Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Uchwała Rady Miejskiej w Mrozach o zbyciu nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym zgodna z prawem, gdy zbycie poprawia warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej i nie była możliwa odrębna jej gospodarka.

Brak uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi przez profesjonalnego pełnomocnika nie stanowi podstawy do jego przywrócenia. Wymagana jest szczególna staranność w organizacji pracy kancelarii, co nie było wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Opłaty za pobór wód podziemnych powinny zostać zróżnicowane, zgodnie z celami wykorzystania wody, co uzasadnia różne stawki za poszczególne grupy odbiorców, a sam pobór wody powinien wynikać jednoznacznie z celów określonych w pozwoleniu wodnoprawnym.

Odpowiednie naliczanie opłat zmiennych za pobór wód podziemnych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne winno odzwierciedlać zróżnicowane cele ich poboru, zgodnie z art. 272 i 274 Prawa wodnego, a metoda obliczeń oparta na oświadczeniach i kontrolach organów jest prawidłowa.

Różne cele poboru wód uzasadniają zróżnicowanie stawek opłat zmiennych. Podmiot pobierający wodę na różne cele musi stosować oddzielne stawki opłat zgodnie z Prawem wodnym oraz przepisami wykonawczymi, niezależnie od sposobu wykorzystania wód przez odbiorców końcowych.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.

Decyzja ostateczna, której wydanie zrodziło się z nieistnienia zobowiązania podatkowego, może być uchylona po wznowieniu postępowania, mimo upływu terminu przedawnienia, jeżeli od samego początku była bezprzedmiotowa.

Nałożenie grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązkowych szczepień ochronnych nie narusza przepisów prawa materialnego ani proceduralnego, a przepisy te są zgodne z Konstytucją RP.

Obowiązki szczepień ochronnych wynikające z normatywnych regulacji nie mogą zostać podważone co do ich materialnej legalności na podstawie rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli wyrok TK jedynie kwestionuje formę tych regulacji, a nie ich konstytucyjną podstawę.

W przypadku uchylenia decyzji pierwszoinstancyjnej z uwagi na niezdobycie stosownego uzgodnienia z konserwatorem zabytków przez organ I instancji, organ odwoławczy ma obowiązek podjęcia działań w celu uzyskania wymaganego pozwolenia konserwatorskiego, a brak takich działań stanowi naruszenie przepisów K.p.a. i zasad proceduralnych postępowania administracyjnego.

Brak uzasadnienia uchwały Rady Gminy o charakterze uznaniowym, jak ta dotycząca zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, stanowi istotne naruszenie prawa, skutkujące stwierdzeniem jej nieważności.

NSA oddalił skargę kasacyjną na postanowienie o nałożeniu grzywny za niewykonanie obowiązku szczepień ochronnych, wskazując na brak uzasadnionych podstaw kasacyjnych oraz legalność obowiązków i działań administracyjnych w świetle prawa krajowego i międzynarodowego.

Wymagalność obowiązków szczepień ochronnych administracyjnie jest legalna, mimo niekonstytucyjnej formy ich ogłoszenia przez Głównego Inspektora Sanitarnego. Brak podstaw prawnych podważania legalności obowiązkowych szczepień pod względem materialnym.

Obowiązek szczepień ochronnych jest zgodny z prawem i nie stanowi naruszenia Konstytucji RP ani Konwencji o Ochronie Praw Człowieka. Oddalono skargę kasacyjną uznając zarzuty niewłaściwie przedstawione i bezzasadne formalnie.

Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.