Wysokość zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wskutek naruszenia dóbr osobistych winna być adekwatna do rozmiaru i intensywności doznanej krzywdy, ocenianej według kryteriów zobiektywizowanych, uwzględniając sytuację osobistą i zawodową poszkodowanego, przy zachowaniu rozsądnych granic odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

W sytuacji, gdy rozwiązanie umowy o pracę jest kwestionowane, istotne jest dokładne ustalenie wszystkich okoliczności faktycznych, w tym aktualnego stanu relacji między pracownikiem a pracodawcą. Nieuzasadnione założenia co do istnienia konfliktów lub nieaktualnych danych o stosunkach w miejscu pracy mogą prowadzić do błędnych rozstrzygnięć sądowych, co wymaga szczególnej ostrożności i dokładności