Powierzchnia ciągów komunikacyjnych, jako część kondygnacji budynku, stanowi powierzchnię użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet gdy nie jest ograniczona ścianami, o ile jest wykorzystywana funkcjonalnie i zgodnie z przeznaczeniem budynku.

Powierzchnia użytkowa budynku obejmuje ciągi komunikacyjne, które nie są ograniczone ścianami; definicję art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l. należy interpretować systemowo, co potwierdza możliwość opodatkowania takich powierzchni podatkiem od nieruchomości.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnych, gdyż mają charakter materialnoprawny wpływający na obowiązki podatkowe i sytuację prawną podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że unieważnienie NIP może być wdrożone zarówno z urzędu, jak i na wniosek strony, o ile nie jest wyraźnie wykluczone przez przepisy, podkreślając zagwarantowane konstytucyjnie prawo dostępu do sądu.

Nie można umorzyć postępowania egzekucyjnego w czasie jego zawieszenia, chyba że wcześniej podjęto zawieszone postępowanie w sposób prawidłowy, uwzględniając ustalenie spadkobierców zobowiązanego przez wierzyciela.

Sąd kasacyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że brak przesłanek zajęcia nieruchomości pod drogę publiczną w dniu 31 grudnia 1998 r. wyklucza nabycie prawa własności przez Gminę z mocy prawa na podstawie art. 73 ustawy wprowadzającej reformę administracyjną.

Sąd stwierdził, że decyzja administracyjna o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń wychowawczych jest zgodna z prawem, gdyż skarżący nie spełniał warunku wspólnego zamieszkiwania z dzieckiem. Pobranie świadczeń przez osobę nieuprawnioną skutkuje obowiązkiem ich zwrotu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie w sprawie I SA/Sz 439/23, dotyczący egzekucji świadczeń pieniężnych i wysokości kosztów egzekucyjnych, oraz orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzają poprawność obciążenia kosztami przez organ w świetle obowiązujących przepisów i wytycznych Trybunału Konstytucyjnego.

Skarga kasacyjna przeciw postanowieniu dotyczącemu egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych oddalona; zarzut niedopuszczalności wobec rozpoznania w odrębnych postępowaniach. Tytuł wykonawczy spełnia wymagania formalne, a zarzuty formalne dotyczące odsetek nie powodują istotnego wpływu na rozstrzygnięcie.

Skarga kasacyjna od decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego została oddalona w związku z błędną interpretacją przepisów oraz brakiem uzasadnienia dla podnoszonych naruszeń proceduralnych.

W sprawach dotyczących kar pieniężnych na podstawie ustawy o SENT, art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania, gdyż przedawnienie tych postępowań regulowane jest specyficznie w ustawie SENT.

Bezczynność ani przewlekłość postępowania administracyjnego nie miały rażącego charakteru naruszenia prawa, uzasadniając zarazem brak podstaw do zasądzenia grzywny wobec Wójta Gminy S.; dalsze procedowanie powinno respektować formalne wymogi wniosku o warunki zabudowy.

Odpowiedzialność strony za dochowanie terminu wznowienia postępowania wdrażanego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 i 4 k.p.a. oraz obowiązek wykazania przesłanek wznowienia spoczywa na stronie, a uchybienie terminu uzasadnia odmowę wznowienia.

Nieruchomości użytkowe zespołu dworsko-parkowego nie spełniają przesłanek art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN. Decyzja organu I instancji objęta zakresem zaskarżenia nie została przekroczona przez organ II instancji.

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w sprawie warunków zabudowy, zawierająca wszystkie obligatoryjne elementy ochrony interesów osób trzecich, jest zgodna z przepisami prawa materialnego oraz postępowania administracyjnego; skarga kasacyjna, niewystarczająco uzasadniona, podlega oddaleniu.

Pismo organu administracji zawierające treści informacyjne, a nie rozstrzygające o prawach lub obowiązkach, nie stanowi decyzji administracyjnej ani postanowienia i nie może być przedmiotem postępowania nieważnościowego.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych wynikające z ustalonych przez organy faktów oraz wpisu w Krajowym Rejestrze, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone uchybienia techniczne pojazdów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że niewykazanie przez Gminę przesłanek zajęcia nieruchomości pod urządzenie drogi publicznej oraz braku władztwa publicznego w dniu 31 grudnia 1998 roku, skutkuje odmową nabycia własności działki z mocy prawa.

Nabycie własności nieruchomości z mocy prawa, zajętej pod drogę publiczną, nie następuje, jeśli stan zagospodarowania nie odpowiada definicji pasa drogowego; skarga kasacyjna Gminy Miasta Łódź oddalona.

Oceniając prawidłowość stanowiska organów niższych instancji, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak dowodów na zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną oraz niewykazanie władztwa administracyjnego nad nią, wyklucza możliwość nabycia praw do przedmiotowej nieruchomości przez Gminę Miasta Łódź z mocy prawa na dzień 31 grudnia 1998 r.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało rzeczywisty cel ścigania przestępstw skarbowych, a nie wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Opieka nad osobą niepełnosprawną przyznająca prawo do świadczenia pielęgnacyjnego musi wykluczać możliwość podjęcia zatrudnienia. W przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest częściowo samodzielna, przesłanki przyznania świadczenia nie są spełnione.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w sprawie nie doszło do naruszenia zasad materialnego i proceduralnego prawa, które mogłyby wpłynąć na rozstrzygnięcie. Wysokość kary pieniężnej została prawidłowo określona przez GITD, a ewentualne uchybienia proceduralne nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.