Odpowiedzialność administracyjna za usunięcie drzew bez zezwolenia jest solidarna w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, którzy w momencie deliktu mieli tytuł prawny do zarządzania nieruchomością wspólną.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wprowadza ograniczenia dotyczące lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, nie narusza przepisów prawa, pod warunkiem że wyznaczenia tych ograniczeń są precyzyjne i nie uniemożliwiają realizacji głównych inwestycji tego typu.

Oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej warunków zabudowy, gdyż skarga, jako niezasadna, nie wykazała naruszeń zasad postępowania administracyjnego ani wpływu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na wydaną decyzję.

Uwzględnienie zarzutów kasacyjnych dotyczących błędów w obliczeniach kary przez organy administracji nie wpływa na zasadność decyzji o wymiarze kary, gdyż ostateczna jej wysokość pozostaje niezmienna względem ustawowych limitów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w przypadku naruszenia przepisów transportowych, które nie spełniają przesłanek jednoczesnego naruszenia załączników 3 i 4 ustawy, zasadne jest nałożenie kar za każde naruszenie odrębnie, zgodnie z właściwymi regulacjami.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za brak aktualnych badań technicznych pojazdów, niezależnie od pandemii COVID-19, a obowiązek znajomości stanu prawnego spoczywa na przedsiębiorcy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nałożenie kary pieniężnej na zarządzającego transportem było zasadne, w związku z niewywiązaniem się z wymogów ustawy o transporcie drogowym; nie stwierdzono podstaw do uznania nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność.

Przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej bezpośrednio poprzedzającej wyrok i wydanie wyroku w sytuacji, gdy zawiadomienie pełnomocnika strony o terminie rozprawy zostało doręczone w trybie zastępczym (art. 139 § 1 k.p.c.) w dniu samej rozprawy, co narusza wymóg art. 149 § 2 k.p.c. doręczenia zawiadomienia co najmniej na tydzień przed posiedzeniem, stanowi nieważność postępowania z art. 379 pkt 5 k.p.c.

Zmiana kodu PKD nie wyklucza automatycznie prawa do zwolnienia z opłacania składek, a organ administracji jest zobligowany do rzetelnego wyjaśnienia faktycznego stanu przeważających przychodów w kontekście przyznawania wsparcia z COVID-19.

NSA utrzymał w mocy wyrok WSA, podkreślając, iż umorzenie składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter wyjątkowy i uznaniowy. ZUS poprawnie zastosował przepisy materialne, odmawiając umorzenia wobec braku wykazania przez skarżącego okoliczności uzasadniających takie umorzenie.

W sprawie dotyczącej kary pieniężnej za przekroczenie warunków odprowadzania ścieków, Główny Inspektor Ochrony Środowiska nie naruszył zakazu reformationis in peius i skutecznie utrzymał w mocy decyzję o nałożeniu kary, zgodnie z art. 139 k.p.a., bez naruszenia procedur.

NSA uchylił wyrok WSA i decyzje organów administracyjnych, z powodu niewystarczającego uzasadnienia wysokości kosztów biegłego, pomimo zasadności przypisania skarżącemu odpowiedzialności kosztowej za zmiany stosunków wodnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zawieszenie działalności zakładu na podstawie podejrzenia niezgodności jest zgodne z prawem unijnym. Nie doszło do rażącego naruszenia przepisów, a zastosowany środek ochrony był proporcjonalny do potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Niedotrzymanie terminu płatności trzech kolejnych rat, na które rozłożono zaległość podatkową, prowadzi - z mocy prawa - do wygaśnięcia decyzji o ich rozłożeniu, a organy mają prawo wszcząć postępowanie egzekucyjne bez konieczności dalszej weryfikacji stanu faktycznego.

Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na naruszenie zasady trwałości decyzji ostatecznej oraz pominięcie prawomocnego wyroku. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania celem uwzględnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że odmowa wydania zaświadczenia o pokrewieństwie przez organy stanu cywilnego jest prawidłowa, gdyż prawo nie przewiduje takiej możliwości w drodze czynności materialno-technicznej jaką jest wydanie zaświadczenia.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nabycia użytkowania wieczystego przez Polskie Koleje Państwowe z mocy prawa jest zgodna z obowiązującymi przepisami, gdyż materiał dowodowy nie potwierdził posiadania zarządu nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r.

Obowiązek przedłożenia dokumentacji geodezyjnej, w tym mapy z projektem podziału, spoczywa na wnioskodawcy składającym wniosek o uwłaszczenie, w celu precyzyjnego wskazania przedmiotu postępowania administracyjnego.

Kwoty przyznane tytułem renty mogą być wliczane jako dochód w rozumieniu art. 8 ustawy o pomocy społecznej, co uzasadnia decyzję o zmianie wysokości opłat za pobyt w DPS; pojęcie "dochód" w kontekście u.p.s. jest autonomiczne od innych ustaw.

Decyzje Ministra i Marszałka o klasyfikacji turbin gazowych oraz wprowadzeniu ściślejszych norm emisji NOx zgodnie z BAT są zgodne z wymogami prawa ochrony środowiska i nie naruszają przepisów proceduralnych ani materialnych.

Decyzja administracyjna nie zostaje wydana "w oparciu" o późniejszą zmienną decyzję, która została uchylona; autonomiczność decyzji zmienianej wyklucza przyczynę wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że we wcześniejszych rozstrzygnięciach prawomocnych dokładnie wyjaśniono zarzuty dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz przerw w naliczaniu odsetek, a zaskarżona skarga kasacyjna D.G. nie prowadzi do zmiany uprzednich ustaleń, będąc niezasadną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarejestrowanie budynków jako zabytków jest zgodne z prawem, jako że są świadectwem historii mimo ich stanu technicznego i powojennych modyfikacji. Powtórne oddalenie skargi kasacyjnej stanowi potwierdzenie zasadności wcześniejszych decyzji administracyjnych.