W kwestii kwalifikacji obiektów budowlanych jako budowli czy budynków kluczowe jest ustalenie, czy zasadniczym parametrem technicznym danego obiektu jest jego powierzchnia użytkowa, czy pojemność. Obiekty przeznaczone do gromadzenia substancji, których głównym parametrem technicznym jest pojemność, mogą być traktowane jako budowle nawet jeśli posiadają cechy budynków, chyba że istotną cechą jest powierzchnia

Naczelną zasadą przy wyrażaniu zgody na wykonanie nowego zjazdu z drogi jest zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym, która może ograniczać uprawnienia właściciela nieruchomości w swobodnym korzystaniu ze swojej własności. Zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym wiedzie prym nad słusznym interesem wnioskodawcy. Nie można wydać decyzji o lokalizacji zjazdu z drogi, który powodowałby zwiększenie zagrożenia

Organy podatkowe nie posiadają prawa do arbitralnej modyfikacji stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę w ramach wniosku o interpretację indywidualną. Obejmuje to zakaz kwestionowania prawdziwości zgłaszanych okoliczności bez wykazania podstaw prawnych lub faktycznych do takiej modyfikacji.

Orzekanie o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej jest niewłaściwe do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej wysokości zobowiązania podatkowego. Wszczęcie postępowania w tym przedmiocie jest obwarowane warunkiem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, przez co regulacje te uwzględniają subsydiarny i następczy charakter odpowiedzialności osoby trzeciej

Ocena przesłanek egzoneracyjnych z art. 116 § 1 o.p. w zw. z art. 11 ust. 1 p.u.n., powinna nastąpić z uwzględnieniem kwoty zobowiązania podatkowego określonego w decyzji, a nie deklaracji podatkowej, nawet jeżeli decyzja ta została wydana w okresie, kiedy członek zarządu nie pełnił już funkcji.

W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej w kwestiach podatkowych, podatnik nie jest zobowiązany do wskazywania symbolu PKWiU w sytuacji, gdy ma wątpliwości co do jego właściwości; zadaniem organu interpretacyjnego jest merytoryczna ocena przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz dokonanie interpretacji norm prawnych, w tym ewentualnej klasyfikacji PKWiU, która ma znaczenie

Organ interpretacyjny, rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, jest zobowiązany do analizy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego w kontekście przepisów prawa podatkowego, nie wymagając od wnioskodawcy klasyfikacji usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), chyba że jest to bezpośrednio wymagane przez interpretowane przepisy.

Skuteczne doręczenie decyzji administracyjnej następuje, gdy organ podatkowy przekazuje pismo dorosłemu domownikowi adresata, który zobowiązuje się je przekazać, a brak zarzutów naruszenia procedury dostarczenia lub wiarygodnych dowodów przeciwnych nie pozwala na podważenie prawidłowości doręczenia w procesie sądowym.

Były członek zarządu spółki może być pociągnięty do solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości tej spółki lub że niezgłoszenie wniosku nastąpiło bez jego winy. Odpowiedzialność ta jest uzależniona od oceny działania lub zaniechania członka zarządu w kontekście okoliczności prowadzących do niewypłacalności

Ustanowienie przez ustawodawcę art. 12 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy o kierujących pojazdami, rozszerzające zakaz prowadzenia pojazdów orzekany przez sąd powszechny, stanowi ingerencję w prawomocne orzeczenie sądu, naruszając tym samym zasadę państwa prawnego. Takie rozszerzenie zakazu prowadzenia pojazdów różnych kategorii, niezależnie od treści orzeczenia sądu powszechnego, prowadzi do zaostrzenia sankcji

Podatnika, któremu nie wykazano nierzetelności kupieckiej w jego funkcjonowaniu nie można pozbawić prawa do odliczenia podatku, a realizowana przez niego dostawa takiego towaru, skoro z jego punktu widzenia ma wymiar gospodarczy, a nie kolejnego etapu oszustwa podatkowego, nie może być w obrocie krajowym poddana regulacji art. 86 ust. 1 u.p.t.u., poprzez odmowę prawa do odliczenia podatku w stosunku

W sprawach nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi należy rozważyć możliwość zastosowania instytucji odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przewidzianej w art. 189f § 1 pkt 1 w związku z art. 189a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, jeżeli planowana inwestycja celu publicznego koliduje z prywatnym zamierzeniem wykorzystania tego pasa, a decyzja o odmowie wydania zezwolenia musi być poprzedzona prawidłowym wyjaśnieniem stanu faktycznego sytuacji oraz oceną, czy interes społeczny przeważa nad interesem jednostki.