„Szczególnie uzasadnione okoliczności” w rozumieniu art. 84 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych muszą mieć charakter wyjątkowy i niezależny od zobowiązanego; trudna sytuacja materialno-bytowa, przy jednoczesnej zdolności do pracy i posiadaniu majątku, nie uzasadnia odstąpienia od zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnoskarbowego w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie może być domniemywane, lecz musi wynikać z oceny konkretnych okoliczności faktycznych, w tym dowodów wskazujących na pozorność działań podejmowanych w ramach tego postępowania.

Jeżeli rozstrzygnięcie o odmowie rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej zostało dokonane w ramach uznania administracyjnego oraz poprawnie uzasadnione, to sąd administracyjny nie może kwestionować rozstrzygnięcia merytorycznego będącego wynikiem dokonanego przez organ wyboru, do którego upoważnia go art. 67a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Późniejsze odebranie pisma przez podatnika, nie może wywoływać żadnego skutku prawnego i nie może wpływać na wydłużenie terminów procesowych.

Zaskarżenie postanowienia organu dotyczącego odmowy utajnienia akt w postępowaniu spornym, w sytuacji niewskazania przepisu umożliwiającego złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jest niedopuszczalne, co wynika z subsydiarnego stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz Prawa własności przemysłowej.

Kara umowna za zwłokę może być zastrzeżona jedynie wtedy, gdy dłużnik ponosi odpowiedzialność za nieterminowe wykonanie zobowiązania; nie jest ona natomiast należna w przypadku opóźnienia spowodowanego okolicznościami niezależnymi od dłużnika (art. 476 k.c.).

W postępowaniu dotyczącym wpisu do rejestru potencjalnych historycznych zanieczyszczeń powierzchni ziemi organ ogranicza się wyłącznie do sprawdzenia, czy wykaz ten odpowiada wymaganiom określonym w ustawie, opierając się na danych pozwalających na przypuszczenie o istnieniu zanieczyszczenia, co jest wystarczające do uznania zanieczyszczeń za historyczne.

Zasada lex retro non agit oznacza, że nowe przepisy prawa nie mogą być stosowane wstecz do stanów faktycznych zaistniałych przed ich wejściem w życie, chyba że ustawodawca wprowadzi przepisy intertemporalne wskazujące inaczej.

Posiadanie interesu prawnego jest niezbędnym warunkiem do uznania podmiotu za stronę w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej. Bez wykazania konkretnych naruszeń norm prawa materialnego, wynikających z planowanej inwestycji, nie można uznać za stronę podmiotu powołującego się wyłącznie na interes faktyczny.