Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., oddalając skargę kasacyjną jako bezzasadną. Prawidłowość zastosowanej normy prawnej wykluczała rażące naruszenie prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość postępowania administracyjnego oraz rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zarzuty skarżącej dotyczące uchybień proceduralnych uznał za niezasadne.

Osoba sprawująca faktyczną, nieprzerwaną opiekę nad niepełnosprawnym krewnym może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, niezależnie od istnienia rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji, o ile spełnia formalne przesłanki zawarte w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Zakaz zmiany kształtu dachu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego może być zniesiony w przypadkach powrotu do formy historycznej oraz dopuszczalnej rozbudowy, której wysokość nie przewyższa wysokości istniejącej kalenicy budynku.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może zostać unieważniony z tytułu późniejszego wprowadzenia sprzecznych przepisów, gdy w dacie uchwalenia nie sprzeciwiał się obowiązującym regulacjom; ochrona krajobrazu i środowiska może uzasadniać ograniczenia planistyczne.

Na podstawie art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego, organy nadzoru budowlanego mogą nałożyć obowiązek przedłożenia oceny technicznej w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do stanu technicznego obiektu, gdy inne środki nie są wystarczające.

Uchwała organu samorządowego określająca źródła finansowania instytucji kultury musi być precyzyjna i szczegółowa. Ogólnikowe sformułowania otwierające możliwość różnorodnej interpretacji źródeł finansowania są niedopuszczalne i naruszają zasady przyzwoitej legislacji oraz art. 11 ust. 3 pkt 4 ustawy o bibliotekach.

Brak zaistnienia "szczególnie uzasadnionego przypadku" na gruncie art. 39 ust. 3 u.d.p. uzasadnia odmowę przyznania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego na kolejny okres dla funkcjonowania obiektu handlowego, zgodnie z założeniami planistycznymi i estetycznymi organu.

Decyzja organu administracyjnego, w tym Komisji do spraw reprywatyzacji, powinna być zgodna z literalnym brzmieniem norm kompetencyjnych ustawy. Stosowanie rozstrzygnięć składających się z różnych decyzji reprywatyzacyjnych w jednej decyzji Komisji jest niedopuszczalne ze względu na zamknięty katalog działań wskazany w art. 29 ust. 1 ustawy o Komisji.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może równocześnie uzyskać świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że zawiesi prawo do renty na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji zbiegu z prawem do renty wymaga zawieszenia wypłaty renty, co wyklucza jednoczesne pobieranie obu świadczeń.

W sprawie opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych, istotne jest rozróżnienie celu ich poboru. Tylko w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia przez ludzi można stosować stawkę art. 274 pkt 4 Prawa wodnego.

Organ regulacyjny nie jest właściwy do rozstrzygania sporów o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wodociągowej, które nie mieszczą się w zakresie art. 27e ust. 1 u.z.z.w. Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA i oddala skargę.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, z powodu niewystarczającej analizy prawnej legalności uchwały Rady Gminy w kontekście przynależności i charakteru wód objętych regulaminem oraz wynikających z tego uprawnień gminy.

Brak przesłanek do ingerencji organów nadzoru budowlanego w postaci nałożenia obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego w przypadku zgodności robót z przepisami Prawa budowlanego, nawet przy braku zgody współwłaścicieli.

Skarga kasacyjna na decyzję o rozbiórce budynku rekreacji indywidualnej oddalona z uwagi na potwierdzenie samowolnej budowy i niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskując o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, która była przedmiotem prawomocnego sądowego oddalenia skargi, organ administracji odmawia wszczęcia postępowania, respektując powagę rzeczy osądzonej, nawet przy wskazaniu nowych okoliczności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że umorzenie postępowania dotyczącego legalności budowy drogi miejskiej było zgodne z prawem. Brak dokumentacji budowlanej sprzed 1995 r. nie uzasadnia domniemania samowoli budowlanej, jeżeli sąd ustalił istnienie drogi w oparciu o inne wiarygodne dowody.

Decyzja o pozwoleniu na budowę nie narusza z rażącym naruszeniem prawa interesu prawnego spadkobierców osoby zmarłej. Rażące naruszenie prawa nie zachodzi w przypadku skierowania decyzji do inwestora, a nie do zmarłego. Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji.

Oddalenie skargi kasacyjnej R.K. o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na brak związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a sprawowaną opieką, wobec braku wykazania niemożności podjęcia zatrudnienia przy jednoczesnym sprawowaniu opieki.

Raport oddziaływania na środowisko, odpowiadający wymogom formalnym, może stanowić podstawę decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli organ uzna jego spójność i zgodność z ustawą. Sądy administracyjne oceniają przede wszystkim formalną kompletność raportu, nie dokonując merytorycznej oceny jego ustaleń.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w trybie specustawy nie narusza interesów właścicieli nieruchomości w sposób nieproporcjonalny, bowiem przejście własności ma podstawę prawną oraz spełnia wszystkie wymogi proceduralne dotyczące ochrony środowiska i interesu publicznego.

Z dniem doręczenia decyzji wymiarowej, postępowanie dotyczące decyzji zabezpieczającej staje się bezprzedmiotowe, co uzasadnia umorzenie postępowania odwoławczego, zgodnie z art. 33a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.