Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając niewystarczające ustalenia faktyczne Prezesa NFZ co do charakteru prawnego umowy o stworzenie playlisty, uznając, iż istotne uchybienia proceduralne wymagają ponownego rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem pełnego postępowania dowodowego.

Brak dokładnych ustaleń dotyczących charakteru umowy i związanych z nią faktów uniemożliwia prawidłową ocenę obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego; sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia.

Umowa zawarta pomiędzy stronami, której przedmiotem jest stworzenie playlist, powinna być rozważana jako potencjalna umowa o dzieło. Ocena taka wymaga jednak pełnego postępowania dowodowego celem dokładnego ustalenia jej charakteru, co nie miało miejsca w decyzji Prezesa NFZ.

Podatnik, posiadający zaległości podatkowe o upływającym terminie płatności, nie może wskazać okresu zarachowania wpłaty; wpłata zaliczana jest na zaległość o najwcześniejszym terminie, zgodnie z art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej.

Linie kolejowe uznane za infrastrukturę nieczynną muszą być faktycznie udostępniane przewoźnikom kolejowym, aby korzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l.; potencjalna możliwość ich wykorzystania nie jest wystarczająca.

Oddalenie skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu; NSA potwierdził naruszenie proceduralne przez SKO oraz niekompletną wykładnię przepisów podatkowych, aprobując rozstrzygnięcia WSA Poznań.

Umowa o stworzenie indywidualnych playlist nie musi być zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług. Organy obowiązane są do pełnej analizy charakteru zobowiązania, uwzględniając jego wszelkie okoliczności, by właściwie ustalić obowiązek ubezpieczeniowy.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa podatnika i mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet jeżeli aktualnie nie są faktycznie używane.

Powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości uzależnione jest od faktu zakończenia prac związanych ze wznoszeniem obiektu budowlanego lub od rozpoczęcia jego użytkowania przed ostatecznym zakończeniem robót; nie jest natomiast uwarunkowane uzyskaniem prawa do użytkowania budynku.

Rażące naruszenie prawa materialnego, a nie tylko procesowego, może stanowić podstawę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, zwłaszcza gdy treść decyzji pozostaje zgodna z prawem.

W przypadku ogłoszenia stanu epidemii, bieg terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 169a ust. 1c ustawy o obrocie, ulega zawieszeniu. W związku z tym nałożenie kary pieniężnej przez KNF było prawnie dopuszczalne.

W przypadkach, gdy realizacja robót budowlanych odbywa się bez uprzedniego pozwolenia, a późniejsza ocena legalizacyjna stwierdza ich zgodność z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego i normami technicznymi, organ nadzoru budowlanego może odstąpić od nałożenia dodatkowych obowiązków na inwestora.

NSA stwierdził, że decyzje organów i sądu I instancji były zgodne z prawem, a nałożona kara pieniężna oparta była na prawidłowo zadeklarowanej opłacie zapasowej przez spółkę, zgodnie z ustaleniami art. 63 ust. 2a ustawy o zapasach.

Wyrok NSA: Przy ocenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie umów o dzieło lub umów o świadczenie usług organ powinien wnikliwie oceniać treść oraz okoliczności wykonywania umów, a brak wszechstronnej analizy stanowi naruszenie przepisów procesowych.

Posiadane przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością grunty, budynki i budowle należy uznać za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., nawet jeśli są one wykorzystywane do świadczenia usług publicznych na podstawie umowy z gminą.

Dopuszczalne jest dokonanie zmiany ostatecznej decyzji podatkowej w sytuacji zaistnienia nowych, istotnych okoliczności faktycznych dotyczących klasyfikacji nieruchomości, uzasadniających określenie należności podatkowych według stawki innej niż dla budynków mieszkalnych.

Grunty, budynki i budowle używane przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach infrastruktury wodno-kanalizacyjnej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą, gdyż spółka spełnia kryteria przedsiębiorstwa komercyjnego, i nie może uzyskać zwolnienia przewidzianego dla jednostek samorządowych.

Bezzasadna odmowa dostarczenia dokumentacji podatkowej, pomimo prawidłowego wezwania, uzasadnia nałożenie kary porządkowej na podstawie art. 262 Ordynacji podatkowej, z uwagi na brak obiektywnych przeszkód jej realizacji i niewłaściwe ocenianie zasadności wezwań przez podatnika.

Grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej użytkowane przez spółkę z o.o., jako przedmioty opodatkowania, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie spełniają przesłanek do zwolnienia podatkowego.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 15 u.p.o.l. ma zastosowanie wyłącznie do gruntów i budynków stanowiących własność gminy, a nie do nieruchomości będących w posiadaniu spółek prawa handlowego, nawet jeśli wykonują one zadania z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków.

Osoba trzecia, wobec której orzeka się o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, nie nabywa statusu podatnika ani płatnika, a więc nie podlega reżimowi ewidencyjnemu przewidzianemu w ustawie o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że obowiązek aktualizacji danych adresowych w trybie ustawy o ewidencji nie ciąży na osobach trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe spółki, co wymaga ponownego badania skuteczności doręczeń przez WSA.

Przepis art. 15zzzzzn² ustawy COVID przewiduje możliwość przywrócenia również terminów prawa materialnego, w tym terminów, których niezachowanie prowadzi do wygaśnięcia lub utraty praw i obowiązków podatnika.