Właściciel gruntu nie może zmieniać stanu wody na gruncie w sposób szkodliwy dla gruntów sąsiednich, a wójt, burmistrz lub prezydent miasta mogą nakazać przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, jeżeli zmiany te wywierają szkodliwy wpływ na te grunty.

Wydanie przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. jest prawidłowe, w sytuacji gdy niekompletność analizy urbanistyczno-architektonicznej sporządzonej przez organ I instancji uniemożliwia merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy dotyczącej warunków zabudowy.

Naruszenie umowy o dofinansowanie oraz procedur związanych z realizacją programu operacyjnego, w szczególności poprzez przedłożenie nierzetelnych dokumentów poświadczających nieprawdę, uprawnia instytucję zarządzającą do żądania zwrotu 100% wypłaconych środków finansowych.

Rozbudowa istniejącego budynku, polegająca na dobudowaniu pomieszczenia gospodarczego połączonego konstrukcyjnie z jednym z jego murów, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę (art. 28 ust. 1 w zw. z art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego).

Decyzja organu administracyjnego dotycząca pozwolenia na budowę, choć wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, nie może być stwierdzona jako nieważna, jeżeli od dnia jej doręczenia upłynęło 10 lat, a kwestia roszczeń odszkodowawczych związanych z realizacją inwestycji nie podlega ocenie organów administracyjnych w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę. Skuteczne wykazanie prawa do dysponowania

Rada miasta, odmawiając wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, musi przedstawić konkretne i przekonujące dowody wykazujące związek między wykonywaniem mandatu a zamiarem rozwiązania tego stosunku; brak takiej argumentacji prowadzi do uznania decyzji Rady za arbitralną i nieważną (art. 25 ust. 2 u.s.g.).

Zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę jest zgodne z przepisami Prawa budowlanego oraz wydaną decyzją o warunkach zabudowy, nawet jeśli wcześniejsze decyzje o pozwoleniu na budowę dla tego samego terenu przewidywały inne zagospodarowanie, o ile wydane decyzje nie zostały skutecznie zakwestionowane.

Opłaty za udostępnienie informacji publicznej nie mogą być ustalane w formie ryczałtowego cennika; muszą być one określane indywidualnie na podstawie rzeczywistych kosztów poniesionych przez organ w związku z realizacją konkretnego wniosku o udostępnienie informacji publicznej.