez DRZGW nie może opierać się na stwierdzonych za nieważne decyzjach wodnoprawnych oraz że Prawa wodne (art. 341 ust. 2) nie umożliwiają określenia terminów dla realizacji obowiązków pokontrolnych, co skutkuje utrzymaniem w mocy wyroku WSA uchylającego takie zarządzenie.

Na gruncie art. 39 i 39a Prawa oświatowego gmina ma obowiązek zapewnić dowóz niepełnosprawnemu dziecku do szkoły i nie może go zbywać na rodziców. Decyzja Burmistrza w przedmiocie odmowy była sprzeczna z prawem, co uzasadniało jej uchylenie przez sąd.

Brak spełnienia przez W.K. przesłanek określonych w art. 15 ust. 6 ustawy o płatnościach nie uzasadnia przyznania płatności cukrowej. Beneficjent ponosi odpowiedzialność za prawidłowość danych we wniosku i jest zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranej płatności.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję, uznając, iż decyzja organu została wydana bez wyczerpującego rozważenia sytuacji majątkowej i rodzinnej skarżącego, co naruszyło przepisy o umorzeniu należności składkowych.

Decyzja administracyjna o stwierdzeniu choroby zawodowej, oparta na wysokim prawdopodobieństwie wynikającym z narażenia zawodowego, jest zgodna z prawem, jeśli brak jest dowodów na przyczyny pozazawodowe. Stwierdzona choroba zawodowa może być uzasadniona nawet bez pomiarów z okresu zatrudnienia, jeśli istnieją dowody na narażenie na czynniki szkodliwe.

NSA podtrzymał decyzję odmowną w zakresie przyznania płatności rolnośrodowiskowej, wskazując, iż brak realizacji zobowiązania rolnośrodowiskowego, poparty dowodami na sztuczne stworzenie warunków do uzyskania płatności, uzasadnia odmowę jej przyznania.

W postępowaniu o nadanie tytułu profesora recenzenci muszą reprezentować tę samą dziedzinę nauki co dyskryminowana we wniosku dyscyplina, co gwarantuje prawidłową ocenę dorobku naukowego. Wadliwa wykładnia ww. przepisu przez sąd pierwszej instancji skutkuje uchyleniem wyroku.

Definicja "marnowania żywności" zawarta w ustawie o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności odnosi się wyłącznie do żywności, która w chwili wycofania z dystrybucji spełnia wszystkie wymogi prawa żywnościowego; tym samym jej rozszerzanie na żywność będącą odpadem jest niedopuszczalne.

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji w przedmiocie oddalenia skargi na postanowienie umorzenia postępowania przez GIOŚ w sprawie nielegalnego przemieszczania odpadów przez A. sp. z o.o., wynikające z prawidłowości oceny dowodów przez organy administracyjne.

Niedotrzymanie terminu płatności trzech kolejnych rat powoduje wygaśnięcie z mocy prawa decyzji o rozłożeniu zaległości podatkowej na raty, co skutkuje możliwością przystąpienia do egzekucji zaistniałego zobowiązania podatkowego.

Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie bezpieczeństwa przewozów drogowych, w tym zapewnienia kierowcom odpowiednich badań, są niezależne od podstawowej formy zatrudnienia kierowcy, o ile wykonuje on zadania przewozowe na rzecz przedsiębiorstwa.

Skarga kasacyjna X. Sp. z o.o. nie została uwzględniona, gdyż przedsiębiorca powinien był znać i stosować się do przepisów krajowych dotyczących okresowych badań technicznych pojazdów, a informacje o niestosowaniu unijnych przepisów były dostępne publicznie.

Jeżeli podmiot, który nie uczestniczył w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, wnosi odwołanie, organ powinien w pierwszej kolejności zbadać jego terminowość przed oceną przesłanek podmiotowych. Zaniedbanie tej kolejności skutkuje wadliwością orzeczenia o niedopuszczalności odwołania.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza granice instancyjne kontroli sądowej skarg kasacyjnych i podkreśla obowiązek skarżącego do precyzyjnego uzasadnienia zarzutów, wskazując na niewystarczająco uzasadnione zarzuty formułowane w skardze przez Województwo Lubelskie.