Nie jest wystarczające powołanie się na przepisy szczególne, by ograniczyć udostępnienie informacji jako publicznej, jeśli sama ustawa szczególna nie wyklucza jednoznacznie tego charakteru - zastosowanie mają przepisy u.d.i.p.

Unieważnienie wyroku nakładającego zakaz prowadzenia pojazdów skutkuje brakiem podstaw do skazania za naruszenie tego zakazu, co czyni wyrok skazujący za taki czyn rażąco niesprawiedliwym.

Nie można orzekać w procesie karnym o obowiązku naprawienia szkody, jeśli roszczenie będące przedmiotem orzeczenia jest już objęte prawomocnym wyrokiem w innym postępowaniu, co wynika z art. 415 § 1 k.p.k.

Jeżeli przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym, wydaje się postanowienie o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanych we wniosku ma zastosowanie interpretacja ogólna, z jednoczesnym stwierdzeniem bezprzedmiotowości

Zgodnie z art. 93§2 k.p.w., aby wydać wyrok nakazowy w sprawach o wykroczenia, okoliczności czynu i wina obwinionego muszą być bezsporne; w razie wątpliwości, powinna być przeprowadzona pełna analiza zgodności zagranicznych dokumentów uprawniających do prowadzenia pojazdów z Konwencją wiedeńską.

Kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania nie podlegają łączeniu w wyroku łącznym, jeżeli upłynął wskazany w art. 75 § 4 k.k. okres próby oraz dalsze 6 miesięcy od zakończenia tego okresu, ponieważ nie są to kary podlegające wykonaniu.

Organ administracji publicznej, który nie dokonuje czynności niezbędnych do załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki, co wynika z art. 35 K.p.a., dopuszcza się przewlekłości postępowania, co stanowi naruszenie naczelnej zasady szybkości wyrażonej w art. 12 K.p.a. Nawet jeżeli przewlekłość nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa, nadal podważa ona zasadę pogłębiającego zaufanie obywateli do organów

W przypadku skazania za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej wobec małoletnich, sąd jest zobowiązany do orzeczenia środka karnego z art. 41a § 2 k.k., a jego pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa mające istotny wpływ na treść orzeczenia.