Zwolnienie z obowiązku opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów wprowadzonych w związku z COVID-19 przysługuje przedsiębiorcy, jeśli wystąpił u niego spadek przychodów, niezależnie od branży, w której prowadzi działalność gospodarczą.

Zakwestionowanie kryterium posiadania jako wyłącznie przesądzającego o istnieniu związku z działalnością gospodarczą, stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie oznacza, że w każdym przypadku konieczne stanie się poszukiwanie innego kryterium poza posiadaniem w takim sensie, aby wskazać na aspekt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej

Wymagalność obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym nie może być kształtowana lub precyzowana treścią komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, który nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego.

Odmowa zawarcia umowy o dofinansowanie ze względu na obawę wyrządzenia szkody w mieniu publicznym podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadach ogólnych, mimo że ustawa nie przewiduje możliwości złożenia protestu w tym zakresie.

Obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym jest wymagalny tylko wtedy, gdy jego regulacja jest zgodna z Konstytucją, a kwestie terminu i liczby dawek szczepień powinny być określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, a nie w komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego.

Całkowite nieściągalność należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania braku majątku dłużnika i niemożności egzekucji, co nie może być opierane jedynie na umorzeniu egzekucji z jednego składnika majątkowego.

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95, przewidując zasadę 4-letniego okresu przedawnienia w przypadku nieprawidłowości popełnionych w ramach programów wieloletnich, ustanawia podwójny 8-letni termin jako granicę maksymalną, po której upływie nie można już żądać zwrotu nienależnie pobranych płatności, nawet jeżeli dodatkowe przerwy w biegu terminu przedawnienia miały miejsce.