NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając za dopuszczalne korygowanie podstawy opodatkowania akcyzą w związku z późniejszymi rabatami przewidzianymi w umowie, co nie narusza zasady jednofazowości podatku akcyzowego.

Przekroczenie władztwa planistycznego gminy przez nadmierne ograniczenie praw własności nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, naruszające zasadę proporcjonalności przy braku adekwatnego uzasadnienia w interesie publicznym.

Odwołanie od decyzji odmownej ustalenia warunków zabudowy zostało uznane za zasadne, gdyż nie można ograniczać analizy urbanistycznej do pojedynczych jednostek urbanistycznych, pomijając całokształt terenu, co prowadziło do niewłaściwego zastosowania zasady dobrego sąsiedztwa.

Dopuszczalne jest uwzględnienie rabatów cenowych w korekcie podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym, jeżeli zostały przewidziane w umowie przed powstaniem obowiązku podatkowego, nawet jeśli rabat jest przyznawany po tej dacie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż uchylenie decyzji odmownej Prezydenta przez Wojewodę z uwagi na zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego było zgodne z prawem oraz nie naruszało zasad dwuinstancyjności, a skarga kasacyjna podnosiła bezpodstawne zarzuty.

NSA: Skarga kasacyjna jest niezasadna; decyzje administracyjne o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie naruszają prawa, a postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne przeprowadzono prawidłowo, zapewniając stronom możliwość obrony swoich praw.

Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego, odsyłające do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank bez obiektywnych kryteriów, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych z uwagi na ich nietransparentność i pozostawianie pola do arbitralnego działania banku. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż brak jest przepisów dyspozytywnych pozwalających

Zarządzenie egzekucyjne prowadzone przeciwko O. S.A. było zgodne z obowiązującymi przepisami; doręczono niezbędne dokumenty przed wszczęciem egzekucji, a zachowanie spółki uzasadniało naliczanie odsetek.

Dopuszczalne jest różnicowanie stawek podatku od nieruchomości przez radę gminy na podstawie powierzchni budynków związanych z działalnością handlową, pod warunkiem że kryterium to dotyczy rodzaju prowadzonej działalności i mieści się w granicach ustawowych upoważnień.

Korekta podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu samochodu osobowego jest dopuszczalna, jeśli rabat uzgodniony przed powstaniem obowiązku podatkowego spełnia określone warunki umowy między stronami, skutkujące obniżeniem ceny transakcji.

Podatkowa grupa kapitałowa nie może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów nadwyżki kosztów finansowania dłużnego poniesionych przez spółkę przed przystąpieniem do grupy, zgodnie z art. 15c ust. 1 i 18 ustawy o CIT, co wynika z zasady zachowania limitów i nieprzechodzenia kosztów między podmiotami.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop za okres przed 6 listopada 2018 r. ustala się na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji sprzed tej daty, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, eliminującym niekonstytucyjny przelicznik 1/30.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop, dla policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r., ustala się na podstawie przepisów ustawy o Policji obowiązujących przed tą datą, z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego, eliminującego niekonstytucyjny przelicznik 1/30. Interpretacja musi być zgodna z Konstytucją RP.

Ustalanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop powinno opierać się na zasadach wynikających z przepisów prawa, niezależnie od uznania części niekonstytucyjnych przepisów art. 115a ustawy o Policji, zaś sama interpretacja art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do stosowania poprawnego przelicznika."

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, skierowany do zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, nie narusza przepisów konstytucyjnych. Uchyla on zastosowanie niekonstytucyjnego przelicznika za jeden dzień urlopu sprzed 6 listopada 2018 r., jak w wyroku TK K 7/15, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyłącza stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 roku, co uzasadnia prawo do ekwiwalentu za urlop policjantów za stany faktyczne sprzed tej daty. Skarga kasacyjna oddalona.

Nieruchomość nie została wywłaszczona administracyjnie, a przejęta z mocy prawa na podstawie dekretu PKWN z 1944 r.; postępowanie o zwrot było bezprzedmiotowe, co uzasadniało jego umorzenie na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Skarga kasacyjna zasadna. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dokonał pełnej i rzetelnej oceny zaskarżonej decyzji Ministra Rozwoju, nie uwzględniając kluczowych dowodów i argumentów zgłaszanych przez PKP.

W przypadku zbiegu uprawnień, jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego jest wykluczone; niezbędne jest wyraźne zrzeczenie się konkurencyjnego świadczenia przez wnioskodawcę przed przyznaniem nowego świadczenia.

Skarga kasacyjna nie może zostać uwzględniona, jeśli zarzuty dotyczące uchybień formalnych i materialnoprawnych są niepoprawnie skonstruowane i nie wykazują istotnych błędów w orzeczeniu sądu I instancji.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości przysługujące infrastrukturze kolejowej udostępnianej przewoźnikom nie stanowi "pomocy państwa" w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, nie przyznaje selektywnej korzyści, a tym samym nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej.

Obowiązek szczepień ochronnych jest wymagalny, jeśli nie istnieją formalnie uznane przeciwwskazania medyczne; zawarte w komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego wymogi nie mogą współkształtować normy prawnej w zakresie obowiązku szczepień, gdyż nie jest to akt prawa powszechnie obowiązującego.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, w kontekście art. 115a ustawy o Policji, odnosi się do ogólnych zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a nie do wysokości samego świadczenia. Decyzja Komendanta była nieprawidłowa, a zarzuty naruszenia prawa materialnego niezasadne.

Sejmik województwa może pozbawić kategorię drogi wojewódzkiej fragment drogi, gdy nie spełnia on regionalnych wymogów, nawet jeśli nie został sporządzony szczegółowy opis uzasadnienia w uchwale.