Formalno-prawna zmiana podmiotu zatrudniającego bez zmiany miejsca pracy i zakresu obowiązków może stanowić wystarczającą podstawę do uzyskania lub utraty dochodu w rozumieniu ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, uzasadniając zmianę w wysokości przysługującego świadczenia wychowawczego.

Zastosowanie art. 822 § 1 w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. W takim przypadku może żądać wyrównania tego uszczerbku w jego majątku, który odpowiada wartości rzeczy zniszczonej wskutek działania sprawcy

Ocena zgodności świadczenia z zasadami współżycia społecznego, o których mowa w art. 411 pkt 2 k.c., jest niezależna od okoliczności związanych z ewentualnym obowiązkiem zwrotu świadczenia przez odbiorcę. W przypadku gdy spełnienie świadczenia czyni zadość tym zasadom, żądanie zwrotu jest zabronione.

Jednostka samorządu terytorialnego dochodząca świadczenia z tytułu dotacji musi udowodnić, że przyznana kwota dotacji została ustalona zgodnie z zasadami przyjętymi w budżecie państwa do określania wydatków podobnego rodzaju lub została przekazana w sposób uniemożliwiający pełne i terminowe wykonanie zadań zleconych.

Wynikające z art. 7643 § 1 k.c. przesłanki muszą zostać spełnione kumulatywnie. Oceny przesłanek należy dokonywać w ich ustawowej kolejności, tzn. względy słuszności należy zasadniczo rozważać dopiero wtedy, gdy ustalone zostanie spełnienie przesłanek pozyskania nowych klientów i dalszego czerpania korzyści przez dającego zlecenie, co w kontekście ciężaru dowodu obciąża agenta. Wyrównanie nie może

Nietezowane

Wynagrodzenie otrzymane przez pracownika z tytułu podróży służbowych odbywanych na polecenie polskiego pracodawcy do jednostki macierzystej za granicą, gdzie praca nie była wykonywana w ramach innego ustalonego stosunku pracy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, zgodnie z art. 15 ust. 1 UPO DE/PL.

Właściwość międzynarodowa sądów polskich w przypadku sporów cywilnoprawnych musi być oceniana w oparciu o obowiązujące przepisy procesowe, które stanowią, że brak jurysdykcji krajowej sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie sprawy, a istnienie jurysdykcji krajowej jest bezwzględną przesłanką procesową. Sąd polski ma obowiązek samodzielnie zgromadzić niezbędny materiał dowodowy dla oceny istnienia