Nabycie części nieruchomości w trybie 'dowłaszczenia' na podstawie ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości z 1958 r. nie czyni tej nieruchomości wywłaszczoną, co wyklucza możliwość jej zwrotu na zasadach odnoszących się do nieruchomości wywłaszczonych.

Działalność polegająca na faktycznym przewozie osób za odpłatnością, nawet jednorazowo, podlega przepisom ustawy o transporcie drogowym i wymaga posiadania odpowiednich zezwoleń oraz licencji, niezależnie od formalizacji prowadzonej działalności gospodarczej.

Wykonywanie transportu drogowego bez licencji oraz wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego jest podstawą do nałożenia kary pieniężnej, nawet jeśli przewóz osób odbywa się za pomocą aplikacji mobilnej, a działalność nie jest formalnie zarejestrowana.

Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyłącza możliwość nałożenia odrębnych kar za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli jedynie w sytuacji, gdy te same naruszenia odpowiadają określeniom w obu załącznikach nr 3 i nr 4 do ustawy, a nie w każdym przypadku stwierdzenia naruszeń w czasie jednej kontroli.

Skarga kasacyjna, aby była skuteczna, musi dokładnie wskazywać naruszone przepisy prawa materialnego lub postępowania i wykazywać, w jaki sposób wpłynęły one istotnie na wynik sprawy. Błędne sformułowanie zarzutów uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi kasacyjnej przez Sąd.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego na krótko przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bez rzeczywistego gromadzenia dowodów w celu wykazania przestępstwa, może być uznane za działanie instrumentalne, niewpływające na skuteczne zawieszenie biegu przedawnienia na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zasadność twierdzenia, że organ podatkowy naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 191 Ordynacji podatkowej, wymaga wykazania, że uchybił on zasadom logicznego rozumowania, wiedzy lub doświadczenia życiowego. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął organ, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena dokonana przez organ.

Wykonywanie przez obywateli państw obcych, będących poza Unią Europejską, działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia społecznego na terenie Polski oznacza ich podleganie polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych, o ile podczas realizacji umowy centrum interesów społecznych i zawodowych znajduje się na terytorium Polski, bez względu na formalny status pobytu.