Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargi kasacyjne na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, iż wyrok ten, mimo nieprawidłowości uzasadnienia, jest zgodny z prawem, umacniając zasadę odpowiedzialności na gruncie przepisów akcyzowych i właściwości organu.

Odwołanie podatkowe, które nie spełnia wymogów art. 222 Ordynacji podatkowej w zakresie określenia zarzutów, istoty i zakresu żądania oraz dowodów, może zostać pozostawione bez rozpatrzenia po wezwaniu do uzupełnienia braków i w przypadku ich nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie przez organ odwoławczy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA oraz postanowienia organu administracyjnego z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących interesu prawnego i błędne zastosowanie znowelizowanych przepisów K.p.a., co wymaga ponownego rozpoznania sprawy.

Wstrzymanie robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane jest możliwe jedynie w przypadku, gdy roboty te są faktycznie wykonywane w momencie wydania postanowienia. Jeśli roboty zostały zakończone, postanowienie jest zbędne.

Nałożenie na M. sp. z o.o. administracyjnej kary pieniężnej za niezgodne z zezwoleniem gospodarowanie odpadami nie narusza przepisów prawa, gdyż decyzja ta ma charakter obligatoryjny, wynikający z obiektywnej odpowiedzialności za delikt administracyjny przewidzianej w ustawie o odpadach.

Dla skutecznego wykazania interesu prawnego koniecznego do uzyskania dostępu do akt administracyjnych, podmiot musi przedstawić prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, co wyklucza opieranie się wyłącznie na faktycznych powiązaniach rodzinnych lub toczącym się postępowaniu spadkowym.

W sprawach dotyczących odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, organ podatkowy właściwy według art. 17a Ordynacji podatkowej musi rozstrzygać zgodnie z przepisami, bez konieczności ustalania nowej miejscowej właściwości na podstawie miejsca wykonywania czynności opodatkowanych.

Właściwość miejscową organu podatkowego w sprawach odpowiedzialności osób trzecich określa art. 17a ordynacji podatkowej jako ogólną, nie akcyjną. NSA uznał za uzasadnione oddalenie skarg kasacyjnych, potwierdzając prawidłowość uchylenia przez WSA decyzji organu odwoławczego.

Procedura administracyjna dotycząca zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę musi uwzględniać ścisłe spełnienie norm przewidzianych w § 12 ust. 3-4 rozporządzenia o warunkach technicznych, zwłaszcza w kontekście usytuowania budynku względem granicy działki sąsiedniej.

Przeniesienie odpowiedzialności podatkowej w stosunku do osób trzecich powinno być orzekane przez właściwy organ podatkowy, a właściwość miejscową określa się z uwzględnieniem specyficznego podatku oraz intencjonalności wszczęcia postępowań karnych-skarbowych jako czynnika zawieszającego termin przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Rażące naruszenie prawa przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, polegające na przewlekłym prowadzeniu postępowania w sprawie odwołania od decyzji administracyjnej, uzasadnia przyznanie sumy pieniężnej stronie skarżącej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dowodów na istnienie stosunków osobistych wyłączających bezstronność członków komisji egzaminacyjnej wobec zdających, co uniemożliwia wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podzielając ocenę WSA w Szczecinie, że niewłaściwa rejestracja pojazdu bez pełnej dokumentacji homologacyjnej nie stanowiła rażącego naruszenia prawa, uwarunkowanego skutkami społeczno-gospodarczymi.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. J., podtrzymując decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu na przedsiębiorcę kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportowych, uznając, że nie spełniono przesłanek wyłączających odpowiedzialność z art. 92c ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zgodność z prawem uchwały Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia dotyczącą negatywnego wyniku egzaminu radcowskiego skarżącej, uznając prawidłowość oceny zgodnej z normami ius cogens oraz odrzucając konieczność porównawczej analizy ocen.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną M.P., potwierdzając, że działalność skarżącego nosiła cechy prowadzenia transportu drogowego wymagającego spełnienia ustawowych wymogów dotyczących badań lekarskich i psychologicznych.

Nie można wykluczyć możliwości przyznania świadczenia na podstawie art. 15zzb ustawy o COVID-19, nawet jeśli wcześniejsze dofinansowanie przyznano na podstawie art. 15gg, o ile różnią się one okresem rozliczeniowym. Wadliwe działanie organu nie powinno negatywnie wpływać na sytuację prawną wnioskodawcy.

Na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia nr 2017/891, zawieszenie płatności dla organizacji producentów owoców i warzyw w przypadku prowadzonego dochodzenia dotyczącego zarzutów oszustwa jest uzasadnione jako środek zabezpieczający interesy finansowe Unii Europejskiej.

Sąd Najwyższy orzeka, iż wyrok łączny jest dotknięty naruszeniem powagi rzeczy osądzonej, gdy obejmuje wcześniejsze prawomocnie osądzone wyroki. Taki wyrok podlega uchyleniu z powodu braku nowych podstaw do łączenia skazań.

NSA uznał, że otwarta strzelnica stanowi obiekt budowlany, a w postępowaniu o zatwierdzenie jej regulaminu wymagane jest zastosowanie przepisów o postępowaniu uproszczonym, co nie miało miejsca, skutkując uchyleniem decyzji administracyjnych.

Naruszenie zakazu przekształcania trwałych użytków zielonych przez rolnika wyklucza możliwość przyznania płatności ekologicznej i uzasadnia zastosowanie sankcji, niezależnie od omyłkowości tych działań. NSA potwierdza prawidłowość zastosowania przez ARiMR procedur sprawdzających i sankcji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargi kasacyjne, uznając że nie stwierdzono naruszeń prawa procesowego istotnych dla rozstrzygnięcia, a niewystawienie formalnego postanowienia jedynie formalnie uniemożliwiało kontrolę sądową, ale nie wpłynęło na ostateczny wynik postępowania administracyjnego.

Skarga kasacyjna Fundacji zawierająca zarzuty naruszeń proceduralnych i materialnych jest nieuzasadniona w rozumieniu art. 184 p.p.s.a., ponieważ dokonane przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego ustalenia dotyczące nienależnego pobrania środków są prawidłowe, co uzasadnia obowiązek ich zwrotu przez Fundację.

Obowiązek poddania dzieci obowiązkowym szczepieniom ochronnym wynika wprost z przepisów ustawowych i jest bezpośrednio wykonalny, a egzekucja administracyjna nie wymaga uprzedzenia w postaci zaświadczenia o przeciwwskazaniach, o ile takie nie zostały wykazane. Nawet brak PESEL w upomnieniu nie dyskwalifikuje postępowania egzekucyjnego.