Organ podatkowy jest uprawniony do przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki VAT do czasu zakończenia weryfikacji, o ile uzasadnione jest to istniejącymi wątpliwościami odnośnie do zasadności zwrotu wynikającymi z kontroli celno-skarbowej. Zasada ta działa w granicach materialnoprawnych obowiązków dochowania terminu doręczenia decyzji podatkowych.

NSA uchyla wyrok WSA w Rzeszowie oraz decyzję DIAS z powodu braków w postępowaniu dowodowym, skutkujących niewłaściwym rozpoznaniem zdolności produkcyjnych S.B. oraz posiadania maszyn przez M.B.

Sąd administracyjny bada zasadność skargi na uchwałę organu podatkowego w aspekcie legalności decyzji o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia. Bada, czy instrumentalność wszczęcia postępowania była uzasadniona na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, nie bazując na powierzchownej analizie uzasadnień organów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który prawidłowo uznał zastosowanie środków egzekucyjnych za zgodne z prawem, wykluczając przy tym naruszenie zasad postępowania egzekucyjnego.

Członek zarządu stowarzyszenia ponosi odpowiedzialność podatkową za zaległości podatkowe stowarzyszenia, jeżeli organy podatkowe wykażą przesłanki z art. 116 Ordynacji podatkowej, a członek zarządu nie zdoła skutecznie wykazać istnienia przesłanek egzoneracyjnych.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej następuje wyłącznie wtedy, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego ma rzeczywisty związek z niewykonaniem danego zobowiązania podatkowego i służy realizacji celów tego postępowania.

Skarżący nie posiadają przymiotu strony w postępowaniu nieważnościowym decyzji o pozwoleniu na budowę, gdyż nie wykazali interesu prawnego na podstawie art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, co uzasadniało oddalenie ich skargi kasacyjnej.

NSA wskazuje, że do stwierdzenia samowoli budowlanej niezbędne jest precyzyjne ustalenie daty zakończenia budowy; niewłaściwe ustalenie tej daty stanowi naruszenie przepisów postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku i decyzji organów niższych instancji.

Odmowa uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy nie może być uzależniona od istniejących parametrów zjazdu; kwestia ta powinna być rozstrzygana w odrębnym postępowaniu administracyjnym, a nie podczas uzgodnienia w sprawie warunków zabudowy.

Na terenie objętym planem miejscowym z 2004 r., niejednoznacznie uchylonym przez plan z 2017 r., postępowanie o warunki zabudowy jest bezprzedmiotowe. Planistyczna determinacja następuje na podstawie obowiązującego planu, wykluczając decyzję o warunkach zabudowy.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej za zarejestrowany odbiornik RTV trwa do czasu przedstawienia dowodu jego wyrejestrowania; zmiana miejsca zamieszkania czy przeniesienie prawa własności nie znoszą tego obowiązku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że skarżąca wytworzyła sztuczne warunki do uzyskania płatności dla ONW, pozorując działalność rolniczą, co jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

W przypadku wystąpienia przez wnioskodawcę o płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przy pozorowaniu działalności rolniczej, organ prawidłowo odmawia przyznania wsparcia, uznając stworzenie sztucznych warunków do osiągnięcia korzyści finansowych.

Właściciele nieruchomości, które nie znajdują się w obszarze oddziaływania planowanej inwestycji, nie posiadają interesu prawnego uprawniającego do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Rysunek miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wykazujący istotne sprzeczności z treścią tekstową oraz naruszenia proceduralne uzgodnień, podlega wzruszeniu w części uchwały. Zmiany planu winny być ponownie uzgadniane z właściwymi organami, co obejmuje sytuacje istotnych odstępstw od uzgodnionej wersji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w sprawie dotyczącej obciążenia wierzyciela kosztami postępowania egzekucyjnego zastosowanie mają przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w brzmieniu obowiązującym przed 20 lutego 2021 r., jeżeli umorzenie postępowania nastąpiło przed tą datą.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umorzenie obowiązku egzekucyjnego wobec skarżącej jest bezzasadne, gdyż obowiązek wynika z samodzielnego tytułu skarżącej z art. 71a § 9 u.p.e.a., a nie sukcesji prawnej.

Za nieuzasadnioną odmowę przedłożenia dokumentacji na żądanie organu podatkowego, wynikającą z braku obiektywnych przeszkód, mimo spełnienia formalnych zasad wezwania, podlega nałożenie kary porządkowej, co oznacza brak podstaw do jej uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając ustalenia organów podatkowych i sądu pierwszej instancji za prawidłowe oraz zgodne z prawomocnym wyrokiem karnym, potwierdzając tym samym odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego przez skarżącego.

Posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę uzasadnia opodatkowanie najwyższą stawką nieruchomości związaną z działalnością gospodarczą, o ile zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co potwierdza ich związek z działalnością gospodarczą.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym powinien uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według regulacji określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Zeznania świadków nie mogą stanowić podstawy do wydania zaświadczenia potwierdzającego okres pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym. W przypadku braku danych w rejestrach i ewidencjach organ jest zobligowany do odmowy wydania zaświadczenia.