Władający nieruchomością, na której znajdują się odpady, jest posiadaczem tych odpadów i odpowiada za ich prawidłowe usunięcie, nawet jeżeli nie jest ich pierwotnym wytwórcą.

Brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko został prawidłowo stwierdzony; szczegółowe przepisy prawa ochrony środowiska oraz zasady ustalania stron postępowania zostały respektowane.

Wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, złożony po ustawowym terminie, uzasadnia umorzenie postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego (art. 105 § 1 k.p.a.); zarzuty skargi kasacyjnej nie wykazały naruszenia przepisów, przez co wyrok WSA oraz decyzje administracyjne pozostały w mocy.

Uchwała Sejmiku Województwa Łódzkiego o podziale na obwody łowieckie i ich kat. jest zgodna z prawem. Legalne ograniczenie prawa własności nie narusza Konstytucji RP, jeśli spełnia wymogi ustawowe. Zarzuty Stowarzyszenia wobec uchwały są nieuzasadnione.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek na poczet zysku wypłacanych komplementariuszowi w trakcie roku podatkowego; obowiązek podatkowy powstaje po zakończeniu roku i określeniu pełnej kwoty zobowiązania podatkowego.

Decyzja organu I instancji może być uchylona, a postępowanie administracyjne wznowione, jeśli zawarte w niej braki formalne dotyczące kluczowych parametrów technicznych inwestycji wpływają istotnie na jej rozstrzygnięcie.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2024 r. jest dopuszczalne, jeśli wniosek o ustalenie niepełnosprawności złożono odpowiednio wcześnie, a wniosek o świadczenie w ciągu terminu określonego art. 24 ust. 2a u.ś.r.

Sąd w wyroku oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja organu o przywróceniu zabytku do stanu poprzedniego była zgodna z prawem, mimo że działania nie były uzasadnione przeciwdziałaniem COVID-19.

Fundacja A. uchybiła terminowi do wniesienia odwołania, co uzasadniało stwierdzenie uchybienia terminu na podstawie art. 134 k.p.a.; skarga fundacji powinna podlegać oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a., a nie uwzględnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej A. sp. z o.o. za naruszenie warunków pozwolenia zintegrowanego odbyło się zgodnie z prawem, a argumentacja dotycząca awarii jest niewystarczająca do uchylenia kary, zważywszy na istotność naruszeń dla ochrony środowiska.

Skuteczne wniesienie skargi na akt prawa miejscowego wymaga uprzedniego wyczerpania szczególnej procedury, a ponowne wniesienie skargi po odrzuceniu wcześniejszej z przyczyn formalnych jest niedopuszczalne.

Określenie elementu przegrody budowlanej w definicji budynku wymaga, aby przegroda stanowiła trwałą fizyczną barierę, która wydziela budynek z przestrzeni zewnętrznej, a przegrody łatwe do demontowania, takie jak siatka stalowa, nie spełniają tej funkcji.

Na podstawie art. 194 ust. 5 ustawy o odpadach organ obligatoryjnie wymierza administracyjną karę pieniężną za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, co ma na celu prewencyjne zapobieganie naruszeniom. Odstąpienie od kary nie jest możliwe mimo braku negatywnych skutków dla środowiska.

Wiata na opakowania nie spełnia definicji budynku w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., gdyż niewystarczająco wydziela przestrzeń za pomocą przegród budowlanych. Siatki ogrodzeniowe łatwe do demontażu nie spełniają wymogu trwałego oddzielania przestrzeni.

Automaty do gier, które zawierają element losowości, podlegają regulacjom ustawy o grach hazardowych i wymagają stosownych zezwoleń. Skargę kasacyjną oddalono, podtrzymując decyzję o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy.

Wspólnicy spółki cywilnej prowadzącej zarządzanie nieruchomościami są zobowiązani indywidualnie do zawarcia umowy ubezpieczenia OC; polisa wystawiona na spółkę cywilną, nieposiadającą statusu przedsiębiorcy, nie wypełnia tego obowiązku.

NSA oddalił skargę kasacyjną T. Sp. z o.o., uznając, że urządzenie gier losowych na automatach bez wymaganej koncesji podlega karom, co jest zgodne z ustawą o grach hazardowych. Sąd potwierdził dopuszczalność dowodu z eksperymentu jako skutecznego narzędzia ustalenia charakteru gier.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że gry na automatach, w które angażowała się spółka T. Sp. z o.o., zawierały element losowości wymagający stosownej koncesji. Skarga kasacyjna nie znalazła uzasadnienia, a wyrok nakładający karę pieniężną, utrzymuje się w mocy.

Decyzja odmowy udzielenia zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający została utrzymana, gdyż Spółka H. nie gwarantuje wystarczającej wiarygodności finansowej i organizacyjnej, co stwarza ryzyko zagrożenia dla ważnego interesu publicznego.

Automaty do gier użytkowane przez T. Sp. z o.o. spełniają warunki ustawowe gier hazardowych; kary nałożone za brak koncesji są zgodne z prawem, a materiały dowodowe wystarczają do ich uzasadnienia.

Grający na automatach o elementach losowości bez wymaganej koncesji podlega karze pieniężnej zgodnie z art. 89 u.g.h. Ocenę losowego charakteru gry ustala się na podstawie dowodów urzędowych, a nie prywatnych. Użycie środków dowodowych niezgodnych z przepisami nie wpływa na wynik sprawy.

Śmierć obwinionego stanowi przeszkodę procesową, obligującą do umorzenia postępowania, a wydanie wyroku merytorycznego w takiej sytuacji narusza przepisy prawa procesowego, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą na korzyść zmarłego.

Wyrok uchylający zaskarżony wyrok zaoczny i umarzający postępowanie w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem, w której nastąpiło naruszenie zasady res iudicata, co skutkowało wyeliminowaniem orzeczenia naruszającego zakaz podwójnego sądzenia za ten sam czyn.