Przepisy art. 100c i 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców i skutkują zawieszeniem terminów administracyjnych, lecz po 30 czerwca 2024 r. ich stosowanie narusza konstytucyjne prawo do sądu, co uzasadnia uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalające skargę kasacyjną uzasadnione było poprawnym stosowaniem przepisów k.p.a. odnośnie do wznowienia postępowania. Brak winy uczestnika postępowania z powodu nieudzielenia pełnego zawiadomienia przez organ nie powinno obciążać jego praw procesowych. Zastosowanie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. było uprawnione.

Odmowa przyznania zasiłku celowego jest zasadna, gdyż potrzeby żywieniowe skarżącego są zaspokojone w ramach pobytu szpitalnego, a zasiłek okresowy wystarcza na inne niezbędne potrzeby bytowe.

Egzekucja administracyjna nie jest nadmiernie uciążliwa, jeśli równoczesne zajęcie różnych składników majątkowych służy skutecznej realizacji zaległych zobowiązań publicznoprawnych, a wcześniejsze środki okazały się nieskuteczne.

Prezes Krajowej Rady Fizjoterapeutów nie jest organem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej. Podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej jest Krajowa Rada Fizjoterapeutów jako organ samorządu zawodowego.

Ulgi w spłacie należności podatkowych, o których mowa w art. 67a § 1 o.p., stanowią wyjątek od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania; nawet w przypadku stwierdzenia istnienia przesłanek zastosowania ulgi, organ podatkowy nie jest zobligowany do jej udzielenia.

Nielegalny pobyt cudzoziemca w dniu składania wniosku o pobyt czasowy, brak decyzji o przedłużeniu terminu na podstawie art. 15z ustawy covid, usprawiedliwiają odmowę uznania decyzji o zezwoleniu za nieważną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak decyzji Straży Granicznej zezwalającej na wjazd nie pozwalał cudzoziemce na uznanie jej pobytu za legalny, co skutkowało zgodnością z prawem decyzji odmawiającej stwierdzenia jej nieważności.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-114/22 nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją organu podatkowego, jeśli dotyczy inne podstawy prawnej niż wskazana w decyzji; brak związku pomiędzy pozornością transakcji a odmową prawa do odliczenia VAT w przypadku "pustych faktur".

Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenie przepisów prawa materialnego oraz procedury w zakresie zwrotu dofinansowania unijnego, nie ma usprawiedliwionych podstaw. Naczelny Sąd Administracyjny oddala ją, uznając za zgodne z prawem decyzje o zwrocie przyznanych środków.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchylający decyzję o unieważnieniu patentu, uznając brak podstaw prawnych do stwierdzenia braku przemysłowej stosowalności wynalazku i niedostateczną analizę przez Urząd zastrzeżeń patentowych.

Umowy zawarte jako "umowy o dzieło" na montaż elementów złączy meblowych stanowią w istocie umowy o świadczenie usług, które podlegają przepisom o zleceniu, co implikuje obowiązek ubezpieczeniowy w zakresie zdrowotnym dla wykonawców.

Umowy o montaż elementów złączy meblowych zawarte przez płatnika składek nie posiadały cech indywidualnego dzieła, lecz były umowami o świadczenie usług, co skutkowało obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zainteresowanego.

NSA odrzucił skargę kasacyjną na decyzję odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego, potwierdzając zgodność działań organów z miejscowym planem oraz prawidłowość zastosowanej metodologii oceny projektowej.

NSA uznał, że przewóz zestawem pojazdów nienormatywnych 12 kratownic o długości przekraczającej normatyw dla transportu standardowego spełnia wymogi ładunku niepodzielnego, co czyni nałożenie kary za nieprzestrzeganie wymagań pojazdu normatywnego niezasadne.

Umowa o prowadzenie zajęć dydaktycznych, obejmująca przygotowanie i prowadzenie wykładów, jest kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług, nie zaś umowa o dzieło, co podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt. 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowa zawarta pomiędzy skarżącym a uczestnikiem postępowania kwalifikowana jest jako umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, będąca podstawą do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności rozstrzygnięć indywidualnych wydanych na jego podstawie, lecz wymaga wzruszenia w określonym trybie postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że odmowa wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji przy rzece Dunajec była zasadna, zważywszy na negatywną opinię PGW Wody Polskie i związane z tym zagrożenia środowiskowe oraz hydrologiczne. Odmowa jest zgodna z prawem, gdyż decyzja środowiskowa musi uwzględniać wszystkie uwarunkowane przez prawo aspekty ochrony przyrody.

Postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej powinno być umorzone, gdy wszczęto je po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 13n u.d.p.

Umowa zawarta pomiędzy stronami nie posiadała cech umowy o dzieło, a jej charakter kwalifikowany jest jako umowa o świadczenie usług, skutkująca obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego w myśl przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Uchwała dotycząca strefy płatnego parkowania stwierdzająca nieważność uchwały, z uwagi na niespójność między tekstem a mapą załącznika, istotnie narusza zasady prawidłowej legislacji, co uzasadniało jej unieważnienie w części. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Miasta Otwock jako niezasadną.

Gmina nie wykazała, że zaproponowany prewspółczynnik przychodowy wystarczająco odzwierciedla specyfikę wykorzystywania pływalni, przez co nie może odstąpić od metody określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów. Uchylono wyrok WSA, oddalając skargę Gminy.

W sprawach dotyczących przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, skarżący ma obowiązek wykazać rzeczywiste i zgodne z założeniami prawno-materiałowymi posiadanie zwierząt, w przeciwnym wypadku przyznanie wsparcia stanowiłoby nadużycie prawa.