Decyzja o warunkach zabudowy jest decyzją związaną, przy której wydawaniu organ musi opierać się na przepisach odrębnych, a ogólne wartości wskazane w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie mogą stanowić samodzielnej podstawy do odmowy jej wydania.

Przepisy dotyczące wstrzymania biegu terminów administracyjnych w stanie nadzwyczajnym, jak wojna, mogą być zgodne z unijną dyrektywą, o ile respektują zasadę proporcjonalności oraz nie wykluczają całkowicie prawa do sądu.

Organy prowadzące ewidencję gruntów nie mają kompetencji do merytorycznej oceny legalności wyboru zarządu wspólnoty gruntowej, a badanie formalnej poprawności wniosku ogranicza się do weryfikacji zgodności ze zgłoszonymi dokumentami.

Decyzje ostateczne organów podatkowych mogą być wznowione wyłącznie w przypadku spełnienia przesłanek z art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej; nowe okoliczności faktyczne muszą istnieć w dniu wydania decyzji ostatecznej i nie być znane organowi, który wydał decyzję.

Podatnik nie uprawdopodabniając okoliczności uzasadniających ograniczenie zaliczek, nie może skutecznie kwestionować decyzji odmownej; nieprzedstawienie właściwych zarzutów proceduralnych skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Deklaracja celna DSK nie podlega korekcie po zakończeniu procedury tranzytu, gdy przekazano komunikat zgodności IE 044, a towar został zwolniony z dozoru celnego. Uzyskanie zgody na korektę wymaga spełnienia przesłanek wynikających z art. 146 UKC, które nie zostały spełnione.

NSA uznał, że zawieszenie postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest możliwe i zgodne z prawem przy trwających pracach nad planem miejscowym, pod warunkiem prawdopodobieństwa ich zakończenia w okresie zawieszenia.

Sąd administracyjny jest zobowiązany do badania, czy wszczęcie postępowania karnoskarbowego miało charakter instrumentalny, służący wyłącznie zawieszeniu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Brak uwzględnienia tej analizy przez WSA skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że Województwo realizując projekt proinnowacyjny w ramach zadań publicznych, z dofinansowaniem unijnym, nie działa jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 UPTU, odrzucając skargę kasacyjną Dyrektora KIS.

Brak obowiązku podatkowego skarżącego w Malezji i Wielkiej Brytanii wyklucza zastosowanie ulgi abolicyjnej, uzasadniając opodatkowanie dochodów w Polsce na zasadach ogólnych.

Prawidłowe uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego musi rzetelnie odnosić się do zebranego materiału dowodowego oraz do zarzutów skarżącego, umożliwiając instancyjną kontrolę orzeczenia.

Poinformowanie o zamiarze przetwarzania danych osobowych w trybie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego wymaga skutecznego doręczenia informacji adresatowi; nadanie listu poleconego nie jest wystarczające.

NSA stwierdził, że nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. nastąpiło, jeżeli nieruchomość była zajęta pod drogę publiczną przed 1 stycznia 1999 r. i pozostawała w faktycznym władaniu podmiotów publicznych.

Przetwarzanie danych osobowych przez bank na podstawie art. 105a ust. 3 prawa bankowego jest dopuszczalne tylko po skutecznym poinformowaniu klienta o przetwarzaniu bez zgody, gdzie bank ma obowiązek wykazania doręczenia tej informacji.

Art. 105a ust. 3 ustawy Prawo bankowe obliguje bank do wiarygodnego potwierdzenia poinformowania klienta o zamiarze przetwarzania jego danych osobowych bez zgody, co nie może opierać się wyłącznie na dowodzie nadania przesyłki.

Nieudowodnienie prawidłowego doręczenia informacji o zamiarze przetwarzania danych osobowych skutkuje brakiem możliwości ich legalnego przetwarzania bez zgody właściciela, zgodnie z art. 105a ust. 3 ustawy Prawo bankowe. Skarga kasacyjna banku zostaje oddalona.

NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na naruszenie obowiązków informacyjnych organu administracji publicznej, które miało wpływ na rozstrzygnięcie wniosku o zwolnienie z opłacania składek.

Zgodnie z art. 29 Ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne, zmiana stanu wody na gruncie, nawet legalna, która prowadzi do szkody na gruntach sąsiednich, może być przedmiotem działań administracyjnych mających na celu przywrócenie poprzedniego stanu lub nałożenie obowiązku wykonania urządzeń zapobiegających dalszym szkodom.