W przypadku, gdy postępowanie przygotowawcze było prowadzone w formie śledztwa, orzekanie w instancji odwoławczej powinno odbywać się w składzie trzyosobowym sądu (art. 29 § 1 k.p.k.), a nie jednoosobowym. Orzekanie w niewłaściwym składzie stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.) i prowadzi do konieczności uchylenia wyroku.
Utrata statusu strony przez Skarb Państwa na mocy zmiany przepisów prawa wyklucza konieczność przeprowadzenia ponownego przewodu sądowego w sprawie o odszkodowanie i zadośćuczynienie na podstawie ustawy lutowej.
Podziel nieruchomości, w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest dopuszczalny jedynie wtedy, gdy projektowany podział jest zgodny zarówno z przeznaczeniem terenu, jak i możliwościami zagospodarowania wydzielonych działek gruntu, zgodnie z obowiązującymi parametrami, w tym maksymalną powierzchnią zabudowy określoną w planie.
Niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania dotyczącego zachowania będącego elementem składowym czynu ciągłego, za który sprawca został prawomocnie skazany, ze względu na zasadę res iudicata wynikającą z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
Sędziowie, którzy z tytułu pełnienia funkcji sędziowskiej nie podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, nie mają prawa do tzw. 'ulgi dla seniora' w podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podział nieruchomości, który skutkuje wydzieleniem działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego, może być zatwierdzony, o ile linia podziału nie powoduje niemożliwości pełnego i prawidłowego korzystania z budynku, a proponowany podział jest zgodny z przepisami prawa materialnego oraz Rozporządzenia w sprawie podziałów nieruchomości.
Prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, który nie został prawidłowo zawiadomiony o jej terminie, stanowi rażące naruszenie prawa do obrony i procesowych przepisów Kodeksu postępowania karnego, a kara łączna musi być wymierzona w granicach określonych przez art. 86 § 1 k.k.
W przypadku uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego z art. 200 § 1 k.k., sąd jest obowiązany orzec zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodów lub działalności związanej z małoletnimi, co wynika bezwzględnie z art. 41 § 1a zd. drugie k.k.
Wydanie wyroku łącznego w sytuacji, gdy istnieje już wcześniej prawomocny wyrok łączny w tej samej sprawie wobec tego samego skazanego, narusza zasadę powagi rzeczy osądzonej (res iudicata) i stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia zgodnie z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.
Wysłanie przez inwestora do właściciela nieruchomości pisma z propozycją porozumienia w sprawie założenia linii kablowej, które nie spotkało się z reakcją pozytywną, wyczerpuje wymóg przeprowadzenia rokowań zgodnie z art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Brak zgody właściciela zwalnia inwestora z obowiązku podejmowania dalszych negocjacji.
Podział nieruchomości, w ramach którego budynek mieszkalny nie zostaje w całości posadowiony na jednej działce, nie spełnia przesłanek określonych w art. 95 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz Prawa budowlanego, co skutkuje odmową zatwierdzenia takiego podziału.
Podział nieruchomości w celu wydzielenia działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego jest dopuszczalny pod warunkiem, że każdy z wydzielanych budynków może funkcjonować jako odrębny obiekt zgodnie z przepisami prawa budowlanego, przy czym projektowany podział nie musi obejmować pełnego wydzielenia całego budynku mieszkalnego na odrębne działki.
Skierowanie osoby wymagającej całodobowej opieki do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu i zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania jest uzasadnione, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, co powinno być dokumentowane w ramach ustaleń faktycznych przyjętych przez odpowiednie organy administracyjne.
Prawidłowe powiadomienie oskarżonego o terminie rozprawy jest kluczowe dla uniknięcia naruszenia jego prawa do obrony; niewłaściwe powiadomienie zawsze rodzi konieczność zaniechania przeprowadzenia rozprawy w takim terminie (art. 117 § 2 k.p.k.).