Całkowita odmowa przyznania pomocy finansowej producentowi rolnemu będącemu podmiotem skupującym zboża jest niezgodna z celem rozporządzenia Komisji UE, jeśli wsparcie wyklucza się na całość produkcji, a nie jedynie na skupione zboża.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja nakazująca rozbiórkę budynku wzniesionego w warunkach samowoli budowlanej jest zgodna z prawem. Perspektywa zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uzasadnia wstrzymania wykonania nakazu, gdyż ocena legalności decyzji powinna być oparta na stanie prawnym obowiązującym w dniu jej wydania.

Zarządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przez Radę Gminy nie narusza zasady proporcjonalności, gdy mieści się w granicach władztwa planistycznego i służy zapewnieniu ładu przestrzennego oraz dostępności komunikacyjnej, ograniczając prawo własności w sposób zgodny z interesem publicznym i indywidualnym.

Upływ terminu materialnoprawnego z art. 50 ust. 4 Prawa budowlanego zamyka drogę do wydania decyzji z art. 51 ust. 1 ustawy i skutkuje umorzeniem postępowania jako bezprzedmiotowego. Uchybienie temu terminowi nie pozwala na modyfikację trybu rozpoznania sprawy.

Zarzuty skargi kasacyjnej, oparte na naruszeniu przepisów prawa materialnego oraz proceduralnego, są nieuzasadnione. Odrzucenie oferty skarżącej spółki było zgodne z kryteriami konkursu, a organ prawidłowo zastosował przepisy ustawy o pożytku publicznym, co zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Skarga kasacyjna organu ZUS nie zasługuje na uwzględnienie; Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zrealizował wytyczne prawne z wcześniejszego, prawomocnego orzeczenia, badając prawidłowość przedawnienia należności.

Dotacja oświatowa niewykorzystana w roku 2017 może być przedmiotem decyzji nakazującej jej zwrot, nawet w przypadku wcześniejszego umorzenia postępowania dotyczącego innych aspektów dotacji, jeśli decyzje te nie są tożsame co do przedmiotu rozstrzygnięcia.

Oddalenie skargi kasacyjnej Gminy na podstawie art. 184 p.p.s.a., z uznaniem zasadności nałożenia korekty finansowej za naruszenie Prawa zamówień publicznych, przy braku usprawiedliwionych podstaw skargi kasacyjnej.

Prowizje bankowe związane z inkasem dokumentowym, jako nieodzowny warunek sprzedaży towarów importowanych, należy uwzględnić w wartości celnej importowanych towarów, co znajduje umocowanie w art. 129 ust. 1 lit. d RW oraz art. 70-71 UKC.

NSA orzekł, iż odmowa wydania pozwolenia na broń cięciwową w postaci kuszy była zasadna, gdyż skarżący nie spełnił przesłanek z ustawy o broni i amunicji, dotyczących ważnej przyczyny posiadania broni i miejsca stałego pobytu na terytorium RP.

Diagnoście nie wolno przeprowadzać badań technicznych urządzeń podlegających dozorowi technicznemu bez przedstawienia właściwej decyzji organu dozoru. Sankcja cofnięcia uprawnień diagnosty na pięć lat stanowi prewencyjne działanie zgodne z prawem.

Dla zastosowania art. 92a ust. 10 u.t.d. wymagane jest stwierdzenie tożsamości znamion deliktów opisanych w załącznikach nr 3 i 4 ustawy. Rozdzielne karanie za naruszenia przy kontrolach drogowych nie może opierać się wyłącznie na jednostkowości czynów, ale na ich zgodności z prawnymi znamionami.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 i art. 182 § 2 ppsa, oddala skargę kasacyjną C. Sp. z o.o., nie stwierdzając żadnych zarzutów usprawiedliwiających naruszenie przepisów prawa materialnego ani procesowego, związanych z ustaleniem wysokości dotacji oświatowej przez Powiat Zgorzelecki.

Skarżący kasacyjnie nie wykazał wadliwości ustaleń faktycznych ani naruszenia przepisów prawa materialnego przez Sąd I instancji, skutkiem czego Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną jako niezasadną.

Odmowa przyznania pomocy finansowej z tytułu zakupu nawozów mineralnych bez kwestionowania prawidłowości transakcji oraz zgodności przedstawionych faktur VAT z wymogami prawnymi stanowi naruszenie zasad postępowania administracyjnego. NSA oddalił skargę kasacyjną w związku z brakiem uzasadnionych podstaw do jej uwzględnienia.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona, gdyż zarzuty naruszenia przepisów postępowania nie wykazały ich istotnego wpływu na wynik sprawy, a umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 2 u.p.e.a. ma charakter uznaniowy.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu niespełnienia wymogów formalnych, braku wykazania istotnego wpływu zarzucanych naruszeń na wynik sprawy oraz właściwego stosowania art. 59 § 2 u.p.e.a. do kwestii umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Uchybienia w procesie administracyjnym nie skutkują nieważnością decyzji, jeśli nie udowodniono istotnego wpływu na wynik sprawy, w szczególności co do prawidłowości podpisu organu kolegialnego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona, ponieważ organ odwoławczy prawidłowo zastosował przepisy art. 138 § 2 k.p.a., stwierdzając istotne uchybienia wymagające przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną Dyrektora ARiMR, potwierdził, że brak pełnej dokumentacji i nieprzedstawienie kompletnych akt administracyjnych w sprawach dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych narusza przepisy proceduralne, co skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnej.

Postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego wobec wygaśnięcia mocy postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych było zgodne z prawem i nie może być kwestionowane przez sąd kasacyjny, który nie zastępuje strony w formułowaniu podstaw kasacyjnych.

Na urządzającego gry na automatach poza kasynem, niespełniającego wymogów ustawy o grach hazardowych, można nałożyć karę, pod warunkiem że zebrany materiał dowodowy, w tym protokoły i zeznania świadków, potwierdzają fakt urządzania gier w takim zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia wynagrodzenia dla zarządcy przymusowego była bezpodstawna, potwierdzając zasadność wyroku WSA i oddalając skargę kasacyjną organu podatkowego.

Przepis art. 64 ust. 2 lit. e rozporządzenia nr 1306/2013, pomimo braku szczegółowych aktów wykonawczych, podlega bezpośredniemu stosowaniu przez organy administracji krajowej. Odmowa jego zastosowania prowadziłaby do naruszenia zasady skuteczności prawa Unii oraz zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 5 ust. 4 TUE.