NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia było zgodne z prawem, a orzeczenia sądów niższej instancji i wcześniejsze rozstrzygnięcia TSUE skutecznie dostosowały polskie prawo do wymogów dyrektyw unijnych.

Prawidłowe zastosowanie procedur ważenia i brak możliwości miarkowania kary pieniężnej czynią decyzję organu o nałożeniu kary za przejazd pojazdem nienormatywnym, bez właściwego zezwolenia, zgodną z obowiązującym prawem administracyjnym.

Prawo do informacji publicznej obejmuje uzyskanie informacji przetworzonej, gdy jest to istotne dla interesu publicznego. Uzasadnienie odmowy udostępnienia musi szczegółowo wykazać zakres koniecznych nakładów oraz istotność informacji.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA, zarzucając nieprawidłową wykładnię art. 57 rozporządzenia nr 1083/2006, i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kwestii trwałości projektu i ewentualnej oszukańczej upadłości.

Odmowa wydania zaświadczenia o pełnieniu służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu jest zasadna, gdy brak jest w aktach osobowych potwierdzających dokumentów, a postępowanie wyjaśniające nie wykazało podstaw do uwzględnienia żądania.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż przedwcześnie wydano decyzję o uchyleniu zmiany nazwiska na podstawie niewykazania obywatelstwa polskiego, pomimo istnienia ważnej decyzji potwierdzającej obywatelstwo. Organ II instancji winien był dochować zasady pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego.

Domek typu "holenderskiego", pełniący funkcję rekreacyjno-wypoczynkową, stanowi tymczasowy obiekt budowlany wymagający zgłoszenia zgodnie z prawem budowlanym, mimo obecności kół umożliwiających transport.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest istnienie bezpośredniego związku między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością opieki nad osobą z niepełnosprawnością, bez względu na istnienie rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji.

Pobieranie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie wyklucza z góry przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; konieczny jest jednak wykazany związek przyczynowy z niepodejmowaniem zatrudnienia i faktycznym zakresem opieki uniemożliwiającym pracę.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, przyznanie tego ostatniego jest możliwe dopiero po formalnym wygaśnięciu uprawnień do pierwszego świadczenia. Niezbędne jest usunięcie z obrotu prawnego decyzji przyznającej zasiłek opiekuńczy, aby skutecznie przyznać świadczenie pielęgnacyjne.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie zapewniającej ciągłą opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeżeli działalność opiekuńcza uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej, niezależnie od obecności innych zobowiązanych alimentacyjnie osób.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w sprawie o udzielenie ochrony międzynarodowej może zostać uznane w przypadku braku racjonalnego uzasadnienia dla zwłoki, mimo wzmożonego wpływu spraw migracyjnych.

Skarga kasacyjna (...) Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich została oddalona; Komisja powinna była stwierdzić nieważność decyzji reprywatyzacyjnej zamiast ją uchylać, biorąc pod uwagę niewystarczalność podstaw do uzyskania praw dekretowych wynikających z umowy sprzedaży spadku.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że uprzednio zawiesi wypłatę renty. Konstrukcja prawa do świadczenia przed 1 stycznia 2024 r. wymagała spełnienia przesłanek przed datą nowelizacji.

Przedłużenie terminu zwrotu podatku na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT jest dopuszczalne, gdy przed upływem ustawowego terminu zwrotu istnieją co najmniej uprawdopodobnione przesłanki wskazujące na potrzebę dalszej weryfikacji zasadności zwrotu, nawet jeśli przesłanki te wynikają z wątpliwości powstałych przy rozliczeniach za wcześniejsze okresy podatkowe.

Decyzja o warunkach zabudowy nie może być podstawą do wydania pozwolenia na budowę, gdy w międzyczasie wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od tego, czy stwierdzono jej formalne wygaśnięcie.

Decyzja o warunkach zabudowy nie jest uznaniową, a musi być pozytywna przy spełnieniu ustawowych wymogów; ustalenie wskaźników zabudowy na poziomie 0,25 było zgodne z prawem.

W sprawach o przewlekłość postępowania administracyjnego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ, który wobec długotrwałego załatwienia sprawy dochował ustawowych terminów, nie może być uznany za przewlekły, gdy opóźnienie jest spowodowane przyczynami obiektywnymi.

Oddalenie skargi kasacyjnej na przewlekłość postępowania wskazuje, iż standardy proceduralne dotyczące szybkości nie zostały naruszone, nawet przy dużym obciążeniu migracyjnym. Sąd uznaje decyzje organu w świetle racjonalnego wykorzystania dostępnych zasobów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając trafność stanowiska, że postępowanie nie wyjaśniło wystarczająco okoliczności związanych z legalnością utwardzenia terenu działek, co uniemożliwia merytoryczne rozstrzygnięcie zgodności z Prawem budowlanym.

Spółka musi przedstawić pełną i rzetelną dokumentację potwierdzającą rzeczywiste wykonanie transakcji, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Brak odpowiednich dowodów, nawet wynikający ze śmierci prezesa, nie uzasadnia odstąpienia od tego wymogu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w sytuacji, gdy wcześniejsze postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu VAT zostało uchylone, nie może to skutkować przerwaniem ciągłości uprawnienia do przedłużenia, o ile takie uchylenie nie jest prawomocne. Uchylenie wyroku WSA z tego powodu było niezasadne.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje równocześnie z innymi świadczeniami o analogicznym przeznaczeniu, jak specjalny zasiłek opiekuńczy. W przypadku zbiegu praw strona zobowiązana jest do wyboru przysługującego świadczenia oraz uchylenia konkurencyjnej decyzji, by nowe świadczenie mogło być przyznane od uprzedniej daty.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że inwestycja w postaci elektrowni fotowoltaicznej spełnia warunki uznania jej za odnawialne źródło energii, a decyzje organów administracyjnych i sądów niższej instancji o warunkach zabudowy oraz kwestie środowiskowe były zgodne z obowiązującym prawem.