Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w braku nowej, istotnej dla istoty sprawy okoliczności, umorzenie ponownie wszczętego postępowania opartego na tożsamym przedmiocie i faktycznych przesłankach, jest zgodne z art. 105 § 1 k.p.a., wykluczając jakiekolwiek nowe rozstrzygnięcie.

W przypadku stwierdzenia niezgodności jakości paliwa z wymogami prawnymi, właściwy organ ma obowiązek nałożenia kosztów badań na przedsiębiorcę, a wynik badań pełni rolę opinii biegłego, której prawidłowość musi być wykazana kontrdowodami, aby zakwestonować nałożony obowiązek.

Naczelny Sąd Administracyjny, na mocy przepisów p.p.s.a., umorzył postępowanie kasacyjne, uznając cofnięcie skargi kasacyjnej przez organ podatkowy za dopuszczalne i orzekł zwrot wpisu sądowego.

Funkcjonariusz Straży Granicznej, który ukończył szkolenia z zakresu rozpoznania minersko-pirotechnicznego oraz doskonalenia działań specjalnych, spełnia formalne przesłanki do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury.

Odbiór odpadów komunalnych z nieruchomości jest podstawowym obowiązkiem gminy, a dostarczanie odpadów do PSZOK może jedynie uzupełniać ten system nie stanowiąc jego substytutu. Zapewnienie odbioru odpadów u źródła jest podstawowym publicznym zadaniem związanym z utrzymaniem czystości i porządku w gminach.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że zasady rekrutacji do Szkoły Doktorskiej, wymagające znajomości języka angielskiego jako jedynego, są niezgodne z art. 186 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, który dopuszcza potwierdzenie kompetencji językowych w dowolnym nowożytnym języku obcym na poziomie B2.

NSA orzekł, że organy administracyjne, przyznając zasiłek celowy na zakup żywności w określonej kwocie, nie przekroczyły granic uznania administracyjnego, gdyż pomoc społeczna ma na celu wspieranie podstawowych potrzeb życiowych, a nie pełne zaspokojenie wszystkich roszczeń beneficjentów.

Pomoc społeczna ma charakter subsydiarny i wspierający, co uzasadnia ograniczenie wysokości świadczeń z zasiłku celowego, nawet przy spełnieniu przesłanek prawnych, chyba że władze publiczne dysponują wystarczającymi środkami finansowymi.

Odmowa przyznania skarżącej specjalnego zasiłku celowego, pomimo trudnej sytuacji finansowej, jest zgodna z prawem, gdy brak przesłanek wyjątkowych, spełniających kryterium 'szczególnie uzasadnionego przypadku', wymaganych przez art. 41 ustawy o pomocy społecznej.

Propozycja zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu i negatywna odpowiedź właściciela nieruchomości spełnia wymóg rokowań z art. 124 ust. 3 u.g.n. Brak zgody na warunki nie uzasadnia zarzutu naruszenia przepisów postępowania.

Skarga kasacyjna oparta na zarzucie naruszenia prawa materialnego, sformułowana wadliwie, nie wykazując błędnej wykładni ani zastosowania przepisów, podlega oddaleniu. Próba zwalczenia ustaleń faktycznych przez zarzut naruszenia prawa materialnego jest niedopuszczalna.

Osoba uprawniona do emerytury nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie dokonać wyboru pomiędzy tymi świadczeniami. Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych jest zgodny z Konstytucją RP w zakresie zasady niepołączalności świadczeń.

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest udokumentowanie rzeczywistych zdarzeń gospodarczych fakturą zgodną z rzeczywistością. Faktury nieodzwierciedlające rzeczywistych transakcji nie stanowią podstawy do zaliczenia ich do kosztów podatkowych.

Decyzja administracyjna nie zostaje stwierdzona nieważną w przypadku wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisów; rażące naruszenie prawa wymaga oczywistej sprzeczności z przepisami, co w niniejszej sprawie nie wystąpiło.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że stwierdzenie choroby zawodowej można oprzeć na wysokiej prawdopodobności związku między sposobem wykonywania pracy a chorobą, zgodnie z art. 235¹ k.p., odrzucając konieczność wykluczenia wszystkich pozawywiadowczych przyczyn schorzenia.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odpowiada prawu, pomimo niepełnej poprawności uzasadnienia, ponieważ interpretacja co do stosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i jego wpływu na ekwiwalent urlopowy pozostaje zgodna z obowiązującymi zasadami prawnymi.

Decyzja Naczelnika z 1979 r. o przejęciu budynku mieszkalno-użytkowego została wydana na podstawie prawidłowych przepisów prawnych, nie naruszała prawa w sposób rażący, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy oraz oddalenie skargi kasacyjnej.

Wydanie zarządzenia pokontrolnego nakładającego obowiązek uzyskania pozwolenia wodnoprawnego bez wykazania istnienia otwartego lub zamkniętego systemu kanalizacji deszczowej jest sprzeczne z prawem i podlega uchyleniu z powodu niewystarczających ustaleń faktycznych.

Podanie o ulgę płatniczą bez formalnie zgodnego oświadczenia de minimis podlega pozostawieniu bez rozpatrzenia. Przestrzeganie wymogów formalnych jest kluczowe dla rozpoczęcia postępowania administracyjnego dotyczącego ulg podatkowych.

Zarządzenie pokontrolne nałożone przez WIOŚ w przedmiocie gospodarowania odpadami medycznymi przez E. S.A. było zgodne z prawem, a ocena Sądu I instancji w zakresie ustaleń faktycznych i prawnych była prawidłowa; skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną na decyzję organu podatkowego z uwagi na brak zgłoszenia poprawnych zarzutów kasacyjnych względem zastosowania art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, które było istotą sprawy.

NSA oddalając skargę kasacyjną, potwierdził prawo organu odwoławczego do wydania decyzji kasacyjnej, gdy konieczne jest dalsze wyjaśnienie okoliczności faktycznych sprawy, uchylając się od stwierdzenia materialnoprawnego zobowiązania podatkowego.

Organ egzekucyjny, dokonując przyznania własności nieruchomości "D." sp. z o.o., nie wziął pod uwagę, iż nieruchomości te przeszły już na własność Skarbu Państwa z mocy decyzji administracyjnej, co stanowiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu procedury administracyjnej.

Skarga kasacyjna dotycząca opłaty adiacenckiej została oddalona; orzeczono, że decyzje organów administracyjnych oraz sporządzony operat szacunkowy są zgodne z przepisami, brak podstaw do ich podważenia.