Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 u.p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nie wykazuje ona usprawiedliwionych podstaw w zakresie naruszenia ani prawa procesowego, ani materialnego.

Organ administracji publicznej jest zobowiązany do wyłączenia biegłego rzeczoznawcy majątkowego, który uczestniczył w postępowaniach administracyjnych dotyczących tej samej nieruchomości, gdy jego wcześniejsze operaty stanowiły podstawę uchylonych decyzji odszkodowawczych.

W postępowaniu administracyjnym o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego status strony przysługuje wyłącznie podmiotom posiadającym interes prawny, wynikający z norm prawa materialnego. Skarżąca A.S. nie wykazała takiego interesu, co uzasadniało umorzenie postępowania odwoławczego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze i oddalenie skargi przez sądy administracyjne.

Mur oporowy, jako obiekt budowlany, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Zaniechanie legalizacji skutkuje obligatoryjnym nakazem rozbiórki, zwłaszcza gdy znajduje się w strefach ochrony przyrody, a jego funkcjonalność nie związana jest z kształtowaniem zasobów wodnych.

Instalowanie nowych urządzeń technicznych na istniejącej stacji bazowej, w tym anten, nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia, jeżeli odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz nie wpływają na bezpieczeństwo publiczne lub środowisko, a ewentualne uchybienia proceduralne nie zmieniają istoty decyzji administracyjnej.

Decyzja o wywłaszczeniu całej nieruchomości na potrzeby inwestycji drogowej, zgodna z wnioskiem inwestora, mieści się w granicach prawa i nie narusza zasady proporcjonalności, jeśli wniosek inwestora spełnia wszystkie formalne wymogi specustawy.

Ograniczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczące wyłączenia lokalizacji bioelektrowni są zgodne z prawem, w szczególności z ustaleniami studium oraz zasadą proporcjonalności, i nie naruszają władztwa planistycznego gminy.

Na podstawie art. 56 K.p.a., postanowienie odmawiające zwrotu kosztów dojazdu nie podlega zaskarżeniu zażaleniem. W przypadku wniesienia nieprzysługującego zażalenia, organ stwierdza jego niedopuszczalność na podstawie art. 134 w zw. z art. 144 K.p.a.

Art. 37at ust. 8 ustawy Prawo farmaceutyczne nie może być podstawą do nałożenia kary pieniężnej poza postępowaniami kontrolnymi, co skutkuje umorzeniem postępowania o nałożenie kary na przedsiębiorcę.

Brak zapewnienia realnej możliwości telefonicznej rejestracji przez podmiot leczniczy może naruszać zbiorowe prawa pacjentów, jeśli skutkuje ograniczeniem dostępu do świadczeń zdrowotnych, niezależnie od umyślności działania podmiotu.

W przypadku powstania przeszkód lotniczych wynikających z rozbudowy lotniska, zarządzający lotniskiem, a nie właściciel działki, ponosi odpowiedzialność finansową za ich usunięcie. Organy administracyjne muszą wyczerpująco przeanalizować stan faktyczny, aby określić zakres obowiązków wynikający ze zmian cech lotniska.

Złożenie odwołania przez operatora innego niż Poczta Polska S.A. nie skutkuje uznaniem za dochowany terminu wniesienia odwołania, co czyni odwołanie procesowo nieskutecznym, jeżeli doręczenie do organu nastąpi po upływie określonego terminu.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdza, że do przyznania świadczenia rentowego w drodze wyjątku konieczne jest łączne spełnienie przesłanek z art. 83 ustawy emerytalnej. Brak szczególnych okoliczności, które uniemożliwiły ubezpieczonemu wypracowanie pełnego stażu, uniemożliwia pozytywne rozpatrzenie wniosku o świadczenie.

Skarga kasacyjna wobec orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu została oddalona. Organ administracyjny, odmawiając udostępnienia informacji publicznej, zobowiązany jest do wydania decyzji administracyjnej w przypadku ograniczenia dostępu z przyczyn prawnie chronionych.

Naczelny Sąd Administracyjny: Uchylenie wyroku WSA z powodu naruszenia zasad procedury sądowoadministracyjnej, skutkującego pozbawieniem strony możliwości obrony swoich praw, w związku z nieprawidłowym skierowaniem sprawy na posiedzenie niejawne.

Faktycznym użytkownikiem gruntów rolnych w rozumieniu przepisów o pomocy rolniczej może być jedynie podmiot wykazujący rzeczywistą odrębność i samodzielność w decydowaniu o użytkowaniu gruntów; formalne podziały nie spełniają tego kryterium.

Faktury dokumentujące czynności, które nie zostały dokonane, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wskazany.

Wielopłaszczyznowe naruszenia wymogu realistyczności WPF, poprzez brak ujawnienia faktycznego długu związanego z dokapitalizowaniem spółki komunalnej, uzasadniają stwierdzenie jej nieważności.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na brak naruszenia przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy oceniające formalność wniosków o dofinansowanie w ramach funduszy unijnych, zapewniając jednocześnie równe traktowanie wnioskodawców.

Odpowiednie stosowanie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 2018 r. nie przewiduje miarkowania "w dół" wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego ustanowionego z urzędu w postępowaniu podatkowym na podstawie art. 138n § 3 Ordynacji podatkowej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. nie ma charakteru bezwarunkowego i wymaga, aby faktury odzwierciedlały rzeczywisty przebieg transakcji zarówno w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym; w przeciwnym razie faktura nie może stanowić podstawy odliczenia.

Zaskarżona czynność Wójta Gminy Grunwald dotycząca aktualizacji wysokości podstawowej kwoty dotacji oświatowej jest bezskuteczna, z uwagi na nieprzejrzystość i brak pełnego udokumentowania obliczeń, co mogło doprowadzić do zaniżenia kwoty dotacji. Skargi kasacyjne stron zostały oddalone.

Skarga kasacyjna A.M. została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak zgody współmałżonka skutkuje niemożliwością nadania numeru identyfikacyjnego producenta, co czyni decyzję organu o odmowie wpisu prawidłową.

Oceniając poprawność i zgodność z prawem procedury oceny wniosku o dofinansowanie, sąd podtrzymuje, że właściwa instytucja spełniła wymogi przejrzystości, rzetelności i bezstronności, a skarżący nie wykazał nieprawidłowości w tym zakresie. Wniosek podlegał obiektywnej ocenie, a brak spełnienia kryteriów wykonalności finansowej oraz wsparcia w obszarze TIK uzasadnia negatywną decyzję.