NSA potwierdził, że: Z. sp. z o.o. naruszyła przepisy ustawy o odpadach poprzez nielegalne wydobycie odpadów, co uzasadniało wymierzenie jej administracyjnej kary pieniężnej przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Postępowanie nieważnościowe nie służy merytorycznej weryfikacji rozstrzygnięć zawartych w ostatecznych decyzjach administracyjnych, lecz ogranicza się do badania, czy decyzja jest dotknięta wadami wskazanymi w art. 156 § 1 k.p.a. Brak oczywistego, rażącego naruszenia prawa nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji.

Nie istnieją podstawy do uchylenia postanowienia organu o oddaleniu zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym obowiązku szczepień ochronnych, gdyż przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu zakażeniom stanowią wystarczającą podstawę prawną dla realizacji tego obowiązku.

W granicach określonych skargą kasacyjną sąd stwierdził, że urządzanie gier na automatach przez spółkę "T." Sp. z o.o. bez wymaganego zezwolenia narusza ustawę o grach hazardowych, a losowy charakter gier uzasadniał nałożenie kary pieniężnej bez stosowania instytucji odstąpienia od jej nakładania.

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy nie ogranicza prawa obywateli Ukrainy do uzyskania świadczeń pielęgnacyjnych, co nakazuje wykładnia zgodna z celem wspierania obywateli Ukrainy legalnie przebywających w Polsce w kontekście systemu świadczeń rodzinnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej; funkcjonariusz Policji winny naruszenia dyscypliny służbowej poprzez nieobecność w wyznaczonym miejscu służby; postępowanie sądu administracyjnego zgodne z prawem i proceduralnie poprawne.

Zobowiązanie do wymierzenia grzywny, za niewykonanie wyroku zobowiązującego do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, jest uzasadnione, gdy działania organu wykazują rażące naruszenie prawa poprzez brak działania w określonym przez wyrok terminie.

Operat szacunkowy, stosując zasadę korzyści, właściwie określa wartość rynkową nieruchomości pod linię kolejową, a skarga kasacyjna nie przedstawia zarzutów zasadnych, co uzasadnia jej oddalenie.

Decyzja o przedłużeniu okresu zawieszenia funkcjonariusza Służby Więziennej musi być doręczona przed upływem terminu poprzedniego zawieszenia, aby wywołać skutki prawne.

NS uchyla zaskarżony wyrok WSA z powodu błędnej oceny prawnej, co uniemożliwia weryfikację stanowiska sądu i wymaga ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem precyzyjnego określenia charakteru żądanych informacji oraz proceduralnych obowiązków spółki.

Sąd kasacyjny potwierdził zgodność z prawem działań Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w zakresie udostępnienia informacji publicznej, stwierdzając brak przesłanek dla uznania bezczynności organu w świetle obowiązujących przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odwołanie dyrektora szkoły w trybie art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe wymaga spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków". Dopuszczalne jest tylko w sytuacjach o wyjątkowym, nadzwyczajnym charakterze, wskazujących na niemożność dalszego pełnienia funkcji kierowniczej ze względu na zagrożenie interesu publicznego.

Spółka, w której Skarb Państwa ma pozycję dominującą, jest zobowiązana do udostępnienia informacji publicznej, niezależnie od sfery jej działalności, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.

Przekazanie decyzji administracyjnej zgodnie z treścią wyroku sądu jest wystarczającym działaniem wykonawczym, niezależnie od formalnej kwestii doręczenia, co umożliwia uznanie za spełniony obowiązek wywiązania się z wyroku sądu administracyjnego.

NSA stwierdził, że decyzja Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną była przedwczesna i naruszała prawo z uwagi na brak należytej oceny materiału dowodowego, w tym pominięcie istotnych danych z ewidencji gruntów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał nieważność postępowania z powodu naruszenia prawa do obrony strony, wynikającego ze zmiany trybu postępowania bez powiadomienia stron, i uchylił wyrok WSA przekazując sprawę do ponownego rozpoznania.

Decyzja rektora o skreśleniu z listy studentów z uwagi na brak postępów w nauce jest prawidłowa, gdy odbywa się na podstawie regulaminu uczelni i przy zachowaniu kompetencji rektora oraz reżimu oceny wiedzy studenta.

Niewykonanie prawomocnego wyroku przez organ administracji publicznej stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia nałożenie grzywny na podstawie art. 154 p.p.s.a., gdy działania organu są sprzeczne z treścią wiążącego obowiązku sądowego.

Organ administracyjny obowiązany jest do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie statusu nieruchomości podlegającej przekształceniu, w szczególności w przypadku nieruchomości częściowo uznanych za drogi publiczne, celem ustalenia ich przynależności i zgodności z faktycznym stanem prawnym.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop dla policjantów za okres sprzed 6 listopada 2018 r. powinien być obliczany na zasadach nowych, stosując współczynnik 1/21, zgodnie z wyrokiem TK z dnia 30 października 2018 r., ignorując niekonstytucyjny współczynnik 1/30.

Zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, wprowadzone art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, muszą uwzględniać różne reżimy prawne przed i po 19 października 2001 r. Ekwiwalent sprzed 2001 r. nie może automatycznie podlegać zasadom wynikającym z wyroku TK z 2018 r.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, iż zastosowanie niekonstytucyjnych przepisów przy ustalaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop stanowi naruszenie praw skarżącego, wymagające ponownego ustalenia wysokości w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy i wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

W przypadku niedopełnienia terminu do zgłoszenia SD-Z2, organ podatkowy nie jest zobligowany do wzywania strony do uzupełnienia wniosku, jeśli nie zawiera on okoliczności usprawiedliwiających uchybienie terminu; brak formalny wniosku nie wpływa na tok postępowania, a podlega ocenie według staranności strony.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, podlega karze pieniężnej na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych, niezależnie od częściowej dzierżawy lokalu innemu podmiotowi. Zarzuty proceduralne skargi kasacyjnej muszą być precyzyjnie sformułowane.