Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe orzeczenie lekarskie spełniające formalne wymogi, wydane na podstawie wyczerpującego materiału dowodowego, obliguje organy inspekcji sanitarnej do uznania choroby zawodowej. Sąd oddalił skargę kasacyjną, podkreślając wiążący charakter takich orzeczeń dla organów administracyjnych.

Art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż obejmuje także terminy materialnoprawne prawa administracyjnego, w tym terminy prawa podatkowego.

Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, musi być oczywiste. W przypadku skomplikowanego stanu normatywnego wymagającego interakcji różnych przepisów prawnych, naruszenie takie nie jest oczywiste, co wyklucza stwierdzenie nieważności decyzji.

Urządzanie gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych obejmuje wszelkie czynności zapewniające grze odpowiednie warunki, które mogą wystąpić przed i podczas prowadzenia gry; odpowiedzialność administracyjna jest niezależna od rozumienia pojęcia "prowadzenia gier" na gruncie Kodeksu karnego skarbowego.

W zakres pojęcia prawo administracyjne użytego w art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 wchodzą także przepisy materialnego prawa podatkowego, co pozwala na przywrócenie terminów materialnych w podatkach w okresie pandemii.

W postępowaniu wznowieniowym zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, dla stwierdzenia nowej istotnej okoliczności lub dowodu wymagane jest, aby taka okoliczność była nowa, istotna, istniała w dniu wydania decyzji i była nieznana organowi. Brak spełnienia tych wymogów wyklucza możliwość wznowienia postępowania.

Do zmiany wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste może dojść przez zaakceptowanie wypowiedzenia jej wysokości lub postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczym, a kwestie te są niezwiązane z postępowaniem na podstawie ustawy przekształceniowej. Skarga kasacyjna wobec tego oddalona.

Skarga kasacyjna K.O. od wyroku WSA w Poznaniu z dnia 22 listopada 2023 r. została oddalona przez NSA, który potwierdził zgodność z prawem postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego i oddalenie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego, uznając, że działania Sądu I instancji były zgodne z przepisami prawa materialnego oraz proceduralnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który uznał, że zarządzenie Prezydenta Gliwic o odrzuceniu ofert G.J. nie naruszało zasad prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że ocena projektów o dofinansowanie musi być zgodna z zasadami przejrzystości i bezstronności, a ich naruszenie może skutkować przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania (art. 45 ustawy wdrożeniowej). Skarga kasacyjna oddalona, brak podstaw do uwzględnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawidłowość wyroku I instancji, uznając, że uchwała rady gminy o lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu jest częściowo nieważna z uwagi na przekroczenie upoważnienia ustawowego, lecz w pozostałym zakresie jest zgodna z prawem.

Wymagalność obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym wynika z mocy przepisów ustawowych, a Trybunał Konstytucyjny nie zakwestionował wymagalności tego obowiązku w wyroku SK 81/19. W przypadku odroczenia skutku derogacji, wyrok TK nie zmienia obowiązywania przepisów do czasu upływu okresu odroczenia.

Skarga kasacyjna Marszałka Województwa, wniesiona przeciwko decyzji o odmowie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków przez Wojewódzki Inspektorat, jest bezzasadna z uwagi na spełnienie przez decyzję wymogów formalnych i materialnoprawnych, a brak stosownej decyzji Starosty wyklucza żądane wykreślenie z ewidencji.

Jednostka samorządu terytorialnego, będąca beneficjentem prawnym i podmiotem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia decyzji wydanej przez własny organ wykonawczy podejmujący zadania administracji rządowej.

Jednostka samorządu terytorialnego, której organ wydaje decyzję administracyjną jako starosta, nie może występować jako strona w postępowaniu odwoławczym od tej decyzji, z uwagi na brak legitymacji procesowej, co nie narusza zasady samodzielności samorządu terytorialnego.

Wpis w operacie ewidencyjnym osiągającym trwały zarząd mógłby być wykreślony jedynie w oparciu o decyzję stwierdzającą wygaśnięcie tego zarządu. Skarga kasacyjna nie spełniająca wymogów formalnych nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu.

Sąd Najwyższy orzekł, że w przypadku skazania za przestępstwo z art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, orzeczenie zakazu posiadania zwierząt jest obligatoryjne, a uchylenie tego środka przez sąd odwoławczy stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Bezzasadne jest orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz podmiotu prawnego, który przestał istnieć. Sąd musi ustalić rzeczywistego pokrzywdzonego, aby prawidłowo nałożyć taki obowiązek reformatoryjny.

Sąd Najwyższy stwierdza, że nieuprawnione włączenie do kary łącznej kary niewłaściwie sklasyfikowanej prowadzi do uchybienia w świetle art. 85 k.k. Sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania, akcentując potrzebę zgodności wyroku z obowiązującym stanem prawnym.

W postępowaniu dotyczącym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia, organ ma obowiązek uwzględniać cały materiał dowodowy, a nie ograniczać się do danych z rejestru REGON, w celu ustalenia faktycznej przeważającej działalności.

Jednostka samorządu terytorialnego nie posiada legitymacji procesowej do kwestionowania decyzji własnego organu wykonawczego działającego jako organ administracji publicznej, gdy decyzja dotyczy odszkodowania za nieruchomość przejętą pod drogę publiczną. NSA potwierdza brak możliwości występowania jednostki jako strony w postępowaniu z uwagi na konstytucyjnie określoną rolę organu władzy publicznej

Oferta prawna jednostki samorządu terytorialnego do kwestionowania decyzji wydanej przez własny organ wykonawczy jako organ administracji publicznej, jest wykluczona. Legitymacja procesowa w tym kontekście nie przysługuje, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Użytkowanie wieczyste nie może być ustanowione na gruncie będącym współwłasnością Skarbu Państwa i innych osób. Nabycie użytkowania wieczystego wymaga wyłącznej własności Skarbu Państwa, co wyklucza przyznanie go na gruncie współwłasności z osobą fizyczną.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje równocześnie z innymi świadczeniami rentownymi. Przyznanie świadczenia uzależnione jest od ustania prawa do renty, co w sytuacji spornej nastąpiło po dacie zgłoszenia wniosku. NSA uznał decyzję organu za odpowiadającą prawu.