Ustalenie legalności istniejących urządzeń wodnych, takich jak przepusty, jest kluczowe w sprawach dotyczących zmiany stosunków wodnych, gdyż tylko legalnie zagospodarowany stan wody na gruncie podlega ochronie na podstawie przepisów prawa wodnego.

Pomoc finansowa dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami, w odniesieniu do gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, przysługuje jedynie podmiotom, które posiadają tytuł prawny do tych gruntów na dzień 31 maja danego roku. Bezumowne korzystanie z takich gruntów nie daje prawa do uzyskania płatności.

Organ administracyjny, który stwierdził braki formalne wniosku na podstawie art. 14 ust. 1-3 ustawy o odpadach, ma podstawę do zastosowania art. 64 § 2 k.p.a. i pozostawienia wniosku bez rozpoznania, jeśli braki te nie zostaną uzupełnione. Skutek materialnoprawny w postaci wygaśnięcia zezwolenia następuje z mocy prawa w przypadku niespełnienia wymogów wniosku w określonym terminie.

Informacje dotyczące kosztów organizacji imprezy przez TVP S.A., mające na celu zwiększenie oglądalności i przychodów z reklam, mogą być uznane za tajemnicę przedsiębiorstwa, co uprawnia do odmowy ich udostępnienia jako informacji publicznej.

Art. 115a ust. 1 i 3 P.o.ś. obliguje organ do wydania decyzji w przedmiocie dopuszczalnego poziomu hałasu tylko dla okresu czasowego, w którym stwierdzono przekroczenie norm hałasu. Stwierdzenie przekroczenia norm w porze nocnej nie uzasadnia nakładania obowiązków dotyczących hałasu na porę dzienną bez przeprowadzenia odpowiednich pomiarów.

Sprostowanie oczywistej omyłki w decyzji administracyjnej jest możliwe jedynie wtedy, gdy decyzja ta pozostaje w obrocie prawnym. Uchylona decyzja nie może być przedmiotem sprostowania, gdyż postanowienie o sprostowaniu nie ma samodzielnego bytu i jest integralną częścią decyzji administracyjnej.

Znak towarowy nie może być zarejestrowany, jeśli jest podobny do wcześniejszego znaku towarowego w stopniu mogącym wprowadzić w błąd właściwy krąg odbiorców co do pochodzenia towarów, nawet jeżeli poziom uwagi odbiorców jest wyższy niż przeciętny.

Zakażenie wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) może być uznane za chorobę zawodową u pracowników ochrony zdrowia, ponieważ wirus ten jest wymieniony w wykazie szkodliwych czynników biologicznych, a praca w jednostkach ochrony zdrowia niesie wysokie ryzyko narażenia zawodowego na ten wirus.

Zgodnie z art. 235(1) Kodeksu pracy, do uznania choroby zakaźnej (w tym COVID-19) za chorobę zawodową wystarczy wykazanie wysokiego prawdopodobieństwa związku przyczynowo-skutkowego między warunkami pracy a chorobą, bez konieczności bezspornego wykazania tego związku.

COVID-19, choroba wywołana przez wirus SARS-CoV-2, może być uznana za chorobę zawodową w ramach ogólnej kategorii chorób zakaźnych lub pasożytniczych określonych w wykazie chorób zawodowych, jeśli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że zakażenie nastąpiło w środowisku pracy.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie może być odrzucony z powodu celu, dla którego jest składany, a organy publiczne są zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej niezależnie od prywatnych celów wnioskodawcy.

Dla realizacji prawa do informacji publicznej nie jest istotne, w jakim celu wnioskodawca domaga się jej udostępnienia. Ze swej istoty prawo dostępu do informacji publicznej sprowadza się wyłącznie do pozyskania wiadomości o działalności podmiotów publicznych i sposobie wykorzystania przez nie majątku publicznego. Cel pozyskania informacji publicznej nie ma znaczenia, o ile informacja publiczna nie

Droga, którą należy uwzględniać przy ocenie odległości dziecka z domu do szkoły, musi być rzeczywistą, użytkowaną drogą, jej stan techniczny oraz warunki bezpieczeństwa muszą spełniać ustawowe wymogi; powinna to być droga utwardzona, bezpieczna i regularnie użytkowana.

Bezczynność organu administracji publicznej w rozpatrzeniu wniosku w ustawowym terminie, mimo podejmowania pewnych czynności procesowych niemających wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, stanowi rażące naruszenie prawa.

W przypadku szeroko zaklasyfikowanych kategorii towarów związanych z odzieżą, dowód rzeczywistego używania znaku towarowego obejmującego te kategorie, musi być przedstawiony w sposób wyczerpujący, a ocena tych dowodów musi uwzględniać różnorodność funkcji i cech odzieży oraz realia rynkowe.

W przypadku ustalenia, że płatnik sztucznie stworzył warunki wymagane do otrzymania płatności w ramach systemu wsparcia, art. 30 rozporządzenia 73/2009 przewiduje automatyczną sankcję polegającą na całkowitym pozbawieniu wszelkich płatności, niezależnie od wymiaru korzyści uzyskanych w sprzeczności z celami takiego systemu wsparcia.