Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji nie stanowi przeszkody dla stosowania zmienionego brzmienia art. 115a. W konsekwencji, zaskarżony wyrok WSA mimo niektórych błędów w uzasadnieniu, odpowiada prawu.

NSA oddalił kasację, uznając, że przepisy dotyczące ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop stosowane powinny być zgodnie z nowym brzmieniem art. 115a ustawy o Policji, uwzględniając prawidłowy przelicznik 1/21. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił niekonstytucyjność poprzednich rozwiązań normatywnych.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop powinna być ustalana według zasad obowiązujących od 1 października 2020 r.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za urlop, lecz do zasad jego ustalania, zgodnie z aktualnymi normami materialnoprawnymi, co eliminuje przesłanki do uznania wtórnej niekonstytucyjności rozwiązania.

Organ nadzoru budowlanego ma prawo nakazać rozbiórkę obiektu budowlanego będącego w budowie lub wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie zrealizuje w wyznaczonym terminie obowiązków związanych z legalizacją budowy, a prowadzenie postępowania legalizacyjnego nie jest obowiązkiem inwestora.

W przypadku niespełnienia obowiązków w wyznaczonym terminie w toku postępowania legalizacyjnego samowoli budowlanej, organ nadzoru budowlanego uprawniony jest do orzeczenia o jej rozbiórce na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

W przypadku niespełnienia przez inwestora obowiązków umożliwiających legalizację obiektu budowlanego, objętego samowolą budowlaną, właściwy organ ma obowiązek wydać nakaz rozbiórki tegoż obiektu na podstawie art. 48 ustawy Prawo budowlane.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną, podtrzymując wyrok stwierdzający nieważność planu miejscowego w części, uznając przeznaczenie działki jako naruszające zasadę proporcjonalności i niedostatecznie umotywowane wobec istniejących uwarunkowań inwestycyjnych.

Umorzenie postępowania administracyjnego z powodu upływu ważności decyzji konserwatorskiej jest przedwczesne, gdy organ nie zbadał skuteczności wniosku o przedłużenie tego terminu. Brak wyjaśnienia tych okoliczności uniemożliwia uznanie postępowania za bezprzedmiotowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zasadnie oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zasadność zastosowania art. 161 § 1 k.p.a. do zmiany decyzji ostatecznej, uznając istnienie realnego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz brak alternatywnych środków prawnych na jego usunięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że regulacje ustawowe nie zobowiązują organów do zapewnienia pełnego finansowania szkół niepublicznych na równi ze szkołami publicznymi, a odmowa zwiększenia dotacji oświatowej nie narusza konstytucyjnych gwarancji dostępu do edukacji.

NSA potwierdził, że w postępowaniu o ustalenie opłaty planistycznej głównym dowodem jest operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego, a jego ocena przez sąd i organ administracyjny ogranicza się do badania formalnej zgodności z prawem oraz logiczności, bez wkraczania w specjalistyczne kwestie merytoryczne.

W przypadku ustalania warunków zabudowy dla inwestycji, zasada dobrego sąsiedztwa wymaga, aby nowa zabudowa była zgodna z istniejącymi w danym obszarze parametrami. Wprowadzenie nowej dominanty wysokościowej bez funkcjonalnej potrzeby narusza ład przestrzenny; wnioski o rozszerzenie obszaru analizowanego muszą być szczegółowo uzasadnione.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych czynności gospodarczych, nawet jeśli faktury te formalnie spełniają wymogi ustawy o VAT.

Art. 115a ustawy o Policji stosuje się w brzmieniu po nowelizacji do określenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop sprzed wyroku TK z 2018 r. Wynika to z zasad ustalania jego wysokości, nie dotyczących samego przelicznika.

Niewykonanie obowiązku przedłożenia dokumentów w procedurze legalizacji samowoli budowlanej skutkuje obligatoryjnym nakazem rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego, niezależnie od toczących się postępowań administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu wobec stanów faktycznych zaistniałych przed 1 października 2020 r., podtrzymując wyrok sądu I instancji.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej należy stosować zgodnie z konstytucyjnymi zasadami, mimo że związany jest z przepisem ustawy o Policji uznanym za niekonstytucyjny. Decyzja odmowy stosowania niekonstytucyjnych norm przeliczeniowych ekwiwalentu była prawidłowa, pomimo odwrotnego uzasadnienia.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu za stany faktyczne sprzed jego wprowadzenia. Zaskarżony wyrok, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, pozostaje zgodny z prawem.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu z 2020 r., do stanów faktycznych przed tym dniem; skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi w sprzeczności z Konstytucją w zakresie zasad przyznawania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a skarga kasacyjna dotycząca przywrócenia poprzednich niekonstytucyjnych przeliczników ekwiwalentu jest nieuzasadniona.

NSA uznał, że uchwała Rady Miasta Gdyni, umożliwiająca kontrolującym sporządzanie kopii dokumentów, była zgodna z art. 38 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, i błędnie interpretowana przez WSA.

Budowla ziemna, w tym strzelnica powstała z ziemi, stanowi obiekt budowlany wymagający pozwolenia na budowę; organy nadzoru budowlanego prawidłowo zastosowały przepisy art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, co nie narusza zasady zaufania do władzy publicznej.

Zrzeczenie się prawa do odwołania przez jedną ze stron nie pozbawia prawa do wniesienia odwołania przez inne strony postępowania administracyjnego. Decyzja staje się ostateczna dopiero po zrzeczeniu się tego prawa przez wszystkie strony.