Skarga kasacyjna, koncentrująca się na kwestionowaniu ustaleń faktycznych i oceny dowodów, nie znajduje uzasadnienia w świetle art. 398(3) § 3 k.p.c., który wyklucza zarzuty dotyczące ustalania faktów lub oceny dowodów jako podstawę skargi kasacyjnej, niezależnie od sposobu ich ujęcia przez skarżącego.

Jeżeli dane dobro nie jest objęte regulacją dyrektywy energetycznej, państwo członkowskie zachowuje swobodę w zakresie opodatkowania takiego dobra podatkiem akcyzowym, o ile wprowadzone przepisy nie tworzą nadmiernych barier w handlu w ramach wspólnego rynku.

Art. 4171 § 3 k.c. nie może być stosowany także w takich przypadkach, w których przyczyną szkody jest wprawdzie przewlekłość postępowania, ale stronie postępowania administracyjnego nie przysługują żadne środki zwalczania bezczynności.

Stwierdzona niekonstytucyjność przepisu art. 64 § 6 u.p.e.a. nie dotyczyła naliczania opłaty manipulacyjnej w stosunku do należności objętych każdym tytułem wykonawczym, a jedynie braku określenia maksymalnej wysokości opłaty manipulacyjnej.

Organ egzekucyjny powinien tak określać wysokość kosztów egzekucyjnych, aby nie można było mu zarzucić naruszenia standardów określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2016 r., sygn. SK 31/14 i dlatego konieczne jest powiązanie opłat z realiami konkretnego postępowania egzekucyjnego.

Nie można bronić poglądu, że jedynie skuteczne dokonanie zajęcia w sensie uzyskania kwoty znajdującej się na rachunku bankowym, upoważniało organ egzekucyjny do pobrania opłaty egzekucyjnej na podstawie art. 64 § 1 pkt 3 u.p.e.a.

Z art. 64c § 3 u.p.e.a. wynika, że reguluje on dwa stany prawne. Zwrot kosztów egzekucyjnych zobowiązanemu i ewentualne obciążenie tymi kosztami wierzyciela. Przedmiotem rozstrzygnięcia organu nadzoru był zwrot kosztów zobowiązanemu, natomiast sąd poza granicami sprawy rozstrzygał o obciążeniu kosztami wierzyciela.

Z przepisów art. 108 i art. 116 O.p. wprost wynika, że przedmiotem postępowania w sprawie odpowiedzialności osób trzecich są wyłącznie kwestie związane z: ustaleniem i istnieniem podmiotu, na który przenosi się odpowiedzialność, zakresem należności objętych odpowiedzialnością, a także określeniem terminu płatności należności. W postępowaniu tym nie rozstrzyga się więc kwestii związanych z prawidłowością

Decyzja o pozwoleniu na budowę i zatwierdzenie projektu budowlanego nie może być stwierdzona jako nieważna z powodu rażącego naruszenia przepisów, jeśli stwierdzone naruszenia są nieznaczne i nie wpływają istotnie na zagospodarowanie przestrzenne ani na uciążliwości dla sąsiednich działek.